Mara (Maria)

Hoi allemaal,

Het heeft even geduurd, maar hier dan mijn eerste ervaringen.

Mijn naam is Mara (voorheen Maria) en ik ben op 17-03-2014 in Nederland aangekomen. Ik ben samen met 6 broertjes en zusjes (Terry, Lefti, Kopella, Olga, George, Attis) gevonden op het Griekse eiland Kefalonia. Ik ben geboren op 02-11-2013, heb een lichtbruine vacht met wat wit en zwart er doorheen en weeg nu 9,1 kg en ben 45 cm hoog.

Het duurde even voordat ik dit verhaal kon maken, want ik moest natuurlijk eerst een inburgeringscursus volgen om Nederlands te leren lezen en schrijven. Maar dat heb ik snel afgerond, aangezien ik best wel leergierig ben.

Op 17-03-2014 begon mijn reis naar Nederland en ik ben om 19.00 uur gearriveerd op de plaats van bestemming, namelijk Nijkerk. Ik had geen idee wat er ging gebeuren, maar ik was natuurlijk moe van de lange reis en had ook weinig gegeten en gedronken. Ik word daar vervolgens door een onbekende man uit de auto gehaald, die van alles tegen me zei, maar ja, nog geen inburgeringscursus gehad, dus ik snapte er niets van. 

Eenmaal binnen eens even rondgekeken en ja hoor, daar liep een soortgenoot. Ietsje ouder en zo gek als een deur. Hoewel ik hem duidelijk maakte dat ik moe was en honger had, dacht die gek dat we gelijk konden gaan spelen. Nou, toen heb ik duidelijk gemaakt dat er die avond met mij niet meer gespeeld werd. Ik heb wat gegeten en gedronken en heb toen een lekker plekje uitgezocht om een uiltje te knappen. 

Mijn soortgenoot, die trouwens Spike heet, kwam er vervolgens gezellig bij liggen en zo hebben we de eerste avond tot 03.00 's nachts doorgebracht (maar die baas snurkt wel een hoop, zeg).

De volgende dag voelde ik me al een heel stuk beter en toen ben ik die rare snuiter Spike maar eens wat meer van dichtbij gaan bekijken. Nou, die is erg lief en sociaal en wil maar een ding, spelen. Dus wij met zijn tweeën de tuin in. Na een half uurtje hebben we die aardig verbouwd (och, het was toch al niet veel bijzonders) en werd er een rustpauze ingelast. 

Maar ik moet wel zeggen dat ik het gelijk goed met hem kan vinden. Hij heeft ook lekker voer, wat ik ook lust. Maar ik heb een eigen bak en inmiddels ook geleerd dat we alle twee ons eigen voer op moeten eten.Voor de rest hebben we die dag