Arnolda's Dagboek - Donderdag 9 juli 2020

Arnolda's Dagboek

Wat kan het leven voor een hond/pup in een week tijd toch veranderen! 

Zó ben je alleen, in slechte conditie, zoekend naar eten en vers water. Je wordt gevonden. Gaat mee. Alles is spannend... 

En in een week tijd zie je de ongelofelijke veerkracht van zo een beestje. 

Bandit (hij is veel te lief voor zijn naam) zat onder de teken toen hij bij ons kwam. Was zeer vermagerd en apathisch. Nu, in een week tijd, met een antibiotica-kuur, goede verzorging en veel liefde, is het een heel ander hondje. Zo heerlijk relaxed! Zoekt zijn eigen weg in de drukte van alle honden in ons huis en op het overdekte balkon. Een rustig mannetje dat veel observeert. Ben benieuwd hoe hij zich verder gaat ontwikkelen. Hij is zó lief.

Zijn zus Sabrina daarentegen beschouwt het leven als een groot feest. 

Ze kan met alle honden overweg. 

Spelen, rennen, uitdagen en dan slapen. Prachtig dametje om te zien. Ze redt zich wel.

Mira, met haar gebroken heup, begint weer te lopen. Ze staat zelfs soms al op haar achterpoten en met haar voorpoten op de rand van de kennel. Ze verblijft nog steeds in een grote kennel op het balkon. Nog even volhouden en dan mag ze ook mee spelen met de anderen. 

Van de week is ze onder de douche geweest. Mira vond het heerlijk en ook dat ik daarna haar vacht verzorgde. Door al het liggen zaten er veel knopen in maar ook een niet al te fris luchtje. Ze geniet van de aandacht en gezelligheid maar laat zich ook horen als ze iets wil of het ergens niet mee eens is. Sterk karakter. Dat moest ze ook wel hebben, anders had ze het nooit zo lang volgehouden in het weiland waar ik haar letterlijk al stervend gevonden heb. Het was erop of eronder. Gelukkig koos ze voor het eerste...

Had ik al verteld dat er een klein zwart volwassen reutje aan is komen lopen? Hij gaat niet meer weg. Heeft ons uitgezocht. Hij kwam op de teefjes af. Mario heeft hem de toepasselijke naam Romeo gegeven. Romeo wordt vandaag gecastreerd. Dat gaat hem meer rust geven. Want oh oh... de meiden zijn wel erg leuk!

Vandaag wordt ook Meggy (de pup met de ingeslagen schedel) gesteriliseerd. Zij laat zoveel progressie zien nu ze in de kennel met de grote honden is. Ze komt haar knuffels opeisen en is zo blij als ze je ziet. Begin toch te denken dat er mogelijkheden voor haar zijn in Nederland.

En dan de 10 boefjes. Wat een stel! Nog een paar weken en dan gaan ze alweer weg. Er zit zo een verschil in dit nest! Niet alleen qua grootte, ook qua karakters. Mooie hondjes. Met plezier rennen ze over de binnenplaats als ik hun onderkomen schoon maak. Gaan ze weer naar binnen dan kan ik de binnenplaats schoon maken. Ach, het houdt je bezig en ik doe het met heel veel liefde. Honden zijn puur. Ieder weer uniek. Ik geniet... 

Wilt u reageren? Stuur mij gerust een email! Klik op de button: 

Lieve groet, 

Arnolda

Arnolda's Dagboek - Vrijdag 3 juli 2020

Arnolda's Dagboek

1 juli 2020

 

Even lekker naar het strand geweest. Op de terugweg een weggetje ingeslagen wat we nog niet kenden en ook naar het strand leidt. We komen op een heel rustig stukje en rijden door tot we aan het strand enkele vakantiehuizen zien. Een klein weggetje loopt er tussendoor. 

En daar zit ze. Alsof ze wist dat we zouden komen, alsof we verwacht werden.

Een kleine blonde pup zit op haar kontje midden op het weggetje. Ik stap uit de auto en neem haar in mijn armen. Links van me staat een vrouw achterin een grote tuin op haar balkon en begint te roepen. We rijden met de pup naar haar toe. De vrouw komt naar het hek.

"Is de pup van u?" vraag ik. Ze schudt haar hoofd. "Wilt u haar hebben?" Nee, ook dat niet.

