donderdag 20 juli 2017

Pretty en Raja



"Wat een leuk stel!" hoor ik vaak en dat zijn ze ook. Helden op sokken maar samen durven ze de wereld wel aan. Soms zelfs een beetje op boevenpad! 

Pretty kwam op 12 april 2016 bij mij wonen. Volgens haar Griekse paspoort is ze van eind augustus 2015, bijna 8 maanden oud dus. De Griekse dame die haar heeft gered, vond haar "so pretty" en dat is ze ook. Met haar "lion eyes" kijkt ze je indringend aan, waakzaam liggend als een stoere leeuwin. Ik heb haar naam niet veranderd, ze doet die eer aan!

Pretty woonde eerst een paar weken bij Zan en Johan in Alkmaar. Daar was ze gezellig samen met Lyra. Ze waren toen even groot en leken net zusjes. Maar inmiddels is Pretty wat groter dan Lyra, ze weegt ruim 20 kg. 
Ondanks haar vele angsten in de mensenwereld, leert Pretty heel vlot op de hondenschool. Ze behaalde zonder problemen haar basis en A diploma. 


Voor mensen kent ze inmiddels weinig angst meer, alleen kinderen vindt ze nog erg raar en onberekenbaar. De stofzuiger daar wordt ze ook zeker nooit vrienden mee. Pretty is een gevoelig type en ontwijkt graag alles wat wiebelt, wankelt, flappert, klappert, kraakt, klettert enzovoort. Zo is het hondenluikje naar de achtertuin voor haar dus geen succes. Bewegende vlaggen, reclameborden, slingers, feestverlichting, wasgoed aan de lijn, noem maar op... dat bevalt haar niet. Op winderige dagen zijn wandelingen daarom een grotere uitdaging. Ik wandel ook graag in de rustige uurtjes van de nacht, maar met Pretty erbij is zelfs dan toch meer te beleven dan ik dacht. Ze is zeer alert op verdacht individuen, zoals een stiekem egeltje op jacht, de krantenjongen met zijn grote tas en de wijkverpleegster op nachtelijke ronde. In het buitengebied jaagt Pretty als een echte leeuwin of nouja eigenlijk meer zoals Garfield die een lasagne bespringt. Opeens hoort ze wat in de berm en met alle pootjes tegelijk maakt ze een hoge sprong en is elke keer weer stomverbaasd dat ze niks te pakken heeft maar dat lijkt de pret niet te drukken en ze gaat dus onvermoeibaar door, echt... de hele wandeling. Het is net of ik een stuiterbal aan het uitlaten ben. 


In september 2016 is Pretty een jaar oud en heeft ze haar plekje bij mij thuis wel gevonden. Wat zou het leukste verjaardagskado voor haar zijn? 
We hebben een goede band met elkaar opgebouwd maar een speelkameraadje van haar eigen soort is natuurlijk ook heel fijn. Pretty is heel vriendelijk naar andere honden, heeft nog nooit ruzie gehad. 
We zoeken een maatje die ook zo lief, rustig en zachtaardig is maar wel speels en een beetje ondeugend. 
We gaan op bezoek bij José waar Ratje al maanden woont maar eigenlijk een ander thuis zoekt. 
En Ratje is inderdaad zo n toppertje. Ze is maar 8 kg en zeer verlegen naar mensen toe. Andere honden hebben daarentegen eerder wat van haar te vrezen dan andersom. 
Ze heeft pit en laat zich niet intimideren. Een lief boefje dus, dat past prima bij Pretty en de dames zijn vanaf dag 1 dan ook de beste vrienden. 


