woensdag 13 januari 2016

Bono

Ik ben er voor gevallen, zo’n knappe Griek op de site van de te adopteren hondjes van Dog Rescue Greece… Na weken van denken, kijken en zoeken was er ineens de klik en heb ik ogenblikkelijk het adoptieformulier ingevuld. 


Bono kwam in het begin als een rustige en beetje timide hond over. Maar dat was niet vreemd, want hij was nog maar kort in Nederland. Dat rustige was er na twee weken dan ook wel af en hij veranderde in een lekkere spontane jonge hond. Gek op autorijden en lekker wandelen.


Met de katten samen ging het prima en af en toe wordt met eentje een soort tikkertje gespeeld. Ik heb Arnolda in het begin nog wel een mailtje gestuurd met de vraag of ik een hond of een zeehond had geadopteerd. Bono is namelijk gek op water en - natuurlijk - op modder. Ik ga ook vaak met een witte hond weg en kom terug met een zwarte!

Alleen dat jagen… poeh, poeh, daar heb ik een hoop moeite voor moeten doen om dat af te leren… vooral als je in een omgeving woont waar je bijna struikelt over de konijnen. En muizen, wat is er nou leuker dan muizen vangen? Hagedissen zijn ook wel grappig om te bespringen, vindt Bono. Ja, ja ik heb wel wat kronkelende staartjes achter zien blijven. Gelukkig laat hij de vogels en de konijnen nu met rust, maar múízen…

Op de hondencursussen veranderde hij van een ongeleid projectiel, in een best wel goed luisterende hond en heeft hij met mooie beoordelingen zijn certificaten gehaald. Inmiddels is hij ook gewend om te wachten als zijn vrouwtje weer eens een foto wil maken. Tja, dat krijg je als je bij een fanatieke hobbyfotografe komt wonen, die tijdens de wandelingen altijd van alles ziet.


Bono is nu zo’n 14 maanden, met af en toe de gebruikelijk jonge hondendingen: je bent jong en je wilt wat, toch?! Maar een fijn maatje is hij zeker geworden en ik heb geen moment spijt gehad van de adoptie.

Een knuffel van Boon en groetjes van Yvonne 



Genoten van dit verhaal? Er wachten nog heel veel hondjes op hun baasje-voor-het-leven. Klik HIER