 |
| Arnolda's Dagboek |
Ze is zeer mager, heeft grote honger en heeft de striemen van een ketting in haar nek. Hij noemt haar: Greta.
Greta wist precies bij wie ze moest zijn voor hulp. Het gaat goed komen met haar.
 |
| Arnolda's Dagboek |
Eergisteren schreef ik onder aan mijn dagboek-pagina: "wordt vervolgd".
Welnu, dit is het vervolg; Luna en Aiden, die hun geluk niet op kunnen!
Omdat beelden meer zeggen dan 1000 woorden, houd ik het vandaag even bij dit filmpje:
Wilt u hun reddingsverhaal zien? Ga dan naar de vorige pagina in mijn dagboek!
Liefs van Arnolda en alle hondjes!
 |
| Arnolda's Dagboek |
Als je zwerfhonden redt in zo een kleine gemeenschap als waar wij wonen, dan weten ze je snel te vinden. Vandaag kreeg ik bericht van onze Griekse vriend Stefanos, dat er in het buitengebied bij een olijfolieperserij twee jonge honden waren gedumpt. Hij wachtte al op mij beneden bij de supermarkt. Of ik maar snel wilde komen....
Nu was ik toevallig net van plan om boodschappen te gaan doen. Kooi en voer in de auto en hup de berg af.
Sterk vermagerd, onder de distels en heel veel honger.
Het eten dat ik achter de auto op de grond had gestrooid, ging er in zonder te kauwen.
Heel makkelijk kon ik ze één voor één in de kooi zetten.
Scharminkels zijn het. 😢
Thuis gekomen ben ik bij ze achter in de auto gaan zitten. En oh wat genoten ze van het knuffelen en aaien!
De distels verwijderd, ontwormd, vlooien behandeld, voer en een hele grote bak water. Je zag ze genieten!
Morgen komt de dierenarts. Kunnen ze gelijk gevaccineerd worden.
Ik schat ze op ca. 7 maanden, hun gebit is volledig gewisseld.
We hebben ze de namen Luna en Aiden gegeven.
~ wordt vervolgd ~
Wilt u mij, Dog Rescue Greece, helpen?
Ga dan naar de website.
Dank u wel!
Efcharisto poli!
Even een zetje.....
Een aantal weken geleden vonden Mams en ik 3 kleine puppies vlakbij het strand. We spraken met Kostas die daar in een klein huisje woont tussen de olijfboomgaarden. Een wat oudere Griekse man met een paar zwerfhonden om zijn huis die hij zo goed als hij kan verzorgt.
Hij liet ons een ouder hondje zien dat bij hem woont. Het vel van de poten was rood, vochtig en open gebarsten. Grote kale schurfterige plekken op het lijfje. De hond verging van de jeuk. Kostas vroeg om hulp. Hij begreep niet wat er met zijn hondje mis was. Geld om naar de dierenarts te gaan had hij niet. Gelukkig had ik medicatie voor schurft bij me. We hebben de hond gelijk een tablet gegeven en beloofden er snel terug te komen met vervolg medicatie.
Een week later waren we weer bij Kostas. Hijzelf was er niet maar de hond met schurft liep buiten in de tuin. De plekken op de poten waren niet zo vurig meer en aan het genezen. De vervolg medicatie liet ik achter.
Gisteren was ik weer bij Kostas en vol trots liet hij zien dat zijn hond zijn vacht weer terug krijgt. Kostas was dankbaar.
Ik moest in de tuin komen en hij vertelde dat de hond 12 jaar is en hij er nu weer vertrouwen in had dat hij nog wel een poosje mee zou gaan. Kostas opende de bek van de hond en vertelde dat de hond geen voortanden heeft.
Daarna moest ik mee naar zijn buitenkeuken en liet hij zien hoe hij in een pan vlees met macaroni kookte voor zijn hond, zodat hij met zijn gehavende gebit kan eten. De hond was ook aangekomen. Duidelijk beter in zijn vel, letterlijk en figuurlijk.
In een andere kast die Kostas opende stond een grote zak voer van de Lidl.
Ik heb Kostas geprezen voor de goede zorgen en hij straalde. Dankbaar en blij was hij dat hij net even het zetje had gehad om er weer vol voor te gaan.
Het kan soms zo eenvoudig zijn.....
Vandaag met mam op pad.
Zou haar laten zien waar we Sabrina en Bandit gevonden hebben. We draaiden het smalle weggetje op naar het strand en na een paar honderd meter rennen daar ineens 3 kleine hondjes (pups) voor ons uit.
Er staat daar maar 1 huis, dat bewoond is door een ouder echtpaar. Ze zijn in huis en als ik roep komt de man naar buiten. Geen woord Engels spreekt hij maar in het Grieks en met handen en voeten geeft hij aan dat hij niet weet van wie ze zijn. En of ik ze maar asjeblieft en gauw mee wil nemen. In de auto staat nog een bench die ik uitklap.
Mam heeft ondertussen in de auto al 2 pups op schoot. De man vangt de derde en samen tillen we de bench achter in de auto. Ik geef de man een fles Ouzo in geschenkverpakking en verwonderd kijkt hij mij aan. Hij snelt zich naar binnen om het aan zijn vrouw te laten zien. Even later is hij terug en zwaait ons uit.
Op naar huis, stel kleintjes.
Ermis heeft zijn baasje dit jaar verloren in een tragisch ongeluk in een grot bij Loutraki.
Het baasje van Ermis was 1 van de vier mannen die in deze grot op zoek waren naar goud. Dat deden ze vaker maar deze keer ging het gruwelijk mis. Ze stierven aan koolmonoxidevergiftiging van de generator. [ Lees hier het ARTIKEL ]
Ermis bleef alleen achter en werd wat verzorgd door een mevrouw. 's Nachts sliep Ermis in een auto. Ze merkten aan hem dat hij zijn baasje miste.
De vrouw die Ermis verzorgde vond de tijd dat het duurde om voor Ermis een nieuw baasje te vinden, te lang worden. Ze had er geen zin meer in hem nog verder onder haar hoede te houden en dreigde Ermis op straat te zetten. Ermis heeft er niet om gevraagd. Hij was gelukkig bij zijn baasje.
Een paar dagen na dit dreigement heeft de vrouw Ermis achter gelaten op de stoep voor een dierenkliniek. Daar hebben ze Ermis opgevangen.
Lang blijven kan hij daar niet.....
Dus sta ik hier in de bloedhete zon te wachten op Ermis. Het komt goed voor je kleine, dat beloof ik je.
Beesten zijn het.....
..... en daar bedoel ik niet de 6 pups van 1 maand jong mee, die bij mij op 9 Augustus in de opvang zijn gekomen. Maar ik heb het over de mensen die de moeder van 9 pups letterlijk hebben vermoord. Haar hals was doorgesneden. Drie pups hebben de gruweldaden ook niet overleefd.
De 6 overgebleven pups die nu bij mij in de opvang zijn moeten dit gezien hebben. Ze waren zó angstig.
Stijf onder de vlooien en teken. Ze zaten tot in de gehoorgang. De parasieten hadden de pups volledig leeg gezogen.Het tandvlees van de kleintjes was wit en grauw. Ze moeten een aantal dagen in doodsangst hebben gezeten voor ze werden gevonden in een oude stal.
Drie dagen zijn we (Anita M. en ik) bezig geweest om ze weer toonbaar te krijgen.
Twee waren de moed aan het op geven. Met suikerwater, honing en antibiotica kwamen ze weer bij. Het was erop of er onder. We hebben er hard aan moeten trekken maar hopelijk zijn ze er door.
En nu na 2 weken kan ik zeggen dat ze vrolijker worden. Niet meer zo angstig in een hoekje maar blij als ze me zien. Knuffelen is ook heel fijn. En stukje bij beetje komt het vertrouwen weer terug. En er komt ook nog eens geluid uit.
Wat heeft de mens (het beest) bezield om zo een onschuldige moeder af te slachten?
En dan de Griekse mensen die beweren dat we honden exporteren voor de vlees industries en vivi sectie! Laat ze eerst maar de hand in eigen boezem steken en deze barbaarse daden achterwege laten. Pas als dat onder controle is en de Grieken die dit soort praktijken erop na houden, echt weten wat animal welfare is, pas dan mogen ze hun mond open doen. Echt schande !
Verbeter de wereld maar begin bij jezelf!
Naschrift maandag 24 augustus 2020:
Tot ons grote verdriet hebben we afscheid moeten nemen van de kleinste van het stel.
Lieve kleine Marlin is vannacht overleden. Ondanks onze goede verzorging en liefde is hij nu in de hondenhemel.
Rust zacht lieve Marlin, je bent nu weer bij je mama en je broertjes en zusjes. 💕
Naschrift woensdag 9 september 2020:
Tot ons grote verdriet hebben we ook afscheid moeten nemen van Makkin.
Omdat hij erg achteruit ging is hij naar de dierenarts gebracht en daar is alles in het werk gesteld om hem te redden. Het mocht helaas niet baten.
Rust zacht lieve Makkin, ook jij bent nu weer bij je mama en je broertjes en zusjes. 💕
 |
| Arnolda's Dagboek |
Vandaag schrijf ik in mijn dagboek over een heel bijzonder hondje. Ze heeft zo een speciaal plekje in mijn hart dat ik eerst, via mijn dagboek, wil laten weten dat ik besloten heb dat het tijd is om ook voor Meggy een gouden mandje in Nederland te gaan zoeken. Dat is geen makkelijke beslissing geweest maar u kent misschien het spreekwoord: "Loslaten is ook houden van... "
Ik moet haar los gaan laten, het wordt tijd.
Meggy
Die kleine schuchtere Meggy heeft zich in een half jaar tijd ontpopt tot een vrolijke en aanhankelijke jongedame.
Met een grote wond over jouw hele kopje en een blind oogje vond ik jou in januari 2020 op een parkeerplaats voor bussen en vrachtwagens. Je was ca. een half jaar oud. Wat er gebeurd is laat zich raden. Jouw angst voor mensen was groot.
We zijn een half jaar later. Het verblijf in onze grote kennel met de stabiele honden heeft je heel erg goed gedaan. Iedere morgen als ik bij je kom spring je een gat in de lucht van blijdschap. Je wil geknuffeld worden en gestreeld. Wat ben je een ander hondje geworden! Iedere dag groeit jouw vertrouwen. Je speelt en rent en hebt weer plezier in je leven. Ondertussen ben je gesteriliseerd. Je weegt ca. 20 kilo en je schofthoogte is ca 55 cm. Je kan al een beetje aan de lijn lopen.
Nu gaan we op zoek naar een geschikt baasje voor je. Dat dat een heel bijzonder baasje zal moeten zijn voor een bijzonder meisje staat als een paal boven water.
Want wie zoeken wij voor jou?
* Iemand die vooral de eerste tijd jouw laat wennen aan haar nieuwe omgeving.
* Iemand die rust uitstraalt en jou niet pusht.
* Iemand die bekend is met het gedrag van honden met een rugzakje.
* Iemand die een volledig afgeschermde grote tuin heeft
* Iemand die jou accepteert als je nog niet kan of doet wat er van een hond verwacht wordt
* Iemand die van knuffelen houdt
* Iemand die de lat niet hoog legt
* Iemand die jou een serieuze kans wil geven
* Iemand die in een rustige setting leeft
* Iemand die het niet erg vindt dat je met je linker oogje niet kan zien
 |
| Arnolda's Dagboek |
Wat kan het leven voor een hond/pup in een week tijd toch veranderen!
Zó ben je alleen, in slechte conditie, zoekend naar eten en vers water. Je wordt gevonden. Gaat mee. Alles is spannend...
En in een week tijd zie je de ongelofelijke veerkracht van zo een beestje.
Bandit (hij is veel te lief voor zijn naam) zat onder de teken toen hij bij ons kwam. Was zeer vermagerd en apathisch. Nu, in een week tijd, met een antibiotica-kuur, goede verzorging en veel liefde, is het een heel ander hondje. Zo heerlijk relaxed! Zoekt zijn eigen weg in de drukte van alle honden in ons huis en op het overdekte balkon. Een rustig mannetje dat veel observeert. Ben benieuwd hoe hij zich verder gaat ontwikkelen. Hij is zó lief.
Zijn zus Sabrina daarentegen beschouwt het leven als een groot feest.
Ze kan met alle honden overweg.
Spelen, rennen, uitdagen en dan slapen. Prachtig dametje om te zien. Ze redt zich wel.
Mira, met haar gebroken heup, begint weer te lopen. Ze staat zelfs soms al op haar achterpoten en met haar voorpoten op de rand van de kennel. Ze verblijft nog steeds in een grote kennel op het balkon. Nog even volhouden en dan mag ze ook mee spelen met de anderen.
Had ik al verteld dat er een klein zwart volwassen reutje aan is komen lopen? Hij gaat niet meer weg. Heeft ons uitgezocht. Hij kwam op de teefjes af. Mario heeft hem de toepasselijke naam Romeo gegeven. Romeo wordt vandaag gecastreerd. Dat gaat hem meer rust geven. Want oh oh... de meiden zijn wel erg leuk!
Vandaag wordt ook Meggy (de pup met de ingeslagen schedel) gesteriliseerd. Zij laat zoveel progressie zien nu ze in de kennel met de grote honden is. Ze komt haar knuffels opeisen en is zo blij als ze je ziet. Begin toch te denken dat er mogelijkheden voor haar zijn in Nederland.
En dan de 10 boefjes. Wat een stel! Nog een paar weken en dan gaan ze alweer weg. Er zit zo een verschil in dit nest! Niet alleen qua grootte, ook qua karakters. Mooie hondjes. Met plezier rennen ze over de binnenplaats als ik hun onderkomen schoon maak. Gaan ze weer naar binnen dan kan ik de binnenplaats schoon maken. Ach, het houdt je bezig en ik doe het met heel veel liefde. Honden zijn puur. Ieder weer uniek. Ik geniet...
Wilt u reageren? Stuur mij gerust een email! Klik op de button:
Lieve groet,
Arnolda