Eind januari schreef ik nog opgetogen over de levering van de eerste hondenhuizen.
De mensen die ons volgen op Social Media hebben de film al gezien. Voor de nieuwsbrief-lezers plaats ik 'm hier nog even:
Tijdens die afschuwelijke periode ging natuurlijk ook het "gewone werk" door. Alle andere honden dagelijks verzorgen, de adopties en reizen van de gezonde, reeds geadopteerde honden regelen, naar Athene Airport rijden (drie uur heen, drie uur terug, en 1 keer zelfs een rit van 5 uur vanwege sneeuwstormen...), poetsen poetsen, poetsen - ontsmetten om nieuwe uitbraken te voorkomen, voeren, en niet te vergeten... poep scheppen, elke dag weer. Emails, Whats-App berichten, Messenger, telefoontjes beantwoorden. Geen moment rust, geen moment. Soms ging de telefoon nog 's avonds heel laat, werd ik gebeld voor hulpvragen van adoptanten uit Nederland. Vaak had men er geen weet van, en soms zelfs geen begrip voor mijn extreem moeilijke situatie. Dat is hard, aan alle kanten, heel hard.
En of het nog allemaal niet genoeg was, kreeg Felix (als laatste nog hier van dit nestje) ook nog eens een botbreuk en moest hij geopereerd worden:
Na weken van gekmakende zorgen lijkt de zon nu weer door te breken. Gelukkig gaat het steeds beter en mag ik elke dag wel een genezen pupje mee naar huis nemen. Al die tijd heb ik mij verzekerd geweten van de hulp en ondersteuning van mijn team in Nederland. En heel veel lieve mensen die er via Social Media (met name Facebook) al van hadden gehoord. En ons zoveel mogelijk ondersteunden en dat blijven doen. Met lieve woorden, maar ook financieel. Gelukkig maar, want toen de dierenarts mij de (voorlopige) rekening gaf... En er komen er dus nog meer...
 |
| Klik op het logo en help alstublieft. Dank u wel - Efcharisto polí |