In het Grieks legt ze uit dat de pup bij een moederhond hoort die van de buurman is. Ze hebben haar Sabrina genoemd. Er is geen geld om ze te verzorgen. 

De buurman woont in Athene en heeft de moederhond (ze heet Kanella) achtergelaten. Er zou ook nog een broertje van Sabrina zijn maar die kunnen we niet vinden. 

Oke, de jongedame gaat mee naar ons huis. Ze heeft zich al lekker bij Mario op zijn schoot genesteld.

We rijden een stuk door naar achteren om de auto te keren. We komen weer voorbij het hek waar de vrouw staat en ondertussen haar man ook. Hij spreekt Engels en ik vraag of hij aan de buurman wil vragen of we beide pups mee mogen nemen. Ook vraag ik of de moederhond gesteriliseerd mag worden. Er wordt gebeld en ons aanbod wordt met beide handen aangegrepen. 

Het broertje laat zich nog niet zien en ik laat voer achter voor moeder en pup.

Eenmaal thuis gekomen overleg ik met de dierenarts voor sterilisatie van de moeder. Sabrina zit ónder de teken. In haar oren en tussen de tenen zit het vol. Ze laat het allemaal toe en geniet van de aandacht en even later van het eten.

Mijn gedachten zijn bij Kanella. Ook zij zal onder de teken zitten en met medicatie rij ik nog een keer naar de plek waar moeder en pup verblijven. 

Als ik het straatje in rijd zie ik een kleine pup smikkelen van het voer. Dit moet het broertje zijn en wat is hij mager. Geen gramnetje vet, alleen maar botjes. Vol met teken en uitgeput. Een scharminkel. Mario heeft hem Bandit genoemd. Het zal nog lang duren voordat hij zijn naam eer aan gaat doen.

Ik geef de medicatie aan de man die ik eerder al gesproken had. En zeg hem dat ik de pup mee neem. 

Oh ja, hij had zijn vrienden gebeld, Daar zijn ook nog twee teefjes en vier reutjes die gesteriliseerd en gecastreerd moeten worden. 

Of we kunnen helpen.... maar natuurlijk! 

Bij Bandit hebben we ook meer dan 50 teken weggehaald. Hij krijgt nu de best mogelijke verzorging en medicatie maar hij heeft het moeilijk. Hij weegt maar 4,6 kilo en is totaal uitgeput. 

Zo mag het leven van een hondje niet zijn. Dat heeft ie niet verdiend, de schat. 

Zodra ik tijd en gelegenheid heb, zal ik verder vertellen over hoe het met Sabrina en Bandit gaat. 

Liefs, 

Arnolda

P.s. Wilt u ons helpen? Dat kan op vele manieren. Klik op de knop hieronder. Efcharisto polí!

Arnolda's Dagboek - Donderdag 2 juli 2020

Arnolda's Dagboek

De bende van 10

Op 06-06-2020 ontvingen we een noodoproep uit Athene. 

Of we 10 pups zonder moeder van ca. 6 weken op konden vangen.

Onze opvang was net leeg, dus kom maar op!

De bende van 10 arriveert op 7 juni. Tien kleine pups. Wat zijn ze mooi.

Een heel gevarieerd bont nestje, van zwart naar wit tot bruin zonder/en met spikkels.

Het duurt even voor we ze goed en wel uit elkaar kunnen houden. 

Maar in de weken na hun komst onderscheiden ze zich naar grootte en karakter.

We hebben onze handen vol. Ze willen spelen en rennen op de binnenplaats. 

Drie keer per dag wordt alles gepoetst. En natuurlijk knuffelen we er op los. 

Kilo's voer gaan er door.

Sommige vinden hun baasjes al voordat ze goed en wel op de website staan. Maar ze vinden vast alle tien binnenkort een baasje. 

Lekkere bijdehante boeven zijn het.

In ieder geval genoeg leven in de brouwerij met Mogli, Deejee, Marco, Lasko, Logan, Tino, Kora, Suzy, Raya en Lotta.

