Pagina's
- Home
- Gratis doneren!
- Bol.com
- Amfissa Shelter
- Gastenboek
- Friends for Life
- In Memoriam
- Special Needs Doggies - In memoriam Willem Meisel
- Reddingsactie Orion
- Hallo! Mijn naam is Maiki.
- Songs about Dogs - Tim van Doorn
- Amfissa - Speech by Anastasia Angeletou - Leiden University
- Καταφύγιο Άμφισσας - Επιτρέψτε μου να σας πάω ένα νοερό ταξίδι σε ένα μέρος όχι πολύ μακριά από εδώ.
- Zeventien jaar Grieks Geluk
zaterdag 23 december 2023
Kerst 2023 - Kerst en Nieuwjaarswensen
donderdag 14 december 2023
Kerst 2023
vrijdag 8 december 2023
Sifis, de vergeten hond
Het korte verhaal van Sifis in de schaduw achterin
Hier is de reis van een pasgeboren puppy, de reis van Sifis’ tienjarige eenzame ‘leven’. Hij werd als puppy gevonden voor het huis van een politicus in het centrum van Amfissa. Hij werd naar het asiel gebracht, maar had het geluk dat hij de volgende dag geadopteerd werd. De nieuwe eigenaar wilde de puppy echter vastgeketend houden, omdat Sifis wilde rennen en spelen, wat Vasiliki, onze vrijwilliger, ertoe aanzette de puppy terug te brengen naar het asiel. Zij is degene die hem deze speciale naam heeft gegeven. Er is in al die jaren geen andere Sifis geweest, omdat dit een naam is van het eiland Kreta, heel ver van Amfissa.
Met een gebroken hart en een adoptiehond aan hun zijde...
Met een gebroken hart en een adoptiehond aan hun zijde vertrokken Tamara Tol en Rosemarie Schilder afgelopen week uit het Griekse Amfissa. Wat begon als een weekje vrijwilligerswerk bij Dog Rescue Greece groeide uit tot een levensveranderende ervaring. Tamara is inmiddels beschermvrouw van het opvangcentrum voor viervoeters zonder perspectief, gerund door de Nederlandse Arnolda. ,,Puppy’s zonder moeder, dobberend tot hun buik in het water, honden die al jarenlang uitzichtloos achter tralies zitten,” somt Tamara op, terwijl ze een blik werpt op de schuwe hond achter haar. ,,Ik heb er één kunnen redden, maar ik had niets liever gewild dan ze alle 250 een nieuw, veilig thuis te bieden.”
Eén hond liet bijzonder diepe sporen na bij Tamara en Rosemarie. ,,Dat arme dier houdt me wakker sinds het eerste moment dat ik hem zag”, zegt Rosemarie geëmotioneerd. ,,Tien jaar lang heeft hij achter tralies doorgebracht, zonder beschutting. Hij heeft niemand kwaad gedaan. Alleen pech dat er geen betere plek voor hem is.” Rosemarie blikt terug op haar ontmoeting met de hond. ,,Toen hij ons zag naderen, stond hij kwispelend op, probeerde wanhopig zijn kop door het hekwerk te duwen zodat we hem konden aaien. Mijn hart brak...”
Verder lezen? Het hele artikel in de Nieuw-Volendam vindt u [hier]
En bekijk vooral ook deze prachtige film,
waarin Arnolda wordt geïnterviewd
en vertelt over haar levenswerk en de situatie in Amfissa: