maandag 2 januari 2017

Boaz (Butch), de kleine prins

Boaz (voorheen Butch) is samen met zeven broertjes en zusjes gevonden op een veld, ergens in Griekenland. Een voorbijganger zag ze en heeft ze in veiligheid gebracht. Inmiddels woont Boaz in het hoge noorden van Nederland en heeft hij het erg naar z’n zin. “Nog op dezelfde dag dat wij Boaz hadden bezocht, werd hij al bij ons gebracht. Het was natuurlijk even wennen, maar deze kleine prins had al binnen enkele minuten de harten van de kids én van ons gestolen,” vertellen baas en bazin. “Maar… Boaz vertelt veel liever zelf hoe het met hem gaat!”


“Ik heb het hier heel erg naar mijn zin, al op de eerste avond mocht ik mij lekker op de bank nestelen en lekker slapen. Ik was dan ook best wel moe van de lange rit en alle indrukken van die dag… M’n nieuwe baasjes letten heel goed op en na elk slaapje gingen we direct naar buiten om te plassen en een wandelingetje te maken. Daardoor heb ik maar een paar keer een ongelukje in huis gehad.”


“Volgens mijn bazinnetje leer ik snel en makkelijk. Zo wist ik al na twee (!) weken dat ik niet op schoenen en kleding mag kauwen, dat daar mijn botjes en speelgoed voor bedoeld zijn. Af en toe heb ik nog weleens een puberale bui hoor. Dan probeer ik het lekker toch, maar ze hebben me helaas altijd meteen door… En ik wil dan in zo’n bui ook best weleens een poosje door de kamer razen en lekker over de bank heen denderen. Maar  als ik zó hyper word dat ik niet meer luister, moet ik even de bench in en dan is het zo weer over.”

“Buiten gaat het ook steeds beter. Ik vind het alleen zó leuk om andere mensen tegen te komen, dat ik ze dan heel enthousiast bespring en begroet. Maar daar werken we ook al even aan en dat gaat best goed. Het allerleukst vind ik het trouwens als we in de auto naar het bos gaan. Dan kan ik lekker los rennen en met de bal of een stok spelen. Dat kan ik uren volhouden!”


"Ik vind het nog wel moeilijk als mijn mensen weggaan. Vooral als m’n vrouwtje weggaat. Het kan me dan niet zoveel schelen wie er op me past, ik ga gewoon op het matje bij de deur liggen wachten tot ze weer terug is. Gelukkig blijft ze nooit zo lang weg… Als de baas thuiskomt van z’n werk, ben ik ook erg blij hoor. Dan krijg ik altijd een lekker hondenkoekje.”

“Verder ben al flink gegroeid. Eigenlijk gaat het gewoon allemaal goed. Ik ben heel blij dat ik hier in het hoge noorden mijn voor-altijd-thuis heb gevonden!”

Tot snel en groetjes,
Boaz
(en natuurlijk Bart, Ilse, Myron en Kayleigh)