Arnolda's Dagboek - Zondag 21 juni 2020

Arnolda's Dagboek

Zondag 21 juni 2020

De afgelopen week hebben we helaas weer veel leed gezien en maar liefst 10 pupjes bij ons in de opvang geplaatst. Ze komen binnenkort allemaal op de website. Tegelijkertijd blijf ik hopen dat ook de ietwat oudere honden een plekje bij een lief gezin in Nederland zullen krijgen. Zeker ook deze honden verdienen het zo! Zodat we weer plek krijgen voor andere honden van wie hun leven niet al te best begon... 

Naar wie onze aandacht deze dagen vooral uitgaat is kleine Mira. Gelukkig is ze aan de beterende hand. De maden zijn weg, de grote wond wordt rustiger. Wel hebben we nog veel meer wonden ontdekt. Ze moet vreselijk te pakken zijn genomen nadat ze na een aanrijding haar heup gebroken had. Als we niet waren terug gereden, was ze zeker diezelfde nacht gestorven. Dagelijks spoel ik haar wonden en de antibiotica-kuur slaat goed aan. 

En hoe ze nu herstelt en bijkomt... Het is echt een wonder! Haar naam, Mira - van miracle - is zó toepasselijk! 

Ze kan al een beetje staan en begint een beetje rond te schuifelen in de bench en heeft zelfs aandacht voor knuffeltjes! 

En ze geeft aan wanneer ze zich moet ontlasten! Zo bijzonder! 

We hebben besloten Mira toe te voegen aan ons Friends for Life programma. 
Ik hoop dat veel Friends zich voor haar zullen melden. 

Het is erg warm in Griekenland, de temperaturen gaan elke dag richting de 35 graden. 
Ik had gehoopt deze zomer al gasten te kunnen ontvangen in onze appartementen maar de corona-crisis heeft ook hier roet in het eten gegooid. Maar goed, de zomer is nog lang niet voorbij. Als we maar gezond blijven, dat is het belangrijkste! 

Lieve groet, 
Arnolda

P.s. Wie wil helpen met de verzorging van Mira? Stuur mij even een email: arnolda@dogrescuegreece.nl

Arnolda's Dagboek - Vrijdag 12 juni 2020

Arnolda's Dagboek

Vrijdag 12 juni 2020

Vandaag ben ik naar Maarten (de Hollandse Stroopwafel-bakker in Griekenland) en zijn familie geweest. Ze wonen in Peraia. Omdat ik wist dat de vrachtwagen van Jansen met onze kennels ook in de buurt van Thessaloniki zou zijn en niet mijn kant op kon komen, heb ik het gecombineerd. Echter, de kennels stonden anderhalf uur ten noorden van Thessaloniki, vlakbij de Bulgaarse grens. Maarten bood aan te rijden. Hij heeft een grote auto en dat was hard nodig voor alle kennels en hulpgoederen. 

Rond 21.00 uur kwamen we aan bij het bedrijf waar de kennels stonden en hebben we alles ingeladen. 
Plotseling zie ik een pup liggen in een weiland naast het bedrijf. Gevraagd van wie de pup was. Van niemand, en ze wilden er ook niets mee te maken hebben. Zodra ik bij de pup kwam, zag ik dat ze een grote kale zwetende plek op haar bips had. Ze probeerde op te staan maar het lukte haar niet. Ze kon niet omhoog komen. 
We konden de pup op dat moment niet meenemen en ik moest haar met pijn in mijn hart achterlaten. 
Na onze terugkomst in Thessaloniki hebben we alles overgeladen in mijn auto. Het was erg krap; mijn buik lag op het stuur en de knieën zaten opgevouwen. Mams was erbij en samen hadden we het over de pup. 


De wetenschap dat ze daar dood lag te gaan konden we niet verkroppen. We zijn weer terug gereden en hebben haar opgehaald. De hele nacht hebben we gereden en vanochtend stonden we al vroeg op de stoep van mijn dierenarts. Gelukkig was hij op tijd bij de praktijk.

Ze heeft een gebroken heup. Deze zal met 10 dagen rust weer herstellen want de breuk is recht. Waarschijnlijk is ze aangereden geweest. Maar daarna gegrepen door een hond. Ze heeft gaten in haar achterste waar de maden uit kropen. Het stinkt. Maar ik ga het behandelen. Antibiotica spuiten en spoelen en betadine er op. Verder moet ze weer leren eten want dat heeft ze lange tijd niet gehad. Ik heb kipfilet voor haar gekookt. Mams heeft haar Mira genoemd, van Miracle. Mira is ongeveer drie maanden oud. De dierenarts zei dat ze geluk had gehad dat ze ons gevonden heeft. 
Het was een lange dag; zo'n 24 uur hebben we het zonder slaap moeten doen. Maar dat geeft niet. Als Mira er maar bovenop komt, dat is het allerbelangrijkste. 

Oh ja, en onderweg in Lamía kwam ik de moeder van Meggy tegen. Ze leeft in een pack van 4 op een vrachtwagen parkeerplaats.

Voor diegenen die onze Meggy nog niet kennen; Meggy is één van de honden uit ons Friends for Life programma. U leest er alles over op DEZE PAGINA.

Friends for Life

Er zijn zóveel honden die nooit het geluk van een eigen baasje zullen kennen. 

Maar die wel heel dringend verzorging ter plekke, in Griekenland, behoeven. 

En er zijn zóveel mensen die helaas niet de mogelijkheid hebben om een hond te adopteren en 24/7, een leven lang, te verzorgen. 

Speciaal voor díe honden en voor díe mensen hebben wij "Friends for Life" opgezet. 

Wat houdt het in?

De virtuele verzorger draagt bij in de kosten van de algehele verzorging van de hond, zolang de hond in Griekenland verblijft, en wordt zeer regelmatig door ons op de hoogte gehouden
van het wel en wee van de hond.

Er is geen minimum-bedrag en er is geen maximum-bedrag.

Wij willen iedereen in de gelegenheid stellen hier aan mee te doen en zijn,

namens de hondjes, dankbaar voor iedere bijdrage en ondersteuning.

Het is mogelijk dat er meerdere mensen zijn die zich aanmelden voor de ondersteuning van 1 hondje.

Zoals gezegd: Elke bijdrage is welkom en de één kan nu eenmaal iets meer missen dan de ander. Iedereen ontvangt regelmatig, persoonlijk, exclusief beeldmateriaal en verslagen.

Er is uiteraard niet alleen geld nodig voor voeding,
maar ook voor andere zaken zoals dierenartskosten.

Niemand kan in de toekomst kijken en een eventueel "surplus" wordt door ons in een spaarpotje gestopt voor onvoorziene uitgaven (zoals medische kosten)

Samen staan we sterk.

Ziet u een hond voor wie u elke maand een bijdrage wil doen?

Stuur een email aan: 

info@dogrescuegreece.nl 

Vermeld erbij: Friends for Life en de naam van de hond die u wil ondersteunen.

Dank u wel!

Efcharisto polí!

Dit is Mira. 

Haar naam heeft ze van Willem's moeder Anne gekregen en is afgeleid van Miracle. Want het is een wonder dat ze nog leeft. Ze is door Arnolda en Anne gevonden terwijl ze al stervende was. 

Hoe ze gered werd leest u in Arnolda's Dagboek. 

Daar vindt u ook meer foto's.

Wilt u Mira helpen beter te worden? 

Stuur een email aan: info@dogrescuegreece.nl

Dit is Meggy.

Ze werd langs de kant van de weg gevonden met een ingeslagen schedeltje.

Meggy is daardoor blind aan 1 oog.

Na behandelingen bij de dierenarts en goede verzorging door Arnolda, onze voorzitster, is de wond zo goed als dichtgegroeid en langzaam maar zeker kan en durft Meggy te genieten van het leven.






   

Wordt u Meggy's Friend for Life?

Mail!

info@dogrescuegreece.nl

Dank u wel! Efcharisto poli!

Dit is Bryanna.

Ze leefde op straat, samen met haar 3 zusjes en moeder.

Ze kregen regelmatig voer van een dame op leeftijd.
Maar toen dat niet meer kon, sprong Arnolda in en nam de verzorging over.

Helaas werd zusje Tatum op een dag dood aangetroffen.

Bryanna zit nu samen met haar zusje Famke op een veilige plek.
Hun mama loopt nog op straat...

Wordt u Bryanna's Friend for Life?

Mail!

info@dogrescuegreece.nl

Dank u wel! Efcharisto poli!

Dit is Famke, het zusje van Bryanna. 

Ook voor Famke zoeken we mensen die haar in hun hart sluiten en willen bijdragen aan haar verzorging. 

Mail naar: info@dogrescuegreece.nl o.v.v. Famke - Friends for Life.

Nea

Hoi Allemaal, mijn naam is Nea, nu zal het noemen van mijn naam niet echt een belletje doen rinkelen, want ik denk dat jullie mij beter kennen van dit verhaal:

Ondertussen in Griekenland.... een noodoproep: 

"Kan je een pup opvangen? Ja, ze heeft wel een wond maar is bij een dierenarts in een klein dorp geweest."

De fotos die daarna op mijn telefoon binnen kwamen waren weerzinwekkend. De kleine pup was op haar borst verscheurd door een volwassen hond. De wondranden zijn al zwart en de huid staat wijd open. Door ervaringen van de afgelopen jaren weet je dat dit niet uit zichzelf geneest en dat er snel gehandeld moet worden om de kleine nog kansen te geven. 

Gelukkig weet ik contact te leggen met de universiteitskliniek en is de vindster bereid om met de pup een lange rit te volbrengen. De kleine is opgenomen en ligt aan het infuus. Veilig. Hopelijk zijn we op tijd.

De foto’s die er bovendien bij staan van mijn verwondingen zijn ook best schokkend. Geloof me zo voelde het ook aan hoor!

Ik wilde alleen maar een beetje eten want mijn buikje was zo leeg en knorde zo raar… maar die ene hele grote hond had denk ik hetzelfde gevoel, en omdat hij een stuk groter was durfde hij het gevecht best aan… Ik ben dan wel klein en dapper, maar bij zoveel ongelijkheid had ik bij voorbaat al verloren….
Auwww, wat deed dat pijn zeg… 

Daar lag ik dan piepend en bibberend van de pijn, en niemand die naar mij omkeek. Totdat die ene mevrouw mij zag. Zij kwam wel naar me toe, pakte me voorzichtig op en is vervolgens met me naar een dokter gegaan.

Daar hebben ze me zo goed en zo kwaad als het kon verzorgd, maar duidelijk was dat dat niet afdoende zou zijn. 

De mevrouw die mij vond wist het ook even niet meer, maar gelukkig wist ze in contact te komen met Arnolda van Dog Rescue Greece. Die adviseerde haar om mij naar een hele grote kliniek te brengen waar ze de middelen hadden om mij zo veel mogelijk te helpen bij het overleven van die aanval van die grote hond. Maar dat was nog niet zomaar gebeurd hoor! We moesten er wel een heel eind voor rijden, maar gelukkig had die lieve mevrouw dat er graag voor over. Het waren spannende momenten en ik heb het niet allemaal meegekregen, met al die pijn. Maar het feit was wel, toen we daar eenmaal aankwamen bij de kliniek het al heel laat was, en alle dokters naar huis waren…. Pfffff……wat nu? Gelukkig stond er wel een kaart met een telefoonnummer achter het raam, en die heeft die lieve mevrouw toen maar gebeld en niet veel later kwam er dan toch iemand aan en zijn ze volop met me aan de slag gegaan.


Ik liet het allemaal maar gebeuren. Ik dacht: ze doen me wel af en toe een beetje pijn, maar dat zal vast voor een goed doel zijn….

Toen ze me zover hadden opgeknapt dat het ergste gevaar geweken was, kwam het dus op mijzelf aan; ik moest weer gaan genezen. Door alle goede zorgen bij de kliniek ben ik inmiddels 2 kilo zwaarder, en zijn mijn wonden zo goed als genezen. En nog een heel fijn nieuwtje: er is inmiddels een plekje voor mij gevonden!

Nou, ondanks de slechte start kan ik nu gelukkig zeggen. Het leven is zo slecht nog niet……

Dag lieve mensen, een dikke knuffel van Nea uit Griekenland! 

P.s. Ga vooral door met Dog Rescue Greece te helpen! Ze kunnen het niet alleen! Dank u wel!

Hoe 5 droppies, deugnietjes werden

Update van het Dierendag-nest

Weet u nog, het verhaal van de Dierendag-Droppies? Die tijdens noodweer in Griekenland werden gevonden door onze Arnolda, dankzij hun moeder die midden op de weg ging staan en zo om hulp smeekte? We kunnen u vertellen dat het heel goed met ze gaat! De Droppies groeien als kool en ook met mama komen we steeds een stapje verder. Geniet u met ons mee?

Hoe zat het ook alweer?

Het was Dierendag toen Arnolda een vermagerde, witte hond midden op de weg zag staan. Elke auto die haar voorbij raasde, keek ze smekend en indringend aan. Ze had een missie, dat was Arnolda direct duidelijk. Toen ze de tepels van de hond zag, wist ze het zeker: ze had pups en zocht hulp.

Lang verhaal kort: Arnolda vond verderop in het natte gras vijf compleet doorweekte pups. Moeder liet zich helaas niet vangen, dus ze nam alleen de pups mee. Vanwege Dierendag, kregen ze allen een naam met een D: Daan, Dirk, Donja, Donna en Doortje. Na een wasbeurt en lekker eten, bleek al snel dat er gelukkig niks ernstigs met ze aan de hand was. 

En toen kon het échte werk beginnen. Want vijf pups, zijn echt best wel veel werk! Maar bovenal is het ook echt enorm genieten, met vijf van die Deugnietjes in huis. Arnolda: “Ze zijn zo ontzettend lief. Geweldige karaktertjes ook.”

Gekwispel en een lach

Ook met mama gaat het trouwens steeds beter. We hebben haar nog niet kunnen vangen, maar het vertrouwen wordt steeds groter: “Onlangs was ik op de terugweg van Athene met een auto vol voer. Gelijk langs de vaste stek van mama gereden. Het was donker, maar ze hoorde mijn auto en kwam gelijk met haar twee vrienden uit de bosjes aangerend. Ze kwispelde met haar staart en lacht naar me. Heel even kwam ze een moment heel dicht bij me. Ik heb haar nog niet aan kunnen raken. Maar ik geef niet op en zal blijven proberen haar vertrouwen te winnen.”

We vonden dat deze lieverd ook een naam verdiende. Het werd Doula, wat in het oud-Grieks ‘dienende vrouw’ betekent. Een toepasselijke naam, voor deze mama die alles gaf voor de veiligheid van haar pups.

En dankzij Doula, kunnen de Droppies zich nu ontpoppen tot heerlijke Deugnietjes:

Binnenkort zijn ze oud genoeg om naar Nederland te kunnen reizen. Dirk, Doortje en Donja zijn al gereserveerd, de andere twee wachten nog op hun eigen baasjes. Interesse? Kijk dan snel op dogrescuegreece.nl/honden en vul een belangstellingsformulier in.

Een Serieus Verzoek

Ook dit jaar doen we weer mee met de actie Serieus Request voor Dieren. We maken kans op maar liefst 3.500,-, waarmee we nog zó veel meer kunnen doen voor hondjes als Daan, Dirk, Donja, Donna, Doortje én Doula. Helpt u ons mee deze actie te winnen? Dit kan heel eenvoudig, door te stemmen op de site van dierenhulp.nl. U kunt met meerdere mailadressen stemmen. Alvast heel erg bedankt, efgharistó pollí!

De Droppies van Dierendag

Vandaag is de dag. Vandaag moet het gebeuren. Ik ga midden op de weg staan en zal net zo lang blijven wachten tot er iemand stopt. Tot er iemand begrijpt wat ik bedoel. Smekend kijk ik de mensen in de voorbijrazende auto’s aan. Ondertussen blijft het noodweer maar aanhouden. Opgeven kan niet, er is niet veel tijd meer. Dan, eindelijk, stopt er een auto. De mevrouw achter het stuur stapt uit en komt naar me toe. Ja, dit is het moment! Ik leid haar naar de plek. Ze ziet ze direct en pakt ze alle vijf op. Het is gelukt! Dankbaar kijk ik nog een keer de mevrouw aan en loop vervolgens weg...

Dit alles speelde zich af op Dierendag in Griekenland. Arnolda reed in de stromende regen, het was vreselijk noodweer. Ze sloeg de bocht om en zag daar mamahond staan. Midden op de kruising. “De auto voor me keek ze helemaal na, bleef die volgen met haar smekende blik. Ik zag haar tepels en wist direct dat er iets aan de hand was. Ze wilde iets. Een hond staat niet zomaar tijdens noodweer midden op de weg. Ik volgde haar en zag haar achter een open hek van een fabriek verdwijnen. De meneer van het terrein zag me en vertelde dat ze drie pups zou hebben. Mama leidde me naar ze toe. Daar lagen ze, vijf pups. Drijf- en drijfnat te rillen in het gras.”

