zaterdag 24 december 2016

Adventsverhaal over een moederhond en haar pups - deel 4




Deel 4: Een fijne Kerst voor moeder en haar pups

Vorige week las u dat moederhond Beba was aangekomen in Nederland. 
(alle 4 delen van ons Adventsverhaal vindt u HIER

Moe van de reis viel ze al snel in slaap in het warme huis van Onno, Esther en hondje Zante.
Hoe gaat het nu met haar? En hoe verliep de reis van haar pups naar Nederland? 

Hier het verslag van de aankomst van de pups: 



Gisteren zijn de 5 pups goed aangekomen na een lange vlucht.
Bij thuiskomst waren ze blij hun moeder weer te zien en andersom ook, ze werden aan alle kanten gewassen. 

Beba behandelde ze ook nog echt als kleintjes door ze aan hun nekvel door het huis te trekken haha hier hadden ze zelf niet zoveel zin meer in. Ook hadden ze erge honger. 






Toen ze lekker hadden gegeten en gedronken en het huis hadden verkend, zijn ze lekker bij elkaar gaan slapen op de kussens. 


Heel fijn om ze nog een paar uurtjes thuis te mogen hebben. Ik vond het ook best lastig om afscheid van ze te nemen, want wat zijn ze leuk! Ze hebben allemaal echt een verschillend karakter, de kleine harige is een beetje verlegen en echt een beertje. Die met het knobbeltje op z’n hoofd is het brutaalst en een ontdekkertje. De andere zit er wat tussenin en is ook echt een knuffeldier. Het liefst had ik ze allemaal gehouden… Het contact met Arnolda was ook heel fijn. Ik hoop dat ze snel een fijn thuis zullen vinden.



Helaas is 1 pupje nog in Griekenland. Zij was niet fit genoeg om te reizen, maar zal spoedig ook naar Nederland komen. 

Dankzij Esther en Onno, maar ook dankzij de hulp van de organisaties op Kreta, kunnen moederhond Beba en haar pups nu beginnen aan hun nieuwe leven. Een nieuw leven, zonder vastgebonden te zijn aan een boom. Een nieuw leven met voldoende water, eten en met álle liefde van de wereld. Een betere Kerst hadden ook deze honden zich niet kunnen wensen…!

Drie pups (reutjes) hebben wij de toepasselijke namen Caspar, Balthasar en Melchior gegeven. (de winnaars van de namen-wedstrijd hebben hun prijs inmiddels in ontvangst genomen) 
De andere 3 pupjes zijn al geadopteerd. Maar... 

Caspar, Balthasar en Melchior zijn nog op zoek naar hun eigen huisje-voor-altijd. 
Hebt u interesse en bent u bereid één (of meer) van de hondjes de rest van zijn leven alle liefde van de wereld te geven? Kijk dan op onze website voor meer informatie en vul een adoptieformulier in. 

Tot 6 Januari (Drie Koningen) kunt u nog meedoen aan onze Kerstactie. 

U leest er alles over op onze speciale actie-pagina. Klik >HIER< of >HIER<

Namens Beba en haar pups, maar ook namens alle andere Griekse hondjes: Heel hartelijk dank! 






zaterdag 17 december 2016

Adventsverhaal over een moederhond en haar pups - deel 3

Onbegrijpelijk, maar waar…

Vorige week las u hoe blij Esther en Onno waren toen ze eindelijk hulp hadden gevonden in hun poging om op Kreta een moederhond en haar pups te redden. Langs een afgelegen weg in de bergen lag de moeder vastgebonden aan een boom, met haar pups op een hoopje naast haar op de grond. Pogingen om een opvangorganisatie in te schakelen verliepen erg moeizaam. Shelters op Kreta zitten overvol en kunnen vaak niet anders dan hun ogen sluiten voor het dierenleed. Dan worden Esther en Onno na een paar dagen ineens teruggebeld door een van de vrijwilligersorganisaties.



“We waren enorm blij!” vertelt Esther. “Alleen werd die blijdschap alweer snel getemperd… Want hoe slecht een dier er ook aan toe is, je mag ze in Griekenland niet zomaar meenemen. Ook al werd er totaal niet voor deze moeder en haar pups gezorgd, we mochten haar niet van de ketting losmaken en ze meenemen. Onbegrijpelijk, maar waar. Dus moest de hulp van een advocaat worden ingeschakeld.”



Toen ook deze juridische hobbel was overwonnen, lukte het uiteindelijk toch: We mochten de honden bevrijden uit hun vreselijke situatie. Wat was dat mooi! De stichting had een gastgezin op Kreta gevonden, die de honden tijdelijk kon opvangen.” Ondertussen had Esther ook contact opgenomen met Dog Rescue Greece: “Ik vroeg Arnolda of ze ons kon helpen met het naar Nederland halen van de honden. Onno en ik hadden inmiddels hadden besloten zelf de moederhond (die we Beba noemen) te adopteren, ze had ons hart voorgoed gestolen... En voor drie van de zes pups was ook al een thuis gevonden. DRG zal zich in Nederland ontfermen over de drie andere pups, zodat ook zij hopelijk snel een fijn thuis krijgen.”


Mama Beba in Nederland!
En toen was het dan eindelijk zover! Dankzij alle hulp van de lieve mensen op Kreta en Dog Rescue Greece, kon afgelopen donderdag moederhond Beba alvast naar Nederland komen. En deze week komen ook haar pups aan! Onno en Esther haalden Beba zelf op vanaf Brussel Airport. “Daar kwam ze dan door de schuifdeuren, samen met haar vluchtbegeleidster. Wat super om haar nu eindelijk bij ons te hebben!”

“Ze was erg moe van de lange reis. Na een korte kennismaking met ons hondje Zante (dat ging gelijk goed), viel ze als een blok in slaap. We zijn nu een dagje verder en het gaat zo goed. Zante en Beba hebben al lekker met elkaar gespeeld. En van de week halen we ook haar zes pups op in Düsseldorf!” 

De foto’s spreken voor zich, kijkt u maar met ons mee. Bent u net zo ontroerd als wij…? 




Volgende week leest u op kerstavond in het laatste deel van dit adventverhaal over de aankomst van de pups. En natuurlijk hoe het nu gaat met moeder Beba en haar kinderen. 

Voor drie pups zoeken wij nog "een plaatsje in de herberg"!  
Stuur een email aan: info@dogrescuegreece.nl voor meer informatie.

Kerstactie: koop een kerstbal en help ons! 
Dog Rescue Greece hoopt in 2017 nog veel meer hondjes de kans op een nieuw leven te kunnen geven, net als Beba en haar kinderen. Maar dit kunnen we niet zonder uw hulp! Want voor al onze reddingsacties en onverwachte (dierenarts)kosten zijn we volledig afhankelijk van donaties. 

Wilt u helpen? Voor elke donatie van 5 euro hangen wij een kerstbal in de boom! 

Klik op de ster in de kerstboom om ons te ondersteunen en de boom vol te hangen.

Of ga HIER direct naar onze actie op de pagina van Goede Doelen Stichting GEEF.NL. 









zondag 11 december 2016

Adventsverhaal over een moederhond en haar pups - deel 2

Dagen vol spanning en hoop

Esther en Onno vonden moederhond vastgebonden langs een afgelegen weg op Kreta, met haar pasgeboren pups om haar heen. Na ze van de eerste levensbehoefte te hebben voorzien (eten, drinken en beschutting), waren ze vastbesloten de honden te redden van een langzame en vreselijke dood. 
(deel 1 vindt u hier)



En dan, hoe begin je zo’n redding? Esther: “We benaderden daarna gelijk alle instanties op Kreta, met de vraag moeder en haar pups op te vangen. Maar dit leek onmogelijk… Alle shelters op het eiland zaten namelijk helemaal vol. Kreta heeft een ongelooflijk groot probleem met zwerfdieren, dat werd wel duidelijk. Ook de dieren die wel een baasje hebben, worden vaak erg slecht verzorgd. Instanties moeten daarvoor iedere dag hun ogen sluiten, omdat ze simpelweg de capaciteit niet hebben om alle dieren te kunnen helpen. Het is zeer schrijnend…”



“Maar… na twee dagen vol spanning en hoop, werden we teruggebeld door een vrijwilliger van een lokale organisatie die zwerfdieren redt en opvangt. Wat waren we blij!” 

Lees volgende week zondag in het derde deel van dit adventsverhaal waarom de blijdschap van Esther en Onno van korte duur bleek te zijn…


Komende week komt mama naar Nederland. 
Zij, evenals drie van haar pups, hebben al hun gouden mandjes gevonden. 
Even later zullen haar andere drie pups volgen. 
Voor deze drie reutjes zoeken wij opvanggezinnen en adoptanten
Wilt u zich aanmelden als gastgezin of wilt u misschien wel adopteren? 
Stuur dan een email aan: info@dogrescuegreece.nl


Denkt u dat u kunt raden welke toepasselijke namen we deze drie mannekes gegeven hebben? 
Stuur dan een email aan: dogrescuegreece@gmail.com
Onder de goede inzendingen verloten we 3 VVV-bonnen (beschikbaar gesteld door Proteq Dier&Zorg) 

zondag 4 december 2016

Adventsverhaal over een moederhond en haar pups - deel 1

Vlak voor kerst verwachten we de komst van een moederhond met haar zes pups in Nederland. Lieve mensen hebben haar gered op Kreta, waar ze zat vastgebonden aan een boom in een erg afgelegen gebied. Zonder water, zonder eten en compleet uitgemergeld. Haar pups van slechts een paar dagen oud lagen op een hoopje naast haar…

In deze adventsperiode vertellen we u in vier delen het ontroerende verhaal van deze moeder en haar pups. Om op kerstavond te eindigen met hun aankomst in Nederland. 

Deel 1: Een vreselijke ontdekking

Tijdens een vakantie op Kreta, trokken Esther en Onno er lekker op uit met de auto. Tijdens een rit door afgelegen gebied in de bergen, deden ze een vreselijke ontdekking. Esther: “We reden door de bergen, ten zuiden van Chania. Ineens zagen we langs de weg een hond, ze zat met een ketting vastgebonden aan een boom. Ze had geen water en voer en was helemaal uitgemergeld. 



Toen we dichterbij kwamen zagen we ineens zes pups liggen, ze waren nog maar enkele dagen oud.”




“We hebben ze meteen water gegeven en voer voor de moeder. Ook hebben we provisorisch een soort afdakje gemaakt, zodat ze in ieder geval een beetje in de schaduw konden liggen. Het was overduidelijk dat niemand voor deze lieve moeder en haar kindjes zorgde. Als wij niets zouden doen, wisten we zeker wat er zou gebeuren: ze zouden allemaal overlijden…”

Lees volgende week zondag in deel 2 van dit adventsverhaal hoe Esther en Onno vastberaden te werk gaan om moeder en haar pups te redden.

Kos (Kanellos) vond zijn plekje in België


In januari 2015 hebben wij Kos opgehaald in Barneveld. Kanellos, want zo heette hij toen nog, was toen ongeveer 1 jaar en 3 maanden oud. Niet echt meer een hondenleeftijd waarvoor de telefoon roodgloeiend staat. De lieve mensen van het gastgezin waar Kos toen al een maand of 3 verbleef, waren tegelijkertijd blij en verdrietig. Kos was al iets te lang bij hun, het werd echt tijd voor een serieuze adoptie. Maar tegelijkertijd waren ze inmiddels aan hem gehecht geraakt en had hij het hele gezin toch al wel ingepakt. Zijn kaneelbruine kleur, zijn roze(!) neus, het eeuwig kwispelende staartje, zijn Javaans bruin omfloerste ogen wanneer hij vanuit het veilige plekje onder de eettafel naar boven gluurde... 


We waren niet gelijk onder de indruk, maar hadden wel het gevoel dat er een klik was. Omdat we allebei nog nooit eerder een hond hadden gehad, wilden we in ieder geval een beetje een makkelijk beestje...en dat leek hij ons wel. Dus Kos mee naar Belgie, naar de Ardennen waar wij net ons kleine vakantiehuisje 
Bisou De La Roche zover hadden opgeknapt dat het verhuurd kon worden, en wij tegelijkertijd aan het grote voormalig hotel ernaast flink aan de klus waren. 
Och, wat was hij angstig! Al bij het zien van de oude houten trap naar de 2e etage van het voormalig hotel waar wij toen zolang in het oude appartementje bivakkeerden, liet hij al zijn plas lopen. 



Eenmaal naar boven (gedragen) kroop hij over de grond. Totdat we hem zijn kleine onderkomen, direct onder het keukenblok lieten zien. Toen was alles oké. Van daaruit heeft hij de hele boel eens goed tot zich opgenomen. En heeft hij besloten dat het wel wat zou kunnen gaan worden.. 

Maar niet direct...
Elke dag een paar keer, steeds iets langer naar buiten, eerst de tuin, later het bos in. Spannend hoor! Om hem niet direct te veel nieuwe stress te geven hebben we het heel langzaam opgebouwd. Weinig impulsen, dat ging goed. Maar oei, wat was hij toch vaak lastig, wilde niet luisteren, wilde niet zitten, moest niets van ons hebben, keek strak naar de lucht als we ook maar iets van hem wilden, liep weg als we hem riepen te komen etc etc.. 
Een echte kleuter. 


Toen hebben we wel even getwijfeld. Totdat we na een maand of twee besloten het roer volledig om te gooien. Alle strengheid lieten wij varen, alleen nog maar positieve aandacht, en hem uitbundig prijzen als hij iets goed deed. Een puppy-cursus was niet meer nodig, het kwartje viel. 
Zowel bij ons als bij Kos! 

En dan nu… bijna 2  jaar bij ons, bijna 3,5 jaar oud, rent hij heuvel op en af, het bos door, probeert forellen te vangen, gaat achter sporen van herten, vossen en zwijnen aan. Hij kan ze geen van allen te pakken krijgen, daar zijn ze veel te snel voor, maar het spel is zo leuk! 

Een paar keer per jaar, als we het klussen echt moe zijn hier, gaat hij mee naar Amsterdam, naar onze oude stek. Hoewel hij het in de auto inmiddels lekker warm en knus vindt, is Amsterdam toch nog steeds spannend, hij blijft toch “The New Kid On The Block”. 
Maar ook daar lukt het hem steeds beter zijn mannetje te staan. 



Kanellos, dat bangerikkie, samen met zijn zus Tzina helemaal uit Griekenland gekomen. 

Toen en ook nu nog vaak de kat uit de boom kijkend. Alles wat nieuw was vond hij eng, en nog steeds is hij geen held, maar voor ons is hij inmiddels Kos, een echte koning! 

In zomer en winter genietend van het leven! 




Naschrift van de redactie: 
Kos heeft zijn "plekje in de herberg" gevonden in België. Wilt u (samen met uw hond) vakantie vieren op deze prachtige plek en Kos ontmoeten? Dat kan! 
Ga naar de website van Bisou de la Roche, of klik op onderstaande afbeelding: 



zaterdag 3 december 2016

Kwinto


Vandaag, 1 jaar geleden, kregen wij ons allermooiste sinterklaascadeau ooit: Kwinto! 
Hij heet Kwinto maar wordt ook wel sproetenkop, sproet, wind, kwinnie, koewienie of drol genoemd.

Onze vorige hond Bas was in februari 2015 overleden, wat voor heel veel verdriet heeft gezorgd in ons gezin. Ik wilde geen hond meer, maar zo rond september begon ik toch te twijfelen, zeker toen onze oudste maar verdrietig bleef om het verlies van onze trouwe labrador. Duidelijk was dat als er een hond zou komen, het geen puppy zou worden. Er zijn genoeg honden die nog een warm gezin zoeken. Door rond te speuren op internet kwam ik op DRG uit. Toen ik er voor mezelf uit was, vertelde ik mijn man van mijn plan om toch weer een hond te nemen. Ik liet hem ook de site van DRG zien.


Na enige tijd viel ons oog op Kwinto. 
Bijdehand hoofd, stoer en hij was in Nederland geboren, wat we een pré vonden. 
Wij met onze kinderen naar Elst, naar Corrie waar Kwinto ook destijds geboren was. 
Het leek erop dat Kwinto er ook uit was. 
Hij ging tegen onze oudste zoon aanliggen alsof ze elkaar al jaren kende. Toen de jongste moest huilen, likte Kwinto z'n traantjes weg. Kindvriendelijk? Check!



Buiten was een iets ander verhaal. Zo'n goedzak als hij binnen was, zo alert was hij buiten. Hij kon ook niet goed alleen zijn. We hebben alles goed doorgenomen en doordacht, en... we gingen er voor!

4 december was de dag dat Corrie en Arnolda hem kwamen brengen. 
Hij liep heel relaxed door het huis en dronk uit de waterbak en wilde met de auto van de jongste spelen. Zo zijn we met z'n allen het avontuur aangegaan.


Het was en is een ontdekkingsreis. 

In het begin was hij buiten bang voor alles en nog wat. Beneden slapen hebben we in etappes moeten doen. Net zoals alleen kunnen zijn. We hebben echt wel eens, meer dan eens, met de handen in het haar gezeten. Maar we hebben nooit opgegeven. 

Hij is ontzettend slim en gelukkig ook heel nieuwsgierig, wat maakt dat hij nog steeds stappen vooruit zet. 

Kwinto is ook heel grappig met z'n kreukelhoofd. Hij lijkt heel bruut maar het is een goedzak.

We hebben al heel veel gevraagd en ongevraagd advies gekregen hoe we het beste met hem om kunnen gaan. Lastig is ook dat 'men' elkaar tegenspreekt. Dan maar op eigen gevoel.





Kwinto slaapt nu zonder problemen beneden de hele nacht door en kan ook een tijd alleen zijn. 
Hij gaat sinds september 2 x per week naar een roedel en komt helemaal gesloopt terug. 
We hebben dit gedaan zodat hij zich wat zekerder gaat voelen en het werkt. 
Hij springt tegenwoordig over een hoog hek om bij zijn Duitse Dog vrienden te gaan liggen.
Sinds kort loopt hij los op bepaalde stukken en vindt verstoppertje spelen echt te gek.
Kwinto ligt het liefst bij je op de bank met z'n kop op je schoot. Of hij draait z'n kont naar je toe om geaaid te worden. Dan staat hij met zijn ogen dicht te genieten en gaat zo staan dat zijn favoriete plekjes niet worden overgeslagen.

We houden van hem en denken dat dat wederzijds is.

Hartelijke groet van Sander, Corinne, Siem, Loek en Kwinto.


Naschrift van de redactie: 
Kwinto is een zoon van Thyreni. Alles over de redding van zijn moeder en de geboorte van Kwinto en zijn broers en zussen vindt u ook op deze weblog. Klik HIER voor de verhalen en foto's en zie hoe Kwinto is uitgegroeid van klein kruimeltje tot een prachtige grote hond. 

zaterdag 26 november 2016

Orion

Toen onze hond Jimmy een paar maanden geleden overleed, wilden wij toch graag weer een nieuw hondje. 
Een hond die het écht heel erg hard nodig had en een fijn en onbezorgd huisje kon gebruiken. 
Jammer genoeg kwam ik er genoeg tegen op onder andere Facebook en andere websites. 
Toen las ik het verhaal van Orion op de website van Dog Rescue Greece en was erg onder de indruk. 
Ik heb contact opgenomen met Arnolda en een paar dagen later haar ontmoet bij de Dog Rescue Greece dag in Hoenderloo. 


Een super fijne en mooie middag gehad, maar ook erg emotioneel. 
Zoooveel lieve hondjes!

Veel baasjes en vrijwilligers die zich onvoorwaardelijk inzetten voor al deze lieve beestjes. 
Op de DRG-dag vertelde Arnolda ons dat één van de meest ervaren gastgezinnen had voorgesteld om met Orion te trainen zodat zijn achterpoten sterker zouden worden. 
Daar heeft hij het heerlijk gehad: een goeie baas en trainer en grote wandelingen maken met andere honden. 




Nu is Orion sinds een paar weken dan eindelijk bij ons. 
Wij zijn zo blij met hem, het had allemaal niet beter uit kunnen pakken: hij is zo lief, sociaal, enthousiast en makkelijk in omgang. Altijd vrolijk en letterlijk altijd aan het kwispelen. 
Hij luistert ook al snel naar commando's, daarom kunnen wij hem nu al loslaten in het park. Hij gaat goed samen met ons andere hondje Bobbie (een malteeuws leeuwtje van 16 jaar). 





Overdag gaat hij met mij mee naar mijn werk (een kantine) waar hij iedereen bij binnenkomst enthousiast begroet en dat levert hem vele knuffels en een fanclub op.
Wij willen iedereen bedanken die ervoor gezorgd hebben dat hij is gevonden, verzorgd en uiteindelijk naar Nederland is kunnen komen.
Toch nog in het speciaal willen wij Arnolda bedanken voor alles wat ze voor ons heeft gedaan, en wat ze dagelijks nog steeds doet voor al die Griekse hondjes die het hard nodig hebben. 

Met vriendelijke groet, 
Lizette, Lois en Jan 

Naschrift van de redactie: 
Het hele reddingsverhaal van Orion vindt u op zijn eigen pagina, klik HIER
(let op: de foto's en videos kunnen schokkend zijn) 

Binnenkort krijgt Orion een heerlijke massage van Odette Meijer van KynoPlus
Ook wordt zijn mensen geleerd hoe ze hem in de toekomst zelf kunnen masseren. 
Meer weten? Ga naar de website van KynoPlus

Genoten van dit verhaal? Er wachten nog heel veel hondjes op hun baasje-voor-het-leven. Klik HIER

zondag 6 november 2016

Woezel

Woezel

“Woezel is met zijn zusjes Roxan, Spoekie en Nikita naar Nederland gekomen. In mei kwam Woezel bij ons wonen. En het gaat heel goed met hem! Hij is al een echte man geworden en inmiddels mooi uitgegroeid. Hij heeft een wat langere vacht gekregen en een mooie pluim aan zijn staart. 


We hebben wel gemerkt dat bepaalde dingen niet in zijn ‘maintenance kit’ zaten. Maar dat is natuurlijk logisch. Zo moest Woezel bijvoorbeeld aan sommige dingen echt wennen, omdat hij ze heel spannend vond. Vooral vreemde mensen en visite vond hij in het begin heel spannend. We hebben dit steeds gekoppeld aan iets heel leuks en het gaat nu gelukkig super goed. 

Ik ben blij dat ik hiervoor de achtergrond en kennis heb, dankzij een instructeursopleiding die ik heb gevolgd en m’n werk bij Stichting Contacthond. Daardoor wist ik er mee om te gaan. Want Woezel was namelijk wel m’n eerste hond uit het buitenland. En ondanks dat hij nog maar vier maandjes oud was toen hij bij me kwam, kon ik toch al merken dat hij een rugzakje had. Het vereist toch een andere manier van opvoeden (intensiever), met veel geduld en vooral veel belonen, liefde en aandacht. 


Tijdens de instructeursopleiding was trouwens Jolein van Weperen één van de gastdocenten. Zij heeft het boek ‘Luisteren is leuk’ geschreven. Haar manier van lesgeven is zeer uniek en ik heb er dagelijks nog steeds veel hulp aan. Vooral voor angstige en wat onzekere honden is haar methode zeer geschikt. Ik kan het iedereen met een Grieks hondje zeker aanbevelen.


Ik had Woezel graag ingezet als therapiehond bij Stichting Contacthond, maar daar is hij denk ik niet de juiste hond voor. Een therapiehond moet echt een allemansvriendje zijn en dat is Woezel niet. Vreemden vindt hij namelijk nog steeds wat spannend. Maar ik vind het eigenlijk wel een voordeel, want daardoor ligt Woezel’s focus veel meer bij mij. Zo heb ik ooit een blindengeleidehond in huis gehad. Wat een lieverd was dat: een groot pretnummer, met een vrije geest. Maar daardoor was hij ook niet altijd even gemakkelijk… Woezel is juist heel aanhankelijk en volgzaam. Hij blijft het liefst bij me in de buurt. Als ik hem buiten los laat, doet hij lekker z’n eigen dingetje. Roep ik ‘m, dan komt hij gelijk weer bij me. Ik zie nu dat een wat gereserveerdere hond ook zo zijn voordelen heeft.


Het is een heerlijkheid om te zien hoe hij lekker in z'n mandje ligt. En dan bedenk ik me hoe anders het nu had kunnen zijn voor hem... Gelukkig doet Dog Rescue Greece zulk mooi werk en is een leven op straat (of erger) hem bespaard gebleven!”

Groetjes,
Maudy


Genoten van dit verhaal? Er wachten nog heel veel hondjes op hun baasje-voor-het-leven. Klik HIER

zondag 30 oktober 2016

Lancka (Laska)

Mijn naam is Lancka. 
Ik ben via Dog Rescue Greece in april 2016 naar Nederland gekomen. Mijn broertje en zusjes gingen mij voor en stonden al op de website toen ik nog moest komen. 

Mijn moeder was een zwerfhond in Griekenland. 
Zij heeft op kerstavond 2015 een nestje van 4 puppies gekregen onder een huis in een klein dorpje (Elefsina) in de buurt van Athene. Mijn broertje heet Dante en mijn zusjes heten Velvet en Rena. 





Er was voor ons met Kerstmis geen plaats in de herberg. De mensen uit het huis waren niet blij met ons als nieuwe onderburen, maar hebben ons de eerste tijd wel met rust gelaten. 
Toen we ongeveer 8 weken oud waren, moesten wij daar weg en ons nestje verlaten. Wij zijn toen onze moeder kwijtgeraakt. Samen met mijn broertje en zusjes heb ik toen 8 weken in een opvang bij een dierenarts gezeten. 
Ineens vertrokken mijn broertje en zusjes en bleef ik daar helemaal alleen achter. Dat was heel eenzaam, na mijn moeder was ik ook de rest van mijn familie kwijt. 




Gelukkig duurde dat niet heel lang. 
Er kwam een grote vriendelijke man die Willem heet. Hij nam mij mee. 
Zou ik bij hem mogen blijven? 

We reden met een auto naar een groot gebouw met veel drukte en rumoer.  Toen gebeurde er van alles. Het werd donker en daarna…… oorverdovende herrie van motoren en ineens was ik in de lucht… het werd ijskoud… waar ging ik naar toe? 




Een tijd later gingen we dalen en daarna een schok, we raakten de grond. Ik was moe, in de war en angstig. Ik was aangekomen in Nederland. Ik ben naar lieve mensen in Lopik gebracht, die mij lekker verwenden en tot rust lieten komen. Zou dit mijn nieuwe thuis zijn? 


Na een paar dagen kwam er een gezin met 2 kinderen speciaal voor mij. Ik vond ze best aardig en ging gelijk tussen de kinderen op de bank liggen. Het bleek dat ze mij ook leuk vonden, want 3 dagen later kwamen ze mij op een vrijdag halen. Ik ging met ze mee. Weer moest ik op reis, maar dit keer gelukkig maar een uurtje. Al dat reizen was ik zat, dus onderweg moest ik af en toe hard huilen. 
Ik heb een nachtje bij ze thuis geslapen en daarna mocht ik gelijk mee op vakantie. Weer een reis van meer dan een uur. Maar het bleek dit keer echt de moeite waard te zijn; we gingen kamperen in een groot bos waar ik kon spelen en rennen. 




Ook kreeg ik daar snel veel hondenvriendjes, en iedereen wilde mij aaien. Het was echt heel anders dan ik gewend was in Griekenland. Eindelijk had ik mijn thuis gevonden. Maar ik bleef nog wel een tijdje angstig dat ik mijn nieuwe baasjes ook weer kwijt zou raken. 

Ik ben gelukkig altijd bij ze gebleven en werd steeds zekerder en gelukkiger. Ik heb nu echt een thuis. Dit is mijn roedel waarin ik mijn eigen plekje heb. Ik woon in de stad, maar gelukkig vlak bij het bos, de duinen en het strand. Daar ga ik bijna elke dag naar toe. En in het weekend en de vakanties ga ik nog steeds heel vaak kamperen in dat hele grote bos dat ze de Veluwe noemen. 

Toen ik mijn nieuwe leven in Nederland begon, was ik 16 weken en woog ik nog geen 7 kilo. Inmiddels ben ik een grote, hele sterke puberhond van 10 maanden met soms bananen in de oren en weeg ik 29 kilo. 




Soms wil ik nog wel even net zo spelen als in mijn puppytijd. 
Ik vind dat heerlijk en daar heeft een puppycursus niets aan veranderd. 

Maar mijn enthousiasme wordt niet altijd door iedereen op prijs gesteld. Ik snap niet waarom mensen het niet leuk vinden als ik tegen hen opspring en met mijn poten mooie afdrukken op hun kleren maak. 
En ik snap ook niet waarom kinderen omvallen als ik met ze ga spelen. Alleen met mijn vele hondenvriendjes kan ik zonder problemen nog steeds lekker ravotten. 

Ik wil hier nooit meer weg en ook mijn baasjes laten mij nooit meer gaan. Het is hier in Nederland FANTASTISCH!! 
Ik ben meer dan welkom!





Er is nog 1 ding dat ik graag zou willen, en dat is mijn hondenfamilie in Nederland nog eens ontmoeten. 

Mijn broer Dante ben ik op de gezellige Dog Rescue Greece Dag in Hoenderloo tegengekomen. 
Wat waren we blij elkaar weer te zien! Ik heb ook naar Velvet en Rena gezocht, maar die heb ik helaas niet teruggevonden. 
Zusjes, als jullie of jullie baasjes dit lezen, en mij weer terug willen zien, geef dit dan door aan Dog Rescue Greece, dan brengen zij ons met elkaar in contact. Misschien zien we elkaar weer terug en kunnen we weer lekker een keertje dollen en rollebollen. 

Alle Dog Rescue Greece-vrienden een dikke knuffel, stevige poot en vrolijke lik van Lancka. 







Mijn mensen roedel heeft voor mij een welkomsttekst gemaakt:


Je komt niet uit Griekenland als asielzoeker.
Maar als nieuw lid van ons gezin.

WELKOM, lieve Lancka
WELKOM, in onze familie

GENIET
EN KWISPEL JE LEVEN LANG








Genoten van dit verhaal? Er wachten nog heel veel hondjes op hun baasje-voor-het-leven. Klik HIER

(met de adoptanten van de zusjes van Lancka zal door Dog Rescue Greece contact opgenomen worden) 

Lancka kon naar Nederland komen omdat één van onze gastgezinnen haar liefdevol heeft verzorgd na haar aankomst in Nederland. Hoe meer gastgezinnen er zijn, hoe meer hondjes gered kunnen worden. Ook gastgezin worden? Stuur ons een email voor vrijblijvende informatie! Ons mailadres is: info@dogrescuegreece.nl