Ik vind Ratje een leuke naam, maar hernoem haar Raja want dat roept beter. Hoewel haar bijnaam al snel "butsje" is, omdat ze nogal eens ergens tegenaan butst. Ze is namelijk behoorlijk onstuimig soms. In tegenstelling tot Pretty kent Raja totaal geen angsten voor dingen of ze nou bewegen of niet. Raja vliegt overal op, over, onder, door en langs. Op de bank, in de auto, door de sloot, onder een stoel, dat maakt Raja allemaal niet uit. Ze flip flapt ook zo door het hondeluikje, geen probleem. Zolang er maar geen mensen in de buurt zijn, is ze energiek en stoer. Op tijd remmen heeft ze (nog) niet onder de knie, maar ze is niet kleinzerig en krabbelt altijd direct weer op. 

De hondenschool is een ander verhaal, daar is Raja niet op haar gemak. De eerste basis cursus is een flop, ze is zo onder de indruk van alle aandacht dat ze niks leert. Ze hoort en ziet me niet eens, kijkt alleen onzeker om zich heen. Zonder haar grote "zus" Pretty vindt ze het sowieso niet leuk. Pas op de terugweg in de auto is ze weer op haar gemak. Dus doen we de basiscursus gewoon nog een keer en dan begint ze langzaam te ontdooien. Stukjes worst vindt ze namelijk wel erg lekker. 
Inmiddels is ook Raja met A cursus begonnen... min of meer want ze mag namelijk met Pretty mee naar les. Dat bevalt haar wel denk ik. Rustig toekijken hoe je grote "zus" het doet. Af en toe ook een oefening mee doen, maar niet een heel uur hoeven luisteren. Ja de dames zijn een goed team samen, echt een leuk stel! 

We wandelen veel door de wijk, maar ook regelmatig ff naar bos of zee. Racen over het wijdse strand, erg fijn ook voor Raja want daar is weinig om tegenop te botsen. Maar de dames gaan ook gezellig mee logeren, even een weekendje weg, nieuwe plekjes om te snuffelen. Of we krijgen thuis bezoek, een vriendje komt logeren of een oppas als baas lang van huis is. Met baas mee in een restaurant is ook prima, zolang het er maar rustig is. Het meeste dagen zijn dus al heel normaal, maar er blijft nog genoeg over om te leren. Raja heeft laatst nog geholpen met het verslinden van een boek, ik heb haar nog niet kunnen uitleggen dat mensen dat niet letterlijk doen. Gelukkig was ze netjes vooraan begonnen en "leest" ze minder snel dan ik, mijn ezelsoortje is nog in tact en ik lees vrolijk verder. 
De avonturen van de lieve dames, zijn toch nog altijd het mooiste verhaal voor mij. 

Groetjes Janneke, Pretty en Raja. 




woensdag 19 juli 2017

Nikos (Kwik)


Als Kwik kwam hij naar Nederland, samen met zijn broer Kwak. Hij heet nu Nikos, is dikke vrienden met Marie en brengt de oude dame weer veel levensplezier. Evenals zijn nieuwe vrouwtje, die zelfs nog evenveel van hem houdt na een grondige "inspectiebeurt" van de bank...


Het gaat geweldig met Nikos! Het is haast niet voor te stellen dat hij hier nog geen twee weken is. 

Hij is vrolijk en aanhankelijk en ondeugend en hoort er al helemaal bij. De klik met mijn oude hond Marie was er meteen. Hij ligt bij haar in de mand en ze spelen samen. Ik heb haar sinds tijden weer stukjes zien rennen!

Het lopen aan de riem gaat goed en hij kijkt veel af van Marie. Zij gaat keurig zitten om aangelijnd te worden en hij dus ook en dat geldt voor heel veel dingen. Bij loslopen let ze goed op hem en zorgt dat hij bij ons in de buurt blijft.
Hij is ook alweer gegroeid, hij past nog net in de bench als hij languit ligt.





Het alleen zijn gaat ook prima. 
Als ik uit mijn werk kom, ligt hij rustig in de kamer en is blij om me te zien maar niet overdreven. 

Afgelopen zaterdag was ik boven met de was bezig en toen heeft hij de bank gesloopt, dat was wel even jammer. Hij heeft een enorme kauwbehoefte, ik zag dat zijn achterste kiezen aan het doorkomen zijn en ondanks alle flossen en kauwbotten die er liggen was de bank kennelijk aan de beurt. 
Maar dat weet je met een puppy in huis en ik moest er stiekem ook wel om lachen, wat een boef!

Onlangs had ik veel mensen over de vloer vanwege een feestje en hij gedroeg zich zo goed! Vriendelijk tegen iedereen en lekker bij Marie in de buurt gebleven. Geen eten van de tafels gepikt, gewoon heel braaf en relaxed.



Terwijl ik dit schrijf, ligt hij naast me met een pootje op mijn voet, zo lief! Ik kan nog wel uren doorgaan maar laat de foto's en videos maar even voor zich spreken 

Hartelijke groeten en een pootje van Nikos en Marie, 
Léonie.










zondag 16 juli 2017

Keesje (Pippin)

‘Hij is m’n beste vriendje geworden’

We kregen een leuke update binnen over Pippin, die nu Keesje heet. En het grappige toeval is dat de laatste blog op onze site van het broertje van Keesje was, namelijk Bailey! En net als Bailey, heeft ook Keesje de harten van zijn baasjes Pauline en Menno al helemaal gestolen. Pauline vertelt er in dit blog over.


“Het gaat hartstikke goed met Keesje, vanaf de eerste dag heeft hij zich keurig gedragen. Die eerste avond deden we ‘m in de bench in onze woonkamer. Daar was meneer het niet mee eens, hij blafte en piepte erop los. Na een tijd hebben we de bench naar de slaapkamer gesleept en Keesje heeft de hele nacht geen piep meer gegeven. Omdat ik zelf een bench niet fijn vind, leggen we ‘m nu ’s nachts op z’n eigen kleed en dat gaat prima.


We hebben hem op advies van Jolanda gelijk overal mee naartoe genomen, zodat hij kon wennen aan ons leven. Zo nam ik ‘m ook meteen mee naar werk, wat gelukkig mogelijk was. En m’n collega’s vinden hem enig! Hij laat zich gewillig aaien en ligt keurig onder mijn bureau te slapen of lekker op een botje te kluiven. 


Buiten op straat was hij in het begin vooral heel erg bang. In sommige situaties is hij dat nu nog steeds, fietsers en verkeer vindt hij eng. En dat is best lastig, in een drukke stad als Rotterdam. Dan trekt hij erg aan de riem en gaat z’n staart tussen z’n benen. Maar we zijn dit met ‘m aan het trainen, door bijvoorbeeld even rustig op een bankje langs de weg te gaan zitten. Hij went dan aan de geluiden en als hij ontspannen gaat zitten, complimenteren we hem. 


Gelukkig wonen we dicht bij het bos en strand. Want lange wandelingen in de rust vindt Keesje heerlijk. En als hij los mag, springt hij rond als een lammetje. Zo leuk om te zien! Ook heeft hij de grootste pret als hij samen met de hond van m’n zus kan spelen. Zij heeft een Portugese rescuehond en die twee zijn samen echt geweldig: maatjes die samen de wereld verkennen.


Alleen thuis zijn kan hij al een paar uurtjes. Toen m’n vader voor de eerste keer op ‘m ging passen, moest Keesje in het begin echt eerst even de kat uit de boom kijken. Nu gaat het heel goed en zijn ze de beste vriendjes. Dat is fijn, want Keesje is niet echt mensenvriend. Hij is behoorlijk kieskeurig, wat misschien wel door z’n geschiedenis komt? We werken er in elk geval hard aan om hem meer vertrouwen te geven.


Maar eigenlijk gaat het gewoon heel goed met Keesje en is hij een makkelijk hondje. Het is werkelijk een prachtig beestje met een bijzonder karaktertje en we zijn heel erg verliefd op hem. We zouden hem niet meer kunnen missen. En hij is echt m’n beste vriendje geworden. Als ik hem een dagje bij de oppas ‘moet’ laten, moet ik soms bijna huilen. Ik lijk dan net een bezorgde moeder ;-)"

Groetjes,
Pauline en Menno