Nea

Hoi Allemaal, mijn naam is Nea, nu zal het noemen van mijn naam niet echt een belletje doen rinkelen, want ik denk dat jullie mij beter kennen van dit verhaal:

Ondertussen in Griekenland.... een noodoproep: 

"Kan je een pup opvangen? Ja, ze heeft wel een wond maar is bij een dierenarts in een klein dorp geweest."

De fotos die daarna op mijn telefoon binnen kwamen waren weerzinwekkend. De kleine pup was op haar borst verscheurd door een volwassen hond. De wondranden zijn al zwart en de huid staat wijd open. Door ervaringen van de afgelopen jaren weet je dat dit niet uit zichzelf geneest en dat er snel gehandeld moet worden om de kleine nog kansen te geven. 

Gelukkig weet ik contact te leggen met de universiteitskliniek en is de vindster bereid om met de pup een lange rit te volbrengen. De kleine is opgenomen en ligt aan het infuus. Veilig. Hopelijk zijn we op tijd.

De foto’s die er bovendien bij staan van mijn verwondingen zijn ook best schokkend. Geloof me zo voelde het ook aan hoor!

Ik wilde alleen maar een beetje eten want mijn buikje was zo leeg en knorde zo raar… maar die ene hele grote hond had denk ik hetzelfde gevoel, en omdat hij een stuk groter was durfde hij het gevecht best aan… Ik ben dan wel klein en dapper, maar bij zoveel ongelijkheid had ik bij voorbaat al verloren….
Auwww, wat deed dat pijn zeg… 

Daar lag ik dan piepend en bibberend van de pijn, en niemand die naar mij omkeek. Totdat die ene mevrouw mij zag. Zij kwam wel naar me toe, pakte me voorzichtig op en is vervolgens met me naar een dokter gegaan.

Daar hebben ze me zo goed en zo kwaad als het kon verzorgd, maar duidelijk was dat dat niet afdoende zou zijn. 

De mevrouw die mij vond wist het ook even niet meer, maar gelukkig wist ze in contact te komen met Arnolda van Dog Rescue Greece. Die adviseerde haar om mij naar een hele grote kliniek te brengen waar ze de middelen hadden om mij zo veel mogelijk te helpen bij het overleven van die aanval van die grote hond. Maar dat was nog niet zomaar gebeurd hoor! We moesten er wel een heel eind voor rijden, maar gelukkig had die lieve mevrouw dat er graag voor over. Het waren spannende momenten en ik heb het niet allemaal meegekregen, met al die pijn. Maar het feit was wel, toen we daar eenmaal aankwamen bij de kliniek het al heel laat was, en alle dokters naar huis waren…. Pfffff……wat nu? Gelukkig stond er wel een kaart met een telefoonnummer achter het raam, en die heeft die lieve mevrouw toen maar gebeld en niet veel later kwam er dan toch iemand aan en zijn ze volop met me aan de slag gegaan.


Ik liet het allemaal maar gebeuren. Ik dacht: ze doen me wel af en toe een beetje pijn, maar dat zal vast voor een goed doel zijn….

Toen ze me zover hadden opgeknapt dat het ergste gevaar geweken was, kwam het dus op mijzelf aan; ik moest weer gaan genezen. Door alle goede zorgen bij de kliniek ben ik inmiddels 2 kilo zwaarder, en zijn mijn wonden zo goed als genezen. En nog een heel fijn nieuwtje: er is inmiddels ook een gouden mandje voor mij gevonden!

Nou, ondanks de slechte start kan ik nu gelukkig zeggen. Het leven is zo slecht nog niet……

Dag lieve mensen, een dikke knuffel van Nea uit Griekenland! 

P.s. Ga vooral door met Dog Rescue Greece te helpen! Ze kunnen het niet alleen! Dank u wel!

Hoe 5 droppies, deugnietjes werden

Update van het Dierendag-nest

Weet u nog, het verhaal van de Dierendag-Droppies? Die tijdens noodweer in Griekenland werden gevonden door onze Arnolda, dankzij hun moeder die midden op de weg ging staan en zo om hulp smeekte? We kunnen u vertellen dat het heel goed met ze gaat! De Droppies groeien als kool en ook met mama komen we steeds een stapje verder. Geniet u met ons mee?

Hoe zat het ook alweer?

Het was Dierendag toen Arnolda een vermagerde, witte hond midden op de weg zag staan. Elke auto die haar voorbij raasde, keek ze smekend en indringend aan. Ze had een missie, dat was Arnolda direct duidelijk. Toen ze de tepels van de hond zag, wist ze het zeker: ze had pups en zocht hulp.

Lang verhaal kort: Arnolda vond verderop in het natte gras vijf compleet doorweekte pups. Moeder liet zich helaas niet vangen, dus ze nam alleen de pups mee. Vanwege Dierendag, kregen ze allen een naam met een D: Daan, Dirk, Donja, Donna en Doortje. Na een wasbeurt en lekker eten, bleek al snel dat er gelukkig niks ernstigs met ze aan de hand was. 

En toen kon het échte werk beginnen. Want vijf pups, zijn echt best wel veel werk! Maar bovenal is het ook echt enorm genieten, met vijf van die Deugnietjes in huis. Arnolda: “Ze zijn zo ontzettend lief. Geweldige karaktertjes ook.”

Gekwispel en een lach

Ook met mama gaat het trouwens steeds beter. We hebben haar nog niet kunnen vangen, maar het vertrouwen wordt steeds groter: “Onlangs was ik op de terugweg van Athene met een auto vol voer. Gelijk langs de vaste stek van mama gereden. Het was donker, maar ze hoorde mijn auto en kwam gelijk met haar twee vrienden uit de bosjes aangerend. Ze kwispelde met haar staart en lacht naar me. Heel even kwam ze een moment heel dicht bij me. Ik heb haar nog niet aan kunnen raken. Maar ik geef niet op en zal blijven proberen haar vertrouwen te winnen.”

We vonden dat deze lieverd ook een naam verdiende. Het werd Doula, wat in het oud-Grieks ‘dienende vrouw’ betekent. Een toepasselijke naam, voor deze mama die alles gaf voor de veiligheid van haar pups.

En dankzij Doula, kunnen de Droppies zich nu ontpoppen tot heerlijke Deugnietjes:

Binnenkort zijn ze oud genoeg om naar Nederland te kunnen reizen. Dirk, Doortje en Donja zijn al gereserveerd, de andere twee wachten nog op hun eigen baasjes. Interesse? Kijk dan snel op dogrescuegreece.nl/honden en vul een belangstellingsformulier in.

Een Serieus Verzoek

Ook dit jaar doen we weer mee met de actie Serieus Request voor Dieren. We maken kans op maar liefst 3.500,-, waarmee we nog zó veel meer kunnen doen voor hondjes als Daan, Dirk, Donja, Donna, Doortje én Doula. Helpt u ons mee deze actie te winnen? Dit kan heel eenvoudig, door te stemmen op de site van dierenhulp.nl. U kunt met meerdere mailadressen stemmen. Alvast heel erg bedankt, efgharistó pollí!

De Droppies van Dierendag

Vandaag is de dag. Vandaag moet het gebeuren. Ik ga midden op de weg staan en zal net zo lang blijven wachten tot er iemand stopt. Tot er iemand begrijpt wat ik bedoel. Smekend kijk ik de mensen in de voorbijrazende auto’s aan. Ondertussen blijft het noodweer maar aanhouden. Opgeven kan niet, er is niet veel tijd meer. Dan, eindelijk, stopt er een auto. De mevrouw achter het stuur stapt uit en komt naar me toe. Ja, dit is het moment! Ik leid haar naar de plek. Ze ziet ze direct en pakt ze alle vijf op. Het is gelukt! Dankbaar kijk ik nog een keer de mevrouw aan en loop vervolgens weg...

Dit alles speelde zich af op Dierendag in Griekenland. Arnolda reed in de stromende regen, het was vreselijk noodweer. Ze sloeg de bocht om en zag daar mamahond staan. Midden op de kruising. “De auto voor me keek ze helemaal na, bleef die volgen met haar smekende blik. Ik zag haar tepels en wist direct dat er iets aan de hand was. Ze wilde iets. Een hond staat niet zomaar tijdens noodweer midden op de weg. Ik volgde haar en zag haar achter een open hek van een fabriek verdwijnen. De meneer van het terrein zag me en vertelde dat ze drie pups zou hebben. Mama leidde me naar ze toe. Daar lagen ze, vijf pups. Drijf- en drijfnat te rillen in het gras.”

Thuis knapten de pups snel op, na een grondige wasbeurt en eten en drinken. Het bleken twee reutjes en drie teefjes te zijn. We gaven ze namen met een D, in herinnering aan de dag dat mama hun leven redde. De pups heten Daan, Dirk, Donna, Doortje en Donja. En het gaat goed met ze! In alle rust (nou ja, meestal dan...;-), kunnen ze nu veilig aansterken en groter worden. Als het moment daar is, zullen ze allemaal naar Nederland komen. Houd onze website in de gaten!

En kijk ook eens naar het mooie filmpje over de Droppies: 

Nawoord: Inmiddels heeft Arnolda de verblijfplaats van mama gevonden. Ze leeft daar samen met een paar andere honden. Ze krijgt nu regelmatig eten en ze durft steeds dichterbij te komen. Hopelijk komt er een moment dat ze zich laat pakken, zodat ze in ieder geval gesteriliseerd kan worden.

Drie pupjes... Drie van de velen...

 I LOST MY MIND BUT I FOUND MY SOUL

Even alle gekte op een stokje… Terwijl je opvang-gezin bent voor een nest afgedankte pups wordt er in het dorp, voor je deur, net buiten de bewakingscamera, ook nog een afwasteil neergezet met zes verzwakte kleintjes van drie weken oud…

Mijn vrienden wonen in het prachtige Griekenland, in een dorp met meerdere schaapskuddes én de daarbij behorende honden van bazen die niet mee willen doen aan de aangeboden sterilisatie projecten. 

Wél worden de nieuw geborenen gedumpt voor de deur, verpakt in een plastic doos naast de vuilcontainer gezet of…gewoon aan hun lot overgelaten aan de rand van het dorp.

Tijdens de dagtaak aan zorg, van flessen geven, doktersbezoeken, hokken timmeren, schoonmaken maar ook kroelen en spelen horen zij gejank en gepiep aan de rand van hun terrein. 

Toch maar polshoogte nemen en daar treffen ze dan drie ondervoede, magere bijna kale pups aan….en wat doe je dan? Weglopen, ogen sluiten en niets doen uit angst dat de dorpelingen nog meer pups voor je deur gaan dumpen als ze zien dat je zwerfhonden binnenhaalt?

Nee dat bleek geen optie!

Ondanks dat anderen zeggen, jullie verliezen je verstand met zoveel zorg op je nek, de drie vondelingen zijn welkom en worden opgevangen, verzorgd en geknuffeld. 

Als kers op de taart krijgen ze een naam LOLA, LUKA en LULA en Dog Rescue Greece biedt aan om ze snel naar Nederland te halen voor adoptie.

LULA was in het begin heel erg bang maar is nu haantje de voorste en erg nieuwsgierig.
LOLA is de knuffelkont en zit vol energie.
LUKA is heel erg nieuwsgierig en avontuurlijk

Ze zijn allemaal erg vrolijk en lief, ze kunnen goed overweg met de volwassen hond des huizes, de grotere pups en de poezen. 

Ze zijn levendig, speels, hun vacht komt prachtig terug en ze zijn niet meer bang.

De pups van de doos naast de afvalcontainer vertrekken deze week naar Nederland, allemaal geadopteerd, de baby-zes worden sterker en gaan het overleven. 

En Lola, Luka en Lula zien er iedere dag mooier uit. Hoeveel voldoening geeft dat!

De drie vondelingen worden door de vrijwilliger liefdevol de drie musketiers genoemd maar wie zijn nu de echte musketiers in dit verhaal…..

I maybe lost my mind but I found my soul!

Auteur: Karin Clerx

Naschrift redactie Dog Rescue Greece: Ook voor deze lieverds proberen we lieve baasjes te vinden. U vindt ze op de website: Lola, Luka, en Lula/Lulu

Een overzicht van alle hondjes die wachten op hun redding vindt u uiteraard ook op de website.

Vlasis, held van Rhodos

Vlasis kijkt niet weg, maar helpt!

"Het verstand komt met de jaren", zo is het spreekwoord. Maar Vlasis bewijst dat dat niet altíjd zo is. Hij is nog maar 10 jaar, maar menig volwassene kan aan hem een voorbeeld nemen. 
Hij is een held!

Waarom? Omdat Vlasis niet wegkijkt van het hondenleed dat hij ziet op Rhodos. Nee, in plaats daarvan doet hij datgene wat zijn hart én zijn verstand hem vertellen: hij helpt! 

Hoe het begon

Inmiddels heeft hij al vele zwerfhonden op het eiland gered. Door in actie te komen en te handelen. Hij zorgt dat ze eten en drinken krijgen, zorgt dat ze veilig zijn en schakelt hulp in zodat ze uiteindelijk geadopteerd kunnen worden. Zo heeft Vlasis - toen hij zelfs nog maar 8 jaar oud was! - Noir gevonden. Ze leefde op straat en hij zag hoe moeilijk het voor haar was. Hij vond een tijdelijk huis voor haar (een leegstaand gebouw) en bracht haar dagelijks eten en water. Na een tijdje liep Noir zelfs met hem mee naar school en bracht hij haar daarna naar haar 'huis'. 

Ondertussen probeerde hij een oplossing voor haar te vinden en smeekte hij om hulp bij twee lieve vrouwen die wel vaker zwerfhonden hielpen. Zij wilden wel, maar er was geen plek meer in hun opvang... Dus hij bleef op deze manier voor Noir zorgen, totdat zij baasjes voor haar hadden gevonden. En nu is ze alweer een tijdje een hele blije hond in Nederland. Dankzij Vlasis!

En pas geleden vond hij Lula en haar pups. Onder een stapel balken had ze geprobeerd een soort van veilig nestje te maken. Ook hier weer verzorgde hij ze en probeerde ondertussen een beter leven voor ze te regelen. Lula en haar kinderen werden gered en ze zijn nu in veiligheid. Dankzij Vlasis!

Bekijk ook het filmpje over Vlasis, Lula en haar pups: 

Help Vlasis, doneer!

Geïnspireerd door Vlasis, hebben we een nieuwe actie op Geef.nl gezet: Help Vlasis, help de zwerfhonden in Griekenland. Want moeten we eigenlijk niet allemaal een beetje meer zoals Vlasis zijn? Minder praten, meer doen? Minder wegkijken, meer in actie komen? 

Met uw donatie maakt u het Vlasis mogelijk zijn werk voort te zetten. Want van zijn zakgeld alleen redt hij het niet. Dus doneer én laat in een reactie bij uw donatie aan Vlasis weten dat u hem steunt. Dan geven wij alle steunbetuigingen aan hem door, om ‘m te laten weten dat hij een kanjer is. 

Doneren kan op meerdere manieren. 
Bijvoorbeeld: rechtstreeks op het bankrekeningnummer van ons, stichting Dog Rescue Greece. Niet onbelangrijk: bij een rechtstreekse overboeking op onze bankrekening hoeven wij geen 3% onkosten voor iDeal af te dragen. 
Het bankrekeningnummer is: NL91 INGB 0007315771 t.n.v. Dog Rescue Greece (o.v.v. Vlasis)

Kijk op onze WEBSITE voor een overzicht van de diverse manieren waarop u kunt helpen. 
Dog Rescue Greece heeft de ANBI-status. Dat betekent dat uw gift (onder voorwaarden) aftrekbaar is van de belasting. Ook hierover leest u alles op de WEBSITE.

Dank u wel. Efgharistó. 

Billie (Arno) & Doortje (Hester)

Marcel en Sandra dachten al een tijdje na over huisgenoten en besloten toen om voor hondjes te gaan. Omdat ze naar eigen zeggen geen mensen zijn voor rashonden, speurden ze internet af, op zoek naar asiel- of zwerfhonden. En zo kwamen ze al snel bij Dog Rescue Greece uit!

“Jullie stichting sprak ons aan en we bekeken alle hondjes die op de site staan. Ondanks de foto’s en beschrijvingen, leek het ons eerst nogal moeilijk kiezen. Maar toch waren er twee snoetjes die ons het meest aanspraken: Arno en Hester, daar wilden we voor gaan.”

“Geen idee wat ons aan formaliteiten of procedures te wachten stond, vulden we de interesseformulieren in. Vanaf dat moment verliep alles heel soepel via de mail, telefoon of appcontact. Er werd van alles voor de hondjes en ons geregeld.  Al vrij snel daarna werden Arno en Hester voorbereid op hun vertrek uit Griekenland: paspoortjes, controle bij de dierenarts, inentingen, ontwormen en ontvlooien.”

Manon, Arno en Hester werden met z'n drietjes
gevonden op een kerkhof in Griekenland.

“Toen brak de dag aan dat we ze konden ophalen op de luchthaven in Düsseldorf. We wilden namelijk graag dat wij de eersten waren die ze ontmoetten als ze uit hun reisbox kwamen. En wat was het heerlijk om ze te zien! Ze waren natuurlijk erg beduusd van alle indrukken. Maar ze waren klaar voor het laatste stukje van de reis: naar hun nieuwe thuis.”

“Eenmaal thuis moesten Billie en Doortje (zoals wij ze genoemd hebben) even wennen aan hun nieuwe situatie… een huis, een riem en nog veel meer dingen die nu héél anders gaan dan in hun oude situatie. Veel dingen begrepen ze niet meteen, maar wat wílden ze graag leren! Met een flinke dosis geduld en aandacht, waren ze al snel behoorlijk aangepast.”

“En inmiddels zijn we twee, drie weken verder. En alhoewel er echt nog wel dingen zijn die niet meteen soepel gaan, wat zijn ze lief en blij met alles wat we met ze doen. Ze zijn nog erg jong en super speels. Maar met een beetje geduld, tijd en liefde, verwachten we al heel snel fijne kameraden aan ze te hebben."

"We willen in ieder geval nu al niet meer zonder ze en zijn blij met de keuze die we hebben gemaakt.”

Bekijk ook het verhaal van Billie en Doortje in hun eigen film!

De bende van 10

Er waren eens...
Een paar duizend kilometer hier vandaan, waren eens elf pups. Met een hele lieve mama, die zo goed als ze kon voor haar kroost zorgde. Ook al had ze zelf heel veel honger, ze gaf wat ze kon aan haar elf pups. Onderaan een berg, in de verlaten Griekse natuur; daar beschermde moeder ze tegen al het kwaad. Maar onderaan diezelfde berg, was ook een soort holletje. Een paar pups waren daarin gerold en konden er niet meer uit komen. Het hele elftal piepte hun keeltjes schor voor hulp. Wat een lawaai gaf dat! Een Nederlands stel reed toevallig langs en hoorde het gepiep. Ze stopten en zagen mama met haar pups, waarvan er een paar dus in het holletje zaten. Ze legden die weer bij hun moeder. Helaas heeft één pup het niet overleefd in het gat... De Nederlanders mensen besloten alles te proberen om ze te helpen en te redden.

Elke dag kwamen ze terug naar de berg, om de mama te voeren. Want wat was ze mager! En het heerlijke eten deed haar goed, want elke dag werd ze sterker en levendiger. Ondertussen probeerden de mensen een oplossing te zoeken voor de tien pups en hun moeder. Praten met de één, bellen met de ander. En stapje voor stapje kwam er een plan. Het hele gezin werd verhuisd naar de tuin van het stel, waar ze een speciaal plekje hadden ingericht.




Moeders sterkte ondertussen steeds meer aan. Wel merkten ze dat mama ’s nachts wel eens stiekem op pad ging, alleen en zonder haar pups. Op een dag kwam ze helaas niet meer terug. Tot op de dag van vandaag weten ze niet waar ze is en of ze nog leeft. Of zou ze misschien vergiftigd zijn? Toen had het stel ineens de zorg voor tien pups zonder mama...
Er werd puppymelk gehaald en ze dronken er gulzig van. Tevreden vielen ze in slaap, totdat ze weer honger kregen en ze hun keeltjes weer schor piepten. Luister er maar eens naar in dit filmpje:

In Nederland had een buurvrouw van het stel op Facebook een bericht geplaatst over de pups. Ze vroeg om hulp. Arnolda stuurde die mevrouw direct een berichtje en vertelde dat Dog Rescue Greece graag wilde helpen.
Wat waren ze hier blij mee! Er werd geregeld dat een speciaal dierentransportbedrijf ze kwam ophalen om ze naar het opvangadres te brengen. Eén pup bleef achter, want die werd geadopteerd door het nichtje van het Nederlandse stel.
Het was een lange, lange rit maar het is allemaal heel goed gegaan en nu gaat het heel goed met de pups.

Ze groeien als kool en zijn heerlijk speels. Slapen vinden ze natuurlijk ook heel fijn, want dan kunnen ze rustig groter groeien. Net zo groot als nodig is om naar Nederland te mogen komen. Want dan kan hun échte leven pas echt beginnen. Dankzij de kans die ze hebben gekregen van het lieve stel. Zelf zeggen ze daarover: “Al met al was het veel werk, maar we konden ze niet laten sterven. Ons hart was te groot. We zijn dan ook blij dat we het gedaan hebben. En zeker zo blij met Arnolda van Dog Rescue Greece, want die heeft nog een groter hart...”
Het heeft helaas niet voor het hele gezin een goede afloop... Maar we hopen voor alle overige tien pups dit verhaal te kunnen eindigen met: En ze leefden nog lang en gelukkig.



Bekijk ook het filmpje over dit verhaal: Eén pup is dus geadopteerd door een nichtje van de Nederlandse redders. De overige negen pups komen binnenkort op de website. U kunt dan uw interesse in de pups tonen door een belangstellingsformulier in te vullen.

Een nieuw begin voor Pitty!

‘Een nieuw leven voor Pitty. Helpt u mee?’ Met deze vraag vertelden we u afgelopen zomer het schrijnende verhaal van Pitty. De foto’s waren vreselijk en spraken boekdelen: het was eerder een hoopje botjes, dan de blije pup die hij eigenlijk had moeten zijn. Zijn trieste blik staat tot op de dag van vandaag op ons netvlies gebrand. 

Maar... vier maanden later is er geen sprake meer van een hoopje ellende. Verre van dat! Pitty is veranderd in... Pretty Pitty! Leest u maar met ons mee.

Een Griekse meneer vond Pitty destijds in vreselijke toestand. In plaats van zijn ogen te sluiten voor het dierenleed, deed hij het enige juiste: hij bracht Pitty naar een dierenarts. En daar begon het nieuwe leven van deze schat. Meer dan verdiend, want wat heeft hij een verschrikkelijke start gehad. Het vermoeden is dat Pitty in een zigeunerkamp woonde, waar hij sinds het begin van z’n leven lichamelijk en geestelijk is mishandeld. 

Met alle gevolgen van dien, zo bleek al snel bij de dierenarts. Een zeer slechte gezondheid, zwaar ondervoed, diverse medische problemen en er was duidelijk iets mis met z’n voorpootje. Een zware operatie volgde. Ondertussen kwam het verhaal van Pitty bij Dog Rescue Greece terecht. Geraakt door zijn trieste blik, besloten we hem te helpen. Waarop u vervolgens besloot ons te helpen, via de speciale actie die we openden op geef.nl. U gaf met uw hart wat u kon missen. We vatten Pitty's verhaal samen in dit filmpje:

En nu woont Pitty sinds half september bij een lief pleeggezin in Griekenland. De fijne, schone en rustige omgeving doet hem goed. Na maanden vol hoogte- en dieptepunten, wordt Pitty steeds meer die blije pup die hij nu eindelijk kan zijn. Honden- en kattenvriendjes zijn geen enge wezens meer en hij speelt inmiddels graag met ze. Zijn staart en kontje wiebelen non-stop als hij enthousiast op je af komt lopen. En dan die oren... wij zijn er hier helemaal verliefd op!

Aanschouw de transformatie van Pitty, naar Pretty Pitty zelf in dit filmpje!

Echter, ondanks deze mooie ontwikkelingen, is Pitty nog niet helemaal genezen. Goede voeding en medicatie helpen hem zijn gezondheid helemaal op peil te krijgen. Maar elke dag gaat het een beetje beter, de positieve lijn blijft stijgen. The only way is up! 
We houden u uiteraard op de hoogte van Pretty Pitty.

En... helpen kan nog steeds! 
Wilt u Pitty ook helpen? Ga dan naar zijn eigen actie-pagina en doneer via goede doelen stichting Geef.nl. Een rechtstreekse storting aan Dog Rescue Greece o.v.v. "Pitty" kan natuurlijk ook. Het bankrekeningnummer is: NL91 INGB 0007315771
Dank u wel namens Pitty! 

********************** Nieuwe foto's - december 2018 en januari 2019 *****************

Meli

Zo zoet als honing

Mèli betekent honing in het Grieks. Een toepasselijker naam had deze schat niet kunnen krijgen, want Mèli is as sweet as honey! In Griekenland zorgde ze namelijk midden in de bergen niet alleen voor haar eigen negen pups, maar werd ze daarna ook nog pleegmoeder voor drie andere pups. En nu? Nu is het tijd voor Mèli zelf en geniet ze volop van haar tweede leven bij haar baasjes in Nederland. 

Finja, Arista, Athina, Sparkle, Millah, Kyona, Mennos, Mattheo en Boubou. Het zijn de pups van Mèli, waarmee ze helemaal alleen in de bergen werd gevonden. Toen er een dag later nog drie andere pups bij de opvang terechtkwamen, werd Mèli met al haar moederliefde ook de mama van deze drie: Tommy, Timmy en Mask (nu Victor). Wat een bijzondere hond is Mèli toch en hoe blij zijn we dan ook dat het nu zo goed met haar gaat.

Want behalve dat al haar (pleeg)pups een eigen huisje hebben, heeft Mèli dit ook gevonden bij Hans en Janny Ippel. We kregen onlangs een mooi verslag van ze, met nog mooiere foto’s. Geniet u met ons mee?

 

Met Méli gaat het heel goed! We merken dat ze heel erg dol is op ons en ons hele gezin. En wij zijn ook stapeldol op haar. Ze wordt ook steeds meer zichzelf, merken we. Was ze in het begin nog heel erg gelaten, nu laat ze veel meer merken wat ze wel of niet wil. Zo is ze sinds een paar maanden heel waaks geworden en blaft ze flink als er bijvoorbeeld honden langskomen. Ook is ze inmiddels aardig aangekomen. De dierenarts vindt dat er wel 5 kilo af mag, dus we proberen haar wat minder eten te geven. Maar dit schijnt herkenbaar te zijn voor mensen met een hond die vroeger op straat heeft geleefd ;-) 

Ook vast heel herkenbaar, is dat ze nieuwe dingen eng en spannend vindt. Tijdens onze eerste week op vakantie met de caravan in Frankrijk, was Mèli behoorlijk uit haar doen. Bij alles, zelfs bij simpele dingen als het aanlijnen. Piepen en soms een klein plasje doen. En dan liep ze ook nog twee keer per ongeluk tegen het schrikdraad aan om het stukje land. Daar was ze zelfs zó door van slag geraakt, dat ze een tijdje de auto niet meer uit durfde als we daarheen gingen. Maar gelukkig ging het na een week stukken beter.

En nu zijn we aan het kamperen in de Weerribben. Mèli vindt het geweldig! Na onze vakantie in Frankrijk, waren we best benieuwd hoe het nu zou gaan. Maar het gaat dus prima en ze is nu echt helemaal zichzelf. Vandaag sleepte ze zelfs haar speelgoedhondje mee naar buiten, om er daar mee te spelen. Dat heeft ze nog niet eerder gedaan!

Ondanks dat we best merken dat Mèli een verleden heeft gehad, heeft ze nooit de neiging om er vandoor te gaan. Ze blijft bij ons of komt juist naar ons toe als er iets is. Het beste advies dat we dan ook van jullie kregen, was: geef veel liefde en heb veel geduld. Het klopt helemaal! 

We houden heel veel van onze Mèli en we denken dat ze bij ons haar veilige plekje heeft gevonden.”

Foto’s: Hans Ippel Fotografie

Gabi

'Gabi heeft m'n leven gered' 

Wat kregen we laatst een lief en ontroerend bericht van Annuschka, over hoe Gabi haar leven redde. Lees met ons mee.

“Ik ben diabeet en toen Gabi op 14 oktober 2017 in mijn leven kwam, zat ik eigenlijk op mijn diepste punt: ik was veel te zwaar, had overal pijn en moest steeds meer insuline spuiten.  En toen moest ik ineens van de ene op de andere dag wandelen met de hond. Meerdere keren per dag! ‘Vanmorgen twee kilometer met Gabi gelopen, yessss!’ dacht ik dan. Dat stelt voor een ander misschien niks voor, maar voor mij was het een hele mijlpaal. Voorheen was ik namelijk al bekaf als ik aan het einde van de straat was.... Gabi redde met haar komst dus echt mijn leven. 

Inmiddels weeg ik tien kilo minder en ben ik 16 centimeter omvang kwijt. Heb natuurlijk ook mijn levenswijze aangepast: ik eet nu koolhydraatarm / -beperkt en voel me zóveel fitter! 

Maar behalve dat Gabi mijn leven redt, kan ze uiteraard ook een flinke doerak zijn ;-) Slopen en graven zijn haar hobby's en achter de poezels aan zitten, vindt ze erg leuk. En haar kleine, grote zus Desha de chihuahua pesten, doet ze verder ook heel graag. 

Ik kan haar inmiddels echt niet meer wegdenken uit onze levens. Dank je wel lieve Gabi, voor het redden van mijn leven... “

Bedankt Annuschka, voor je mooie bericht. We kunnen wel zeggen dat jullie elkaars leven hebben gered!

Wilt u ook uw verhaal vertellen over de adoptie van uw DRG-hondje, of gewoon over jullie leven met een Griekje in huis? Leuk! Stuur uw tekstje en foto’s naar info@dogrescuegreece.nl. Dan maken wij er weer een blog van, voor op dogrescuegreeceblog.nl.