Thuis knapten de pups snel op, na een grondige wasbeurt en eten en drinken. Het bleken twee reutjes en drie teefjes te zijn. We gaven ze namen met een D, in herinnering aan de dag dat mama hun leven redde. De pups heten Daan, Dirk, Donna, Doortje en Donja. En het gaat goed met ze! In alle rust (nou ja, meestal dan...;-), kunnen ze nu veilig aansterken en groter worden. Als het moment daar is, zullen ze allemaal naar Nederland komen. Houd onze website in de gaten!

En kijk ook eens naar het mooie filmpje over de Droppies: 

Nawoord: Inmiddels heeft Arnolda de verblijfplaats van mama gevonden. Ze leeft daar samen met een paar andere honden. Ze krijgt nu regelmatig eten en ze durft steeds dichterbij te komen. Hopelijk komt er een moment dat ze zich laat pakken, zodat ze in ieder geval gesteriliseerd kan worden.

Drie pupjes... Drie van de velen...

 I LOST MY MIND BUT I FOUND MY SOUL

Even alle gekte op een stokje… Terwijl je opvang-gezin bent voor een nest afgedankte pups wordt er in het dorp, voor je deur, net buiten de bewakingscamera, ook nog een afwasteil neergezet met zes verzwakte kleintjes van drie weken oud…

Mijn vrienden wonen in het prachtige Griekenland, in een dorp met meerdere schaapskuddes én de daarbij behorende honden van bazen die niet mee willen doen aan de aangeboden sterilisatie projecten. 

Wél worden de nieuw geborenen gedumpt voor de deur, verpakt in een plastic doos naast de vuilcontainer gezet of…gewoon aan hun lot overgelaten aan de rand van het dorp.

Tijdens de dagtaak aan zorg, van flessen geven, doktersbezoeken, hokken timmeren, schoonmaken maar ook kroelen en spelen horen zij gejank en gepiep aan de rand van hun terrein. 

Toch maar polshoogte nemen en daar treffen ze dan drie ondervoede, magere bijna kale pups aan….en wat doe je dan? Weglopen, ogen sluiten en niets doen uit angst dat de dorpelingen nog meer pups voor je deur gaan dumpen als ze zien dat je zwerfhonden binnenhaalt?

Nee dat bleek geen optie!

Ondanks dat anderen zeggen, jullie verliezen je verstand met zoveel zorg op je nek, de drie vondelingen zijn welkom en worden opgevangen, verzorgd en geknuffeld. 

Als kers op de taart krijgen ze een naam LOLA, LUKA en LULA en Dog Rescue Greece biedt aan om ze snel naar Nederland te halen voor adoptie.

LULA was in het begin heel erg bang maar is nu haantje de voorste en erg nieuwsgierig.
LOLA is de knuffelkont en zit vol energie.
LUKA is heel erg nieuwsgierig en avontuurlijk

Ze zijn allemaal erg vrolijk en lief, ze kunnen goed overweg met de volwassen hond des huizes, de grotere pups en de poezen. 

Ze zijn levendig, speels, hun vacht komt prachtig terug en ze zijn niet meer bang.

De pups van de doos naast de afvalcontainer vertrekken deze week naar Nederland, allemaal geadopteerd, de baby-zes worden sterker en gaan het overleven. 

En Lola, Luka en Lula zien er iedere dag mooier uit. Hoeveel voldoening geeft dat!

De drie vondelingen worden door de vrijwilliger liefdevol de drie musketiers genoemd maar wie zijn nu de echte musketiers in dit verhaal…..

I maybe lost my mind but I found my soul!

Auteur: Karin Clerx

Naschrift redactie Dog Rescue Greece: Ook voor deze lieverds proberen we lieve baasjes te vinden. U vindt ze op de website: Lola, Luka, en Lula/Lulu

Een overzicht van alle hondjes die wachten op hun redding vindt u uiteraard ook op de website.