woensdag 14 februari 2024

Zacharias


Vandaag, op Valentijnsdag, het verhaal van Zacharias. Verteld door Zacharias zelf, maar op papier gezet door Tamara Tol, Beschermvrouwe van Dog Rescue Greece.



Jonge Zacharias - zijn verhaal over hoop


Wat een lange passage, zou je denken. Ik zou zeggen: een leven in een notendop.

Ik ben lekker en warm opgegroeid op en buiten een binnenplaats in een wijk van Amfissa vlakbij het asiel. Ik werd gevoed en geliefd, niet door iedereen, alleen door de eigenaren van de binnenplaats, ik werd geknuffeld, alleen door hen, alleen zij wilden dat ik daar was.

Ik had daar geluk. Onder hen was een dierenarts. Maar de stemmen van de anderen die mij wegjoegen waren fel en steeds krachtiger. 

Hun handen zaten vol gif voor ratten en honden. Ik weet niet hoeveel ratten en katten ze hadden gedood, maar de dierenarts was erin geslaagd mij te redden. Ze heeft mij meegenomen. Ze heeft mij meegenomen. Maar... waar zou ze mij naartoe brengen?



Ik ben Zacharias.


Tot dat moment was dat alles wat ik had. 

Eén enkele naam. Een zoete naam die in het Grieks ‘gemaakt van suiker’ betekent. En dat is precies wat ik ben, Zacharias, een jonge hond, in maart word ik drie.

Nou, ik was nog maar een paar maanden oud toen ik wegkwam van die mensen die hun handen (en hart) vol vergif hadden. Ik ben ontsnapt. Als je het in het woordenboek zoekt “wegkomen of gered worden”, zul je zien dat je op een betere, veiligere plek terechtkomt. Welnu, uw boeken begrijpen het helemaal verkeerd.De dierenarts heeft mij gered en veroordeeld. Ja, ik heb het gif vermeden, maar ik was voorbestemd om vertrouwd te raken met de tralies, de kou, de groene bak als dak, de eenzaamheid. 




Ik was daar te jong, te eenzaam (want daar is ook "de achterkant van het asiel"). Als je in je woordenboek zoekt, als je het nog niet hebt weggegooid, naar het woord ‘onderdak’, kun je beter de term ‘verwaarloosd onderdak’ opzoeken. Omdat niemand daar ooit terug zou kunnen komen. Mensen noemen dat: een "onbewoonbaar verklaarde plek". 




Toen ik in mijn buurt woonde, was ik me bewust van de dingen om me heen. Regent het? Ik ga naar de binnenplaats waar vroeger mijn water was. Loop ik gevaar door andere grote zwerfhonden? Door mensen met hun handen vol gif? Ik ga ergens onderdoor, er is een vrachtwagen dichtbij, ik ren, ik los dit op.

Daar waar ze mij hadden gebracht, was er absoluut niets. Geen vrachtwagens, alleen tralies en de lucht. Kijk naar mijn foto's, alleen maar water en de parasieten die uit het vuile water groeiden, alleen maar rotsen en de lucht. Was het aan het regenen? Er was geen plek om je te verstoppen. Koud? Ik had geen vriend die me kon knuffelen en warm houden. Denk je dat het altijd zomer is in Griekenland? Je kan het aan mij vragen. Amfissa is omgeven door bergen. Het sneeuwt, het is koud. Maar het ergste is de brute zon. Ik zocht tevergeefs naar schaduw. Een beetje koelte. Ik was op zoek naar wat vers water.




Ik was op zoek naar mensen. En ja. Het was Arnolda van Dog Rescue Greece die mij zag.


Ze zag dat ik geen dak had, geen schuilplaats in het asiel. Ze zag mijn eenzaamheid en mijn verlangen naar gezelschap. Ze maakte plannen voor mij om verplaatst te worden. 

Ze praatte tegen me en knuffelde me. Elke keer dat ze kwam, stak ik mijn vacht tegen de tralies, nee, het waren geen tralies, het was een hekwerk dat je doorboort en pijn doet. Ik klom erop, legde mijn hoofd en pootjes erop om geaaid te worden. Haar stem was mijn troost en gezelschap. Ze liet me de tekeningen van de nieuwe kennels zien. 


"Heb geduld, kleine Zacharias, je gaat hier weg, je krijgt een grotere ruimte, een stevig huis vol liefde. Het hekwerk zal je geen pijn meer doen." 

En ik wachtte met verwachting en opwinding. Ik moest wachten. Niet meer nat worden, niet meer verbranden onder de zon in de Griekse zomers, daar droomde ik van.


En toen kwamen ze. Twee dames die een andere taal spraken, die van Arnolda, dit is de taal van de liefde. Tamara en Rosemarie. Terwijl ik wachtte, aaiden ze me zachtjes door dat vreselijke hekwerk heen. Ze namen foto's van mij en boden hondenhokken aan voor mij en de anderen daar. Hondenhokken ondersteund door Volendam. Volendam is ongetwijfeld een plaats die heel dichtbij ons ligt; ze merkten namelijk dat we nat werden, waaruit ik begreep dat ze in dat "Volendam" weten hoe het is om te leven met water. Het kon ze schelen. Het lijkt alsof Amfissa ver weg is van het asiel, verder weg dan Volendam. Anders zouden de mensen van Amfissa onze kou, natheid, en eenzaamheid wel hebben gezien.




En de dames uit Volendam zagen mij en vroegen Κonstantina naar mij. Ik weet het, ze hadden ook gevraagd naar een oudere hond, Sifis, en naar een jonge hond, naar mij. Nu nog zo jong, maar morgen oud en onzichtbaar daarginds. Dus ik word hier niet oud? En hoop? Is er hoop voor mij? 

En de dag kwam dat het schetsblok en de tekeningen en de potloden van Arnolda werkelijkheid werden. En nu ben ik sinds enige tijd op een betere plek, en ik heb een robuust hondenhok uit Volendam, en ik leef zonder vuil water en parasieten. Op de foto's zie je een mooie, rustige, lieve hond. Kon ik maar spreken om jullie allemaal te bedanken, dames.




Ik hou van de knuffels van mensen en hun gesprekken; ik wil dicht bij hen zijn. Ik ben een vrolijke en een gevoelige heer, grandioos van grootte en hart, wit van lichaam en ziel.

Ik ben speciaal, zeggen ze, maar waarom vraagt niemand dat ik zijn of haar vriend wil zijn?

Ik ben gewoon Zacharias, een van de vele die je hebt geholpen om een hondenhok te geven. Heb ik een kans om een liefdevol huis te hebben?


U vindt mij ook op de website van Dog Rescue Greece: [ZACHARIAS]


Neem contact op met Dog Rescue Greece en laat weten dat u er voor mij bent. 

info@dogrescuegreece.nl


zaterdag 23 december 2023

Kerst 2023 - Kerst en Nieuwjaarswensen



Aan onze Kerstactie doen ook dit jaar weer heel veel mensen mee, 
de boom hangt al vol met ballen. Echt zo fijn!
Bekijk de prachtige boom HIER (👈  klik!) en doe ook mee! 
Er is nog plaats genoeg, en als de boom echt helemaal vol hangt 
dan plaatsen we cadeautjes 🎁 er onder. 

Ieder hondje verdient een warm en veilig plekje, zeker met Kerst!
Bezoek onze website en klik op het hondenhuis:


donderdag 14 december 2023

Kerst 2023

Tradities houden we in ere en op veler verzoek 
gaan we ook dit jaar weer de kerstboom volhangen met kerstballen. 
Doet u ook (weer) mee?




Voor elke vijf euro (of een veelvoud daarvan) hangen we een bal in de boom.
Klik op de boom, dan wijst het zich vanzelf
en hangen wij de kerstballen in de boom.

In deze video ziet u waarvoor dit jaar de Kerstactie is opgezet:
(klik op "YouTube" onderaan in beeld om de video in het groot te zien - geluid aan!)



*** UPDATE 26 December ***

Wat fijn dat zoveel mensen helpen! 
De boom wordt voller en voller, zelfs zo vol dat we er cadeautjes onder hebben gelegd!




Heel veel dank aan alle donateurs!






vrijdag 8 december 2023

Sifis, de vergeten hond

Het korte verhaal van Sifis in de schaduw achterin

Geboorte: 12.8.2013

Hier is de reis van een pasgeboren puppy, de reis van Sifis’ tienjarige eenzame ‘leven’. Hij werd als puppy gevonden voor het huis van een politicus in het centrum van Amfissa. Hij werd naar het asiel gebracht, maar had het geluk dat hij de volgende dag geadopteerd werd. De nieuwe eigenaar wilde de puppy echter vastgeketend houden, omdat Sifis wilde rennen en spelen, wat Vasiliki, onze vrijwilliger, ertoe aanzette de puppy terug te brengen naar het asiel. Zij is degene die hem deze speciale naam heeft gegeven. Er is in al die jaren geen andere Sifis geweest, omdat dit een naam is van het eiland Kreta, heel ver van Amfissa.

Sindsdien heeft de puppy daar de afgelopen tien jaar gewoond, of misschien moet ik zeggen: ‘daarbuiten’. Sifis is een van degenen die oud zijn geworden zonder te weten waarom ze daar waren. We weten dat hij tien is, misschien negen, niet ouder, want in zijn oude gezondheidsboek staat een stempel van zijn eerste vaccin.
Hij is nog steeds een puppy van tien jaar oud, want hij heeft nog een leven te leven.
Het verhaal van Sifis is zowel ontroerend als bedroevend. Het is hartverwarmend dat hij zijn eigen tuin en een hondenhok heeft, wat hem een zekere mate van comfort biedt. De eenzaamheid die hij de afgelopen tien jaar ervaart, gekenmerkt door de eentonigheid van zijn dagen, zijn ochtenden en avonden, zijn donkere Kerstmis, is echter zeker een aangrijpend aspect van zijn leven. Het feit dat Sifis bezoekers probeert te bereiken, onderstreept zijn verlangen naar gezelschap en verbinding. Het is duidelijk dat hij naar interactie verlangt, en hij verlangt zeker naar een liefdevol huis en gezin. Arnolda Westerduin biedt geweldige hulp aan het asiel en haar bewoners, waaronder Sifis. Sindsdien is er een bepaald aantal bezoekers en dit zou de pogingen van Sifis om verbinding te maken nog belangrijker kunnen maken.



De tralies en Sifis worden één terwijl hij zijn lichaam ertegenaan drukt, op zoek naar verbinding met de wereld daarbuiten, op zoek naar de aanraking van andere honden of van de weinige bezoekers. Sifis had niet meer twee foto's in zijn map; het waren Tamara en Rosemarie die geraakt werden door Sifis en zijn nietszeggende verhaal of zijn levenloze leven. Te midden van de zwerfdieren in het asiel bevinden zich de gelukkigen, gestationeerd in de “voor-achter” kennels, zichtbaar voor iedereen. Wat grappig, “voorkant achter”, want daarachter zijn ook achterkennels. De onzichtbare, zoals Sifis, liggen in de schaduw aan de achterkant en ontsnappen aan de aandacht van iedereen.
Laten we hem de kans bieden om te leven, misschien in uw achtertuin, misschien in uw tuin, beschermd en veilig. Laten we hem een kans geven om de lente en de bloemen te ervaren, want daar is niets in kleur, alleen het grijze cement, de donkere nachten en de diepe eenzaamheid. Het nieuwe rode speeltje van Konstantina brengt hem in verwarring. Laten we hem NIET uit onze gedachten wissen zoals hij is gezien door Tamara en Rosemarie, door ons, we hebben zijn aanwezigheid erkend, hij blijft daar, wachtend op een nieuwe grijze winter, voor niets. Laat hem de zee zien zoals zijn naam verbonden is met het water, met Kreta.
Heb je interesse in Sifis of denk je eraan een hond te adopteren stuur dan een mail naar

Met een gebroken hart en een adoptiehond aan hun zijde...


Met een gebroken hart en een adoptiehond aan hun zijde vertrokken Tamara Tol en Rosemarie Schilder afgelopen week uit het Griekse Amfissa. Wat begon als een weekje vrijwilligerswerk bij Dog Rescue Greece groeide uit tot een levensveranderende ervaring. Tamara is inmiddels beschermvrouw van het opvangcentrum voor viervoeters zonder perspectief, gerund door de Nederlandse Arnolda. ,,Puppy’s zonder moeder, dobberend tot hun buik in het water, honden die al jarenlang uitzichtloos achter tralies zitten,” somt Tamara op, terwijl ze een blik werpt op de schuwe hond achter haar. ,,Ik heb er één kunnen redden, maar ik had niets liever gewild dan ze alle 250 een nieuw, veilig thuis te bieden.”

Eén hond liet bijzonder diepe sporen na bij Tamara en Rosemarie. ,,Dat arme dier houdt me wakker sinds het eerste moment dat ik hem zag”, zegt Rosemarie geëmotioneerd. ,,Tien jaar lang heeft hij achter tralies doorgebracht, zonder beschutting. Hij heeft niemand kwaad gedaan. Alleen pech dat er geen betere plek voor hem is.” Rosemarie blikt terug op haar ontmoeting met de hond. ,,Toen hij ons zag naderen, stond hij kwispelend op, probeerde wanhopig zijn kop door het hekwerk te duwen zodat we hem konden aaien. Mijn hart brak...” 

Verder lezen? Het hele artikel in de Nieuw-Volendam vindt u [hier]


En bekijk vooral ook deze prachtige film, 

waarin Arnolda wordt geïnterviewd 

en vertelt over haar levenswerk en de situatie in Amfissa: 





Wilt u ook meedoen aan de actie van Tamara en Rosemarie? 
Klik op de afbeelding:



zondag 29 oktober 2023

Arnolda's Dagboek - 29 oktober 2023 - Update Volendam Actie

Arnolda's Dagboek

Met het geld van de eerste donaties van de actie 
is de smid aan het werk gegaan en de eerste hondenhuizen zijn klaar.



Ons doel is de aanschaf van 50 hondenhuizen en 
de stand van vandaag is: 9 hondenhuizen, 
nog 41 te gaan dus!

Helpt u ons het doel te bereiken om 
de honden de komende winter warm te houden? 

Ga naar [DE ACTIE] of klik hier:



Op dit moment zijn de temperaturen nog aangenaam, 
zodat ook "De Drie J's" nog heerlijk van het zonnetje kunnen genieten,
maar dat zal binnenkort heel anders zijn.
Uw hulp is dus dringend gewenst.



Dank u wel
Efcharisto polí
❣️
Arnolda Westerduin
Amfissa
Griekenland




zaterdag 28 oktober 2023

Arnolda's Dagboek - Zaterdag 28 oktober 2023 - Zacharias

Arnolda's Dagboek

Wonderen bestaan, echt ze bestaan! 
Weet u het nog? Hoe Zacharias werd gevonden en hoe vreselijk hij er aan toe was? 

En ja, degenen die mij kennen zullen het hérkennen; ik gíng er weer voor! 
Ik luisterde niet naar mensen die zeiden: "Voor Zacharias is geen hoop, laat hem gaan". 
Ik had die hoop wél, ik liet hem niet gaan en ik gíng ervoor. 
Met hulp van veel lieve mensen die hielpen met de financiële ondersteuning 
van de hoge dierenarts rekeningen.
Ik heb immers niet de mogelijkheid om een verzekering af te sluiten 
voor alle honden die gered worden, 
maar moet me verlaten op hulp van heel veel lieve mensen. 
Die net zoals ik de hoop niet snel opgeven, maar er voor gáán! 

Zo zag Zacharias er een paar maanden geleden uit: 



Dit is Zacharias nu, in oktober:



En voor degenen die het niet (meer) weten en de eerste berichten willen zien; 
Zijn verhaal kunt u HIER (mei 2023) en HIER (juni 2023) teruglezen. 


Zacharias - mei 2023

Alles is mooi samengevat in deze video: (met muziek)



Zoals ik al zei: Wonderen bestaan, ze gebeuren. 
Met hoop, goede moed, vertrouwen en heel hard werken 
kunnen we wonderen laten gebeuren. 

Mede namens Zacharias heel veel dank, dank voor uw blijvende ondersteuning. 


Arnolda Westerduin
Amfissa, Griekenland 

Efcharisto polí

❣️

donderdag 5 oktober 2023

Dierendag 2023 - De redding van drie pupjes

Dierendag 2023 

Drie pupjes, twee reutjes en een teefje, werden gedumpt als oud vuil. 
Ze trokken zich terug in een vossenhol, van waaruit we ze konden redden. 
Voor het teefje kwam onze hulp te laat; 
tot ons grote verdriet overleed ze enkele uren na haar redding in onze armen.

In deze video kunt u de reddingsoperatie zien:



Update 13 oktober: 




woensdag 4 oktober 2023

Dierendag 2023 - Volendam zet zich in voor Dog Rescue Greece

Ongetwijfeld heeft u gelezen door welk een verschrikkelijk 
natuurgeweld Griekenland getroffen is. 
Om de honden te helpen hebben onze beschermvrouwe en zangeres Tamara Tol, 
samen met haar vriendin en zangeres Rosemarie Schilder uit Volendam, 
een grote actie opgezet. 
Het doel is zoveel mogelijk geld in te zamelen voor de bouw van goede kennels, 
en de aanschaf van hondenhuizen in de kennels.
Zodat de honden de komende herfst en winter droog en warm 
door kunnen komen, kunnen overleven.

In de video van Arnolda op hun pagina is te zien 
hoe hard er al gewerkt wordt. 

Klik op onderstaande foto om bij de actie te komen en doe mee! 

Niet alleen Volendam, maar heel Nederland doet mee. 

U toch ook? 








donderdag 28 september 2023

Arnolda's Dagboek - 28 september 2023 - Nachtelijke reddingsoperatie

Arnolda's Dagboek


Vanmorgen bij de shelter lag er een dode hond aan de kant van de weg. 

Het bleek een teefje te zijn dat enkele weken geleden drachtig was geweest.

Toen Stephanie enige tijd geleden hier was, hebben we haar geprobeerd te vangen met een vangkooi. Iedere dag hebben we voer voor haar neergezet zodat ze haar pups kon voeden.

Helaas was ze niet benaderbaar en sloeg het noodlot nu toe.


Ze is aangereden en ik heb haar van de weg gehaald. Maar waar waren haar pups? 

Vanmorgen met de twee stagiaires gezocht zonder resultaat.


Tot ik me vanavond herinnerde dat toen ik dinsdagavond bij de dierenarts was, er een man was die zei dat hij pups had gezien in de buurt van de shelter.


Konstantina heeft vanavond Asimakis de dierenarts gebeld. Hij kon zich niet herinneren wie de man was, maar heeft de camerabeelden van die avond terug gekeken. 


Hij herkende de man en die hebben ze toen gebeld. Hij heeft uitgelegd waar hij de pups had gezien. En om 21.00 uur heb ik Yasmine, de stagiaire opgehaald en samen zijn we over een landweg door olijvenboomgaarden gereden, richting afwateringskanaal. (waar het water nu hard stroomt door de zware regenval). En daar zaten ze onder een plaat hout. Nat en koud, mager. Eentje al overleden. 


Twee reutjes en drie teefjes. De ribbetjes steken door hun vel. 


Mee naar huis. Eerst wat vlees en warme puppymelk. Daarna ontworming. 

En zometeen een warme kruik erbij. Slapen en bijtanken. Laten we hopen dat ze er door komen.






woensdag 2 augustus 2023

Arnolda's Dagboek - 2 augustus 2023 - De redding van Mandy

Arnolda's Dagboek

Twee dagen geleden kregen we Monty in de opvang. 
Dit kleine manneke was gedumpt heel hoog in de bergen, bij een waterbron. De schaapherder die daar altijd zijn tanks vult werd gealarmeerd door zijn gehuil, nam hem mee en bracht hem naar mij. 
Maar hij vertelde dat er ook nog een teefje op dezelfde plek rondzwierf! 


En dus zijn we de volgende dag de bergen in gegaan. Slechte wegen, hitte, geen vangrails, verlaten gebied. Een dumpplaats voor honden... 


Bij de bron aangekomen hebben we intensief gezocht en geroepen. 

Net toen we het op wilden geven en weg wilden gaan, verscheen er boven aan de weg een hondje! 

Ze bekeek ons vanuit de verte en het duurde enige tijd voordat ze langzaam en aarzelend enkele stapjes in onze richting durfde te zetten. Maar toen Stephanie op de weg ging zitten en haar zachtjes riep, zette ze ineens de spurt er in! Ze liep rechtstreeks in de armen van Stephanie, ze wist het; ze wist dat we er waren om haar te redden en gaf zich helemaal aan ons over. Wat een emoties, niet na te vertellen!


Ze bleek onder de vlooien te zitten en had, wat ons meer zorgen baarde; dikke tepels vol met melk. 

Een moederhond zal haar welpjes nooit in de steek laten, hetgeen de dierenarts ons later ook bevestigde. We moeten er dus helaas van uitgaan dat haar pupjes niet meer in leven zijn. Anders was ze nooit naar ons toegekomen, maar had ze óns náár haar pupjes geleid. 

Het is hartverscheurend te weten dat haar pupjes waarschijnlijk een prooi geweest zijn voor wilde dieren in dat onherbergzame gebied. Alwaar Mandy zal zijn gedumpt, toen bleek dat ze drachtig was...


We hebben haar in de auto getild en mee naar huis genomen. 

Thuisgekomen hebben we haar in bad gedaan, alle vlooien en teken verwijderd, enorme klitten met distels uit haar vacht geknipt en vertroeteld. Ze genóót en liet alles toe. 

Daarna zijn we naar de dierenarts gereden. Bloedtesten wezen uit dat ze gezond is, en de dierenarts heeft haar gechipt en gevaccineerd. 


En dáárna... samen gyros eten in het restaurant, en wat genoot ze! 

Wij denken dat de lach op haar snuitje alleszeggend is: 


's Nachts heeft ze bij Stephanie op de kamer als een roosje geslapen, ze was óp. 

De volgende ochtend zocht ze de 14 pups op die ik een dag of tien geleden, bij 45 graden Celsius, heb gered in een dorp in de omgeving. (zie de berichten op onze Facebook-pagina

Ze ging, in eerste instantie, alleen maar bij ze liggen. Maar toen ik 's middags thuiskwam kon ik mijn ogen niet geloven. De pups verdrongen zich om haar, om bij haar te mogen drinken. Hoe schitterend is dit?!




Te weten dat er nog zo ontzettend veel hondjes zoals Mandy zijn, is bijna ondragelijk. Maar als ik Mandy en de pupjes zo gelukkig zie, geeft me dat energie, hoop en kracht om door te gaan. Met de onontbeerlijke hulp van vele lieve mensen, die ik zeer dankbaar ben, lukt dat. 

Arnolda Westerduin
Amfissa
Griekenland