woensdag 13 september 2017

Lucy (voorheen Kea)

"Ze heeft ons leven totaal op z'n kop gezet, maar we zijn supertrots op onze
Griekse Godin, met eyeliner om jaloers op te worden."



Na heel veel familieberaad, en... ik geef toe, gezeur van mij, zijn wij op zoek gegaan naar ons hondje. 
Ik wilde al zó lang een hond. 

Nog niet zo heel gemakkelijk, een hond zoeken.... Rashond, kruising er is zóveel keuze! Uiteindelijk viel mijn oog op Dog Rescue Greece en daar zag ik ze; Klelia en Kea. Liefde op het eerste gezicht, in de eerste instantie voornamelijk voor Klelia. Anita vertelde me, na mijn reactie op Klelia, dat zij samen met broertje Sammy al onder optie was. Voor Kea had zich nog niemand gemeld. Twee dagen later hebben man en kinderen de honden-uitzet gekocht, en konden wij op dinsdag 25 april kennismaken met Kea. Een heel klein, schuchter maar zeer nieuwsgierig hondje, met eyeliner om jaloers op te worden. Onze drie dochters voelden perfect aan dat het belangrijk was Kea naar hen te laten komen, in plaats van andersom. Allemaal waren we het erover eens dat Kea, inmiddels omgedoopt tot Lucy, ons nieuwe gezinslid zou worden.

Na 4 maanden kan ik niet anders zeggen dan dat de keuze voor Lucy ons leven totaal, maar positief, op z'n kop heeft gezet. Vooraf kan je je er als honden-leek, geen voorstelling van maken hoe het echt is een hondje te hebben dat ALLES nog moet leren, en bang is voor de gekste dingen. Ze blaft en gromt heel intens naar alles wat ze eng vindt, voornamelijk mensen. Maar zeg nou zelf; kan ik haar dat kwalijk nemen met haar verleden? Haar reactie is vluchten, in plaats van uitvallen. Haar vluchtgedrag blokkeren we door haar aan de lijn te houden als er bezoek is en samen, van "veilige" afstand, eerst te kijken. Dit werkt goed maar we zijn er nog lang niet.

Helaas stuit dat in de omgeving soms op onbegrip. "Ik snap niet dat je zo'n hond wil", "Ik was er nooit aan begonnen", "Zou je dat nu wel doen met kinderen in huis, je weet maar nooit hoe zo'n beest getekend is".
Wij antwoorden altijd volmondig JA! 
Onze bezoekers hebben meestal ook niet in de gaten dat hun eigen gedrag en gemoedstoestand voor een groot deel de oorzaak zijn van Lucy haar gedrag. 
Snap ik ook wel, want ze maakt enorm veel kabaal maar heeft zo'n klein hartje! 

Ik betrap me er zelf ook op Lucy soms strontvervelend te vinden, maar bedenk me dan dat het een drukke, stressvolle ochtend was op m'n werk. Mijn gemoedstoestand heeft zoveel effect op haar gedrag! Diep ademhalen, ontspannen en dán pas met Lucy bezig zijn. Scheelt zoveel irritatie waar Lucy uiteindelijk niks aan kan doen...


Onlangs vierden we de verjaardag (tuinfeest) van onze dochter. Het eerste feestje thuis sinds de komst van Lucy. Slik.... 30 mensen over de vloer en een hond die bang is voor mensen. HELP! 
Ik heb onze trainer, Liselotte Meijer van Ecy-Dog gebeld voor advies. We hebben in overleg Lucy lekker los laten lopen, dus niet in de bench of aan de lijn. De bench achterin de tuin gezet, in plaats van in de woonkamer zodat ze een rustiger plekje op kon zoeken. De tuin van de buren was voor haar toegankelijk, voor als het haar echt teveel zou worden. 
Het werkte perfect! Ze werd zo overspoeld door zoveel mensen dat ze eigenlijk niet anders kon dan eraan toegeven. Ze heeft geblaft, maar korter en minder intens dan ze eerder deed. Zelfs mijn broer kon haar, zittend op de grond, voertjes geven zodat ze steeds, uit eigen wil, dichterbij kwam. Uiteindelijk stond ze midden in de tuin en blafte af en toe, maar nu met haar staart ontspannen, in plaats van tegen de buik geplakt. Een hele grote stap voor onze Griekse godin. Elke stap in de goede richting is er 1, hoe klein ook. Elke dag leert ze (en wij ook) wel weer iets. We zijn super trots op haar!

Marieke Slaghuis 








Genoten van dit verhaal? Er wachten nog heel veel hondjes op hun baasje-voor-het-leven. Klik HIER




maandag 11 september 2017

Boaz

‘We zijn zo gelukkig met deze vreugdebrenger!’


Boaz woont nu een jaar bij z’n mensen die helemaal gek van ‘m zijn. “We zijn zo gelukkig met deze vreugdebrenger!” aldus z’n vrouwtje Ilse. En Boaz zelf? Die vindt zichzelf eigenlijk best goed opgedroogd... Hij vertelt graag zelf even waarom.

Hoi allemaal. 

Ik wilde even laten weten dat het heel goed met mij gaat. Ik ben hier nu een jaar en heb het prima naar m’n zin. Ben inmiddels helemaal groot gegroeid en heb een mooie, halflange vacht gekregen. En inclusief een hele mooie staart, daar had m’n bazinnetje in het begin nogal haar twijfels over. Kortom: Ik ben mooi opgedroogd, zoals ze dat hier zeggen. 

Verder doe ik heel hard mijn best om me zo goed mogelijk te gedragen. En al zeg ik het zelf... ik doe dat eigenlijk heel goed. Want ik heb al heel veel geleerd en kan goed luisteren. Of ze me trouwens nou Boaz, Bo, Bootje of Boogie noemen; ik luister er gewoon allemaal naar.

Mijn grootste hobby is de dagelijkse lange wandeling met m’n grootste mensenvriend Myron. Dan gaan we fijn rennen en rouwdouwen en kan ik met andere hondenvriendjes spelen. En ik ben natuurlijk gek op het wekelijkse tripje naar het bos.


Als ik alleen met m’n bazinnetje ga wandelen in het bos, pas ik altijd heel goed op haar en blijf ik in de buurt. Is de baas er ook bij dan ga ik weleens wat verder op avontuur, want dan let hij toch wel op haar. 






Oh ja, ik heb een hele mooie mand gekregen! Ik lig er ook weleens in, maar... de bank slaapt toch echt beter, hoor!

Al met al ben ik dus een heel gelukkig en blij hondje. 

Groet en poot,
Boaz













Wij, de mensen van Boaz, zijn ook zo gelukkig met deze vreugdebrenger! Het is iedere dag weer genieten van deze lieve, grappige, knuffelgrage, ik-denk-dat-ik-een-klein-schoothondje-ben, bundel van liefde. En dat allemaal dankzij het geweldig goede werk van Dog Rescue Greece. 

Dank jullie wel!

Groetjes,
Bart, Ilse, Myron en Kayleigh