Boaz

‘We zijn zo gelukkig met deze vreugdebrenger!’

Boaz woont nu een jaar bij z’n mensen die helemaal gek van ‘m zijn. “We zijn zo gelukkig met deze vreugdebrenger!” aldus z’n vrouwtje Ilse. En Boaz zelf? Die vindt zichzelf eigenlijk best goed opgedroogd... Hij vertelt graag zelf even waarom.

Hoi allemaal. 

Ik wilde even laten weten dat het heel goed met mij gaat. Ik ben hier nu een jaar en heb het prima naar m’n zin. Ben inmiddels helemaal groot gegroeid en heb een mooie, halflange vacht gekregen. En inclusief een hele mooie staart, daar had m’n bazinnetje in het begin nogal haar twijfels over. Kortom: Ik ben mooi opgedroogd, zoals ze dat hier zeggen. 

Verder doe ik heel hard mijn best om me zo goed mogelijk te gedragen. En al zeg ik het zelf... ik doe dat eigenlijk heel goed. Want ik heb al heel veel geleerd en kan goed luisteren. Of ze me trouwens nou Boaz, Bo, Bootje of Boogie noemen; ik luister er gewoon allemaal naar.

Mijn grootste hobby is de dagelijkse lange wandeling met m’n grootste mensenvriend Myron. Dan gaan we fijn rennen en rouwdouwen en kan ik met andere hondenvriendjes spelen. En ik ben natuurlijk gek op het wekelijkse tripje naar het bos.

Als ik alleen met m’n bazinnetje ga wandelen in het bos, pas ik altijd heel goed op haar en blijf ik in de buurt. Is de baas er ook bij dan ga ik weleens wat verder op avontuur, want dan let hij toch wel op haar. 

Oh ja, ik heb een hele mooie mand gekregen! Ik lig er ook weleens in, maar... de bank slaapt toch echt beter, hoor!

Al met al ben ik dus een heel gelukkig en blij hondje. 

Groet en poot,

Boaz

Wij, de mensen van Boaz, zijn ook zo gelukkig met deze vreugdebrenger! Het is iedere dag weer genieten van deze lieve, grappige, knuffelgrage, ik-denk-dat-ik-een-klein-schoothondje-ben, bundel van liefde. En dat allemaal dankzij het geweldig goede werk van Dog Rescue Greece. 

Dank jullie wel!

Groetjes,

Bart, Ilse, Myron en Kayleigh

Boaz (Butch), de kleine prins

Boaz (voorheen Butch) is samen met zeven broertjes en zusjes gevonden op een veld, ergens in Griekenland. Een voorbijganger zag ze en heeft ze in veiligheid gebracht. Inmiddels woont Boaz in het hoge noorden van Nederland en heeft hij het erg naar z’n zin. “Nog op dezelfde dag dat wij Boaz hadden bezocht, werd hij al bij ons gebracht. Het was natuurlijk even wennen, maar deze kleine prins had al binnen enkele minuten de harten van de kids én van ons gestolen,” vertellen baas en bazin. “Maar… Boaz vertelt veel liever zelf hoe het met hem gaat!”

“Ik heb het hier heel erg naar mijn zin, al op de eerste avond mocht ik mij lekker op de bank nestelen en lekker slapen. Ik was dan ook best wel moe van de lange rit en alle indrukken van die dag… M’n nieuwe baasjes letten heel goed op en na elk slaapje gingen we direct naar buiten om te plassen en een wandelingetje te maken. Daardoor heb ik maar een paar keer een ongelukje in huis gehad.”

“Volgens mijn bazinnetje leer ik snel en makkelijk. Zo wist ik al na twee (!) weken dat ik niet op schoenen en kleding mag kauwen, dat daar mijn botjes en speelgoed voor bedoeld zijn. Af en toe heb ik nog weleens een puberale bui hoor. Dan probeer ik het lekker toch, maar ze hebben me helaas altijd meteen door… En ik wil dan in zo’n bui ook best weleens een poosje door de kamer razen en lekker over de bank heen denderen. Maar  als ik zó hyper word dat ik niet meer luister, moet ik even de bench in en dan is het zo weer over.”

“Buiten gaat het ook steeds beter. Ik vind het alleen zó leuk om andere mensen tegen te komen, dat ik ze dan heel enthousiast bespring en begroet. Maar daar werken we ook al even aan en dat gaat best goed. Het allerleukst vind ik het trouwens als we in de auto naar het bos gaan. Dan kan ik lekker los rennen en met de bal of een stok spelen. Dat kan ik uren volhouden!”

"Ik vind het nog wel moeilijk als mijn mensen weggaan. Vooral als m’n vrouwtje weggaat. Het kan me dan niet zoveel schelen wie er op me past, ik ga gewoon op het matje bij de deur liggen wachten tot ze weer terug is. Gelukkig blijft ze nooit zo lang weg… Als de baas thuiskomt van z’n werk, ben ik ook erg blij hoor. Dan krijg ik altijd een lekker hondenkoekje.”

“Verder ben al flink gegroeid. Eigenlijk gaat het gewoon allemaal goed. Ik ben heel blij dat ik hier in het hoge noorden mijn voor-altijd-thuis heb gevonden!”

Tot snel en groetjes,

Boaz

(en natuurlijk Bart, Ilse, Myron en Kayleigh)