Arnolda's Dagboek - Zaterdag 1 augustus 2020

At the right place at the right time.

In de email ontvang ik een bericht van Liza en Julian die op vakantie zijn in Griekenland. Dagelijks ontvangen wij emails met hulpverzoeken voor honden die door toeristen gevonden worden tijdens hun verblijf in Griekenland. Helaas kunnen we niet alle verzoeken positief beantwoorden maar dit keer lukte dat wel. 

Zoals de titel al aangeeft “op de juiste plek op het juiste moment”.

Wij hebben drie dagen geleden een hond langs de weg zien staan. De hond was sterk vermagerd dus we zijn gestopt om haar water te geven. Omdat zij er zo slecht aan toe was, wilde ik vandaag terug en we vonden haar vlakbij de plek. Zij is sterk vermagerd. Zij was wat angstig maar durfde toch naar ons toe te komen. We hebben opnieuw water en wat natvoer gegeven. Zij kwispelde en ik mocht haar aanraken. Ze leeft onder erbarmelijke omstandigheden. Het is een mooie en lieve hond met een vrolijke blik en ondanks dat ze angstig is, is ze toch enigszins sociaal en contact makend. Het is duidelijk dat de hond ernstig verwaarloosd is en zorg behoeft. We zouden graag willen weten wat we kunnen en mogen doen of welke hulp er mogelijk is. 

Een graatmager teefje, onder de vlooien en teken, een halsband met een grote bel eraan, gevonden in het buitengebied van een klein dorpje. Mogelijk heeft zij gefungeerd als schapen of geitenhoedster en heeft ze haar eigen weg genomen. Het toeval wil dat één van onze vrijwilligers op nog geen 10 minuten afstand daar vandaan woont. Zelf woon ik er 5 uur rijden (enkele reis) vandaan. De volgende dag gaat de vrijwilligster met Liza en Julian naar de bewuste plek en het teefje is nog daar. Wachtend op voedsel want honger dat heeft ze. Ze mogen een lijn aan haar halsband doen en gewillig gaat ze mee, na eerst wat gegeten te hebben natuurlijk.

Ze noemen haar Bobbie en ze verblijft nu in de shelter. Daar wordt ze verder onderzocht. Bloedtesten en vaccinaties staan op het programma. Nu maar hopen dat ze gezond is. Mogelijk heeft ze al een baasje in Nederland. De zus van de vindster heeft interesse.

Wilt u mij en mijn team helpen om hondjes zoals Bobbie te kunnen blijven redden? 

Laat uw hart spreken en vul mijn online collectebus. Klik op de afbeelding: 

Dank u wel - Efcharisto polí

Arnolda's Dagboek - Zondag 26 juli 2020

Mira

Je naam is afgeleid van het Engelse woord Miracle. Nou, die naam doe je eer aan want een wonder dat ben je! Vijf weken geleden lag je op sterven na dood in een weiland. Je kon je kopje niet eens meer optillen. We hoopten dat je de eerste dagen erdoor zou komen. Slapen, slapen en bijkomen. Ondertussen verzorgden we de wonden die de grote zwerfhonden gebeten hadden in jouw achterlijfje. Grote ontstoken gaten waar de maden uitkropen. Ik ruik nog steeds de lucht die jouw rottende huid verspreidde, bah. 

Jouw gebroken heup, waardoor je niet meer kon lopen maakte je een gewilde prooi voor de volwassen honden om je heen. Het was erop of eronder. Maar dat we je zo zouden laten liggen was geen optie. Beter humaan sterven dan op deze wijze lijden. 

Eerst twee weken in een kleine bench midden op tafel. Daarna in een puppykennel op het balkon. 

En nu, vijf weken later, loop je je eerste stappen op onze binnenplaats. Je kijkt verwonderd om je heen, net zoals wij verwonderd zijn om jouw herstel. Wat een pit, wat een kracht heb je getoond! 

We gaan je voorbereiden op een fijne familie in Nederland. Nog wat meer aansterken en dan gaat jouw welverdiende nieuwe leven beginnen. Dat er ergens een baasje voor jou is weet ik wel zeker. Miracles, ze bestaan echt. Jij bent er één van...

Arnolda's Dagboek - Woensdag 22 juli 2020

Arnolda's Dagboek

Vandaag schrijf ik in mijn dagboek over een heel bijzonder hondje. Ze heeft zo een speciaal plekje in mijn hart dat ik eerst, via mijn dagboek, wil laten weten dat ik besloten heb dat het tijd is om ook voor Meggy een gouden mandje in Nederland te gaan zoeken. Dat is geen makkelijke beslissing geweest maar u kent misschien het spreekwoord: "Loslaten is ook houden van... " 

Ik moet haar los gaan laten, het wordt tijd.  

Meggy

Die kleine schuchtere Meggy heeft zich in een half jaar tijd ontpopt tot een vrolijke en aanhankelijke jongedame. 

Met een grote wond over jouw hele kopje en een blind oogje vond ik jou in januari 2020 op een parkeerplaats voor bussen en vrachtwagens. Je was ca. een half jaar oud. Wat er gebeurd is laat zich raden. Jouw angst voor mensen was groot.

We zijn een half jaar later. Het verblijf in onze grote kennel met de stabiele honden heeft je heel erg goed gedaan. Iedere morgen als ik bij je kom spring je een gat in de lucht van blijdschap. Je wil geknuffeld worden en gestreeld. Wat ben je een ander hondje geworden! Iedere dag groeit jouw vertrouwen. Je speelt en rent en hebt weer plezier in je leven. Ondertussen ben je gesteriliseerd. Je weegt ca. 20 kilo en je schofthoogte is ca 55 cm. Je kan al een beetje aan de lijn lopen.

Nu gaan we op zoek naar een geschikt baasje voor je. Dat dat een heel bijzonder baasje zal moeten zijn voor een bijzonder meisje staat als een paal boven water.

Want wie zoeken wij voor jou?

* Iemand die vooral de eerste tijd jouw laat wennen aan haar nieuwe omgeving. 

* Iemand die rust uitstraalt en jou niet pusht. 

* Iemand die bekend is met het gedrag van honden met een rugzakje. 

* Iemand die een volledig afgeschermde grote tuin heeft

* Iemand die jou accepteert als je nog niet kan of doet wat er van een hond verwacht wordt

* Iemand die van knuffelen houdt

* Iemand die de lat niet hoog legt

* Iemand die jou een serieuze kans wil geven

* Iemand die in een rustige setting leeft

* Iemand die het niet erg vindt dat je met je linker oogje niet kan zien

Aan wie zal ik Meggy vol vertrouwen over kunnen gaan dragen? 

arnolda@dogrescuegreece.nl

Arnolda's Dagboek - Donderdag 9 juli 2020

Arnolda's Dagboek

Wat kan het leven voor een hond/pup in een week tijd toch veranderen! 

Zó ben je alleen, in slechte conditie, zoekend naar eten en vers water. Je wordt gevonden. Gaat mee. Alles is spannend... 

En in een week tijd zie je de ongelofelijke veerkracht van zo een beestje. 

Bandit (hij is veel te lief voor zijn naam) zat onder de teken toen hij bij ons kwam. Was zeer vermagerd en apathisch. Nu, in een week tijd, met een antibiotica-kuur, goede verzorging en veel liefde, is het een heel ander hondje. Zo heerlijk relaxed! Zoekt zijn eigen weg in de drukte van alle honden in ons huis en op het overdekte balkon. Een rustig mannetje dat veel observeert. Ben benieuwd hoe hij zich verder gaat ontwikkelen. Hij is zó lief.

Zijn zus Sabrina daarentegen beschouwt het leven als een groot feest. 

Ze kan met alle honden overweg. 

Spelen, rennen, uitdagen en dan slapen. Prachtig dametje om te zien. Ze redt zich wel.

Mira, met haar gebroken heup, begint weer te lopen. Ze staat zelfs soms al op haar achterpoten en met haar voorpoten op de rand van de kennel. Ze verblijft nog steeds in een grote kennel op het balkon. Nog even volhouden en dan mag ze ook mee spelen met de anderen. 

Van de week is ze onder de douche geweest. Mira vond het heerlijk en ook dat ik daarna haar vacht verzorgde. Door al het liggen zaten er veel knopen in maar ook een niet al te fris luchtje. Ze geniet van de aandacht en gezelligheid maar laat zich ook horen als ze iets wil of het ergens niet mee eens is. Sterk karakter. Dat moest ze ook wel hebben, anders had ze het nooit zo lang volgehouden in het weiland waar ik haar letterlijk al stervend gevonden heb. Het was erop of eronder. Gelukkig koos ze voor het eerste...

Had ik al verteld dat er een klein zwart volwassen reutje aan is komen lopen? Hij gaat niet meer weg. Heeft ons uitgezocht. Hij kwam op de teefjes af. Mario heeft hem de toepasselijke naam Romeo gegeven. Romeo wordt vandaag gecastreerd. Dat gaat hem meer rust geven. Want oh oh... de meiden zijn wel erg leuk!

Vandaag wordt ook Meggy (de pup met de ingeslagen schedel) gesteriliseerd. Zij laat zoveel progressie zien nu ze in de kennel met de grote honden is. Ze komt haar knuffels opeisen en is zo blij als ze je ziet. Begin toch te denken dat er mogelijkheden voor haar zijn in Nederland.

En dan de 10 boefjes. Wat een stel! Nog een paar weken en dan gaan ze alweer weg. Er zit zo een verschil in dit nest! Niet alleen qua grootte, ook qua karakters. Mooie hondjes. Met plezier rennen ze over de binnenplaats als ik hun onderkomen schoon maak. Gaan ze weer naar binnen dan kan ik de binnenplaats schoon maken. Ach, het houdt je bezig en ik doe het met heel veel liefde. Honden zijn puur. Ieder weer uniek. Ik geniet... 

Wilt u reageren? Stuur mij gerust een email! Klik op de button: 

Lieve groet, 

Arnolda

Arnolda's Dagboek - Vrijdag 3 juli 2020

Arnolda's Dagboek

1 juli 2020

 

Even lekker naar het strand geweest. Op de terugweg een weggetje ingeslagen wat we nog niet kenden en ook naar het strand leidt. We komen op een heel rustig stukje en rijden door tot we aan het strand enkele vakantiehuizen zien. Een klein weggetje loopt er tussendoor. 

En daar zit ze. Alsof ze wist dat we zouden komen, alsof we verwacht werden.

Een kleine blonde pup zit op haar kontje midden op het weggetje. Ik stap uit de auto en neem haar in mijn armen. Links van me staat een vrouw achterin een grote tuin op haar balkon en begint te roepen. We rijden met de pup naar haar toe. De vrouw komt naar het hek.

"Is de pup van u?" vraag ik. Ze schudt haar hoofd. "Wilt u haar hebben?" Nee, ook dat niet.

In het Grieks legt ze uit dat de pup bij een moederhond hoort die van de buurman is. Ze hebben haar Sabrina genoemd. Er is geen geld om ze te verzorgen. 

De buurman woont in Athene en heeft de moederhond (ze heet Kanella) achtergelaten. Er zou ook nog een broertje van Sabrina zijn maar die kunnen we niet vinden. 

Oke, de jongedame gaat mee naar ons huis. Ze heeft zich al lekker bij Mario op zijn schoot genesteld.

We rijden een stuk door naar achteren om de auto te keren. We komen weer voorbij het hek waar de vrouw staat en ondertussen haar man ook. Hij spreekt Engels en ik vraag of hij aan de buurman wil vragen of we beide pups mee mogen nemen. Ook vraag ik of de moederhond gesteriliseerd mag worden. Er wordt gebeld en ons aanbod wordt met beide handen aangegrepen. 

Het broertje laat zich nog niet zien en ik laat voer achter voor moeder en pup.

Eenmaal thuis gekomen overleg ik met de dierenarts voor sterilisatie van de moeder. Sabrina zit ónder de teken. In haar oren en tussen de tenen zit het vol. Ze laat het allemaal toe en geniet van de aandacht en even later van het eten.

Mijn gedachten zijn bij Kanella. Ook zij zal onder de teken zitten en met medicatie rij ik nog een keer naar de plek waar moeder en pup verblijven. 

Als ik het straatje in rijd zie ik een kleine pup smikkelen van het voer. Dit moet het broertje zijn en wat is hij mager. Geen gramnetje vet, alleen maar botjes. Vol met teken en uitgeput. Een scharminkel. Mario heeft hem Bandit genoemd. Het zal nog lang duren voordat hij zijn naam eer aan gaat doen.

Ik geef de medicatie aan de man die ik eerder al gesproken had. En zeg hem dat ik de pup mee neem. 

Oh ja, hij had zijn vrienden gebeld, Daar zijn ook nog twee teefjes en vier reutjes die gesteriliseerd en gecastreerd moeten worden. 

Of we kunnen helpen.... maar natuurlijk! 

Bij Bandit hebben we ook meer dan 50 teken weggehaald. Hij krijgt nu de best mogelijke verzorging en medicatie maar hij heeft het moeilijk. Hij weegt maar 4,6 kilo en is totaal uitgeput. 

Zo mag het leven van een hondje niet zijn. Dat heeft ie niet verdiend, de schat. 

Zodra ik tijd en gelegenheid heb, zal ik verder vertellen over hoe het met Sabrina en Bandit gaat. 

Liefs, 

Arnolda

P.s. Wilt u ons helpen? Dat kan op vele manieren. Klik op de knop hieronder. Efcharisto polí!

Arnolda's Dagboek - Donderdag 2 juli 2020

Arnolda's Dagboek

De bende van 10

Op 06-06-2020 ontvingen we een noodoproep uit Athene. 

Of we 10 pups zonder moeder van ca. 6 weken op konden vangen.

Onze opvang was net leeg, dus kom maar op!

De bende van 10 arriveert op 7 juni. Tien kleine pups. Wat zijn ze mooi.

Een heel gevarieerd bont nestje, van zwart naar wit tot bruin zonder/en met spikkels.

Het duurt even voor we ze goed en wel uit elkaar kunnen houden. 

Maar in de weken na hun komst onderscheiden ze zich naar grootte en karakter.

We hebben onze handen vol. Ze willen spelen en rennen op de binnenplaats. 

Drie keer per dag wordt alles gepoetst. En natuurlijk knuffelen we er op los. 

Kilo's voer gaan er door.

Sommige vinden hun baasjes al voordat ze goed en wel op de website staan. Maar ze vinden vast alle tien binnenkort een baasje. 

Lekkere bijdehante boeven zijn het.

In ieder geval genoeg leven in de brouwerij met Mogli, Deejee, Marco, Lasko, Logan, Tino, Kora, Suzy, Raya en Lotta.

Arnolda's Dagboek - Zondag 21 juni 2020

Arnolda's Dagboek

Zondag 21 juni 2020

De afgelopen week hebben we helaas weer veel leed gezien en maar liefst 10 pupjes bij ons in de opvang geplaatst. Ze komen binnenkort allemaal op de website. Tegelijkertijd blijf ik hopen dat ook de ietwat oudere honden een plekje bij een lief gezin in Nederland zullen krijgen. Zeker ook deze honden verdienen het zo! Zodat we weer plek krijgen voor andere honden van wie hun leven niet al te best begon... 

Naar wie onze aandacht deze dagen vooral uitgaat is kleine Mira. Gelukkig is ze aan de beterende hand. De maden zijn weg, de grote wond wordt rustiger. Wel hebben we nog veel meer wonden ontdekt. Ze moet vreselijk te pakken zijn genomen nadat ze na een aanrijding haar heup gebroken had. Als we niet waren terug gereden, was ze zeker diezelfde nacht gestorven. Dagelijks spoel ik haar wonden en de antibiotica-kuur slaat goed aan. 

En hoe ze nu herstelt en bijkomt... Het is echt een wonder! Haar naam, Mira - van miracle - is zó toepasselijk! 

Ze kan al een beetje staan en begint een beetje rond te schuifelen in de bench en heeft zelfs aandacht voor knuffeltjes! 

En ze geeft aan wanneer ze zich moet ontlasten! Zo bijzonder! 

We hebben besloten Mira toe te voegen aan ons Friends for Life programma. 
Ik hoop dat veel Friends zich voor haar zullen melden. 

Het is erg warm in Griekenland, de temperaturen gaan elke dag richting de 35 graden. 
Ik had gehoopt deze zomer al gasten te kunnen ontvangen in onze appartementen maar de corona-crisis heeft ook hier roet in het eten gegooid. Maar goed, de zomer is nog lang niet voorbij. Als we maar gezond blijven, dat is het belangrijkste! 

Lieve groet, 
Arnolda

P.s. Wie wil helpen met de verzorging van Mira? Stuur mij even een email: arnolda@dogrescuegreece.nl

Arnolda's Dagboek - Vrijdag 12 juni 2020

Arnolda's Dagboek

Vrijdag 12 juni 2020

Vandaag ben ik naar Maarten (de Hollandse Stroopwafel-bakker in Griekenland) en zijn familie geweest. Ze wonen in Peraia. Omdat ik wist dat de vrachtwagen van Jansen met onze kennels ook in de buurt van Thessaloniki zou zijn en niet mijn kant op kon komen, heb ik het gecombineerd. Echter, de kennels stonden anderhalf uur ten noorden van Thessaloniki, vlakbij de Bulgaarse grens. Maarten bood aan te rijden. Hij heeft een grote auto en dat was hard nodig voor alle kennels en hulpgoederen. 

Rond 21.00 uur kwamen we aan bij het bedrijf waar de kennels stonden en hebben we alles ingeladen. 
Plotseling zie ik een pup liggen in een weiland naast het bedrijf. Gevraagd van wie de pup was. Van niemand, en ze wilden er ook niets mee te maken hebben. Zodra ik bij de pup kwam, zag ik dat ze een grote kale zwetende plek op haar bips had. Ze probeerde op te staan maar het lukte haar niet. Ze kon niet omhoog komen. 
We konden de pup op dat moment niet meenemen en ik moest haar met pijn in mijn hart achterlaten. 
Na onze terugkomst in Thessaloniki hebben we alles overgeladen in mijn auto. Het was erg krap; mijn buik lag op het stuur en de knieën zaten opgevouwen. Mams was erbij en samen hadden we het over de pup. 


De wetenschap dat ze daar dood lag te gaan konden we niet verkroppen. We zijn weer terug gereden en hebben haar opgehaald. De hele nacht hebben we gereden en vanochtend stonden we al vroeg op de stoep van mijn dierenarts. Gelukkig was hij op tijd bij de praktijk.

Ze heeft een gebroken heup. Deze zal met 10 dagen rust weer herstellen want de breuk is recht. Waarschijnlijk is ze aangereden geweest. Maar daarna gegrepen door een hond. Ze heeft gaten in haar achterste waar de maden uit kropen. Het stinkt. Maar ik ga het behandelen. Antibiotica spuiten en spoelen en betadine er op. Verder moet ze weer leren eten want dat heeft ze lange tijd niet gehad. Ik heb kipfilet voor haar gekookt. Mams heeft haar Mira genoemd, van Miracle. Mira is ongeveer drie maanden oud. De dierenarts zei dat ze geluk had gehad dat ze ons gevonden heeft. 
Het was een lange dag; zo'n 24 uur hebben we het zonder slaap moeten doen. Maar dat geeft niet. Als Mira er maar bovenop komt, dat is het allerbelangrijkste. 

Oh ja, en onderweg in Lamía kwam ik de moeder van Meggy tegen. Ze leeft in een pack van 4 op een vrachtwagen parkeerplaats.

Voor diegenen die onze Meggy nog niet kennen; Meggy is één van de honden uit ons Friends for Life programma. U leest er alles over op DEZE PAGINA.

Friends for Life

Er zijn zóveel honden die nooit het geluk van een eigen baasje zullen kennen. 

Maar die wel heel dringend verzorging ter plekke, in Griekenland, behoeven. 

En er zijn zóveel mensen die helaas niet de mogelijkheid hebben om een hond te adopteren en 24/7, een leven lang, te verzorgen. 

Speciaal voor díe honden en voor díe mensen hebben wij "Friends for Life" opgezet. 

Wat houdt het in?

De virtuele verzorger draagt bij in de kosten van de algehele verzorging van de hond, zolang de hond in Griekenland verblijft, en wordt zeer regelmatig door ons op de hoogte gehouden
van het wel en wee van de hond.

Er is geen minimum-bedrag en er is geen maximum-bedrag.

Wij willen iedereen in de gelegenheid stellen hier aan mee te doen en zijn,

namens de hondjes, dankbaar voor iedere bijdrage en ondersteuning.

Het is mogelijk dat er meerdere mensen zijn die zich aanmelden voor de ondersteuning van 1 hondje.

Zoals gezegd: Elke bijdrage is welkom en de één kan nu eenmaal iets meer missen dan de ander. Iedereen ontvangt regelmatig, persoonlijk, exclusief beeldmateriaal en verslagen.

Er is uiteraard niet alleen geld nodig voor voeding,
maar ook voor andere zaken zoals dierenartskosten.

Niemand kan in de toekomst kijken en een eventueel "surplus" wordt door ons in een spaarpotje gestopt voor onvoorziene uitgaven (zoals medische kosten)

Samen staan we sterk.

Ziet u een hond voor wie u elke maand een bijdrage wil doen?

Stuur een email aan: 

info@dogrescuegreece.nl 

Vermeld erbij: Friends for Life en de naam van de hond die u wil ondersteunen.

Dank u wel!

Efcharisto polí!

Dit is Mira. 

Haar naam heeft ze van Willem's moeder Anne gekregen en is afgeleid van Miracle. Want het is een wonder dat ze nog leeft. Ze is door Arnolda en Anne gevonden terwijl ze al stervende was. 

Hoe ze gered werd leest u in Arnolda's Dagboek. 

Daar vindt u ook meer foto's.

Wilt u Mira helpen beter te worden? 

Stuur een email aan: info@dogrescuegreece.nl

Dit is Meggy.

Ze werd langs de kant van de weg gevonden met een ingeslagen schedeltje.

Meggy is daardoor blind aan 1 oog.

Na behandelingen bij de dierenarts en goede verzorging door Arnolda, onze voorzitster, is de wond zo goed als dichtgegroeid en langzaam maar zeker kan en durft Meggy te genieten van het leven.






   

Wordt u Meggy's Friend for Life?

Mail!

info@dogrescuegreece.nl

Dank u wel! Efcharisto poli!

Dit is Bryanna.

Ze leefde op straat, samen met haar 3 zusjes en moeder.

Ze kregen regelmatig voer van een dame op leeftijd.
Maar toen dat niet meer kon, sprong Arnolda in en nam de verzorging over.

Helaas werd zusje Tatum op een dag dood aangetroffen.

Bryanna zit nu samen met haar zusje Famke op een veilige plek.
Hun mama loopt nog op straat...

Wordt u Bryanna's Friend for Life?

Mail!

info@dogrescuegreece.nl

Dank u wel! Efcharisto poli!

Dit is Famke, het zusje van Bryanna. 

Ook voor Famke zoeken we mensen die haar in hun hart sluiten en willen bijdragen aan haar verzorging. 

Mail naar: info@dogrescuegreece.nl o.v.v. Famke - Friends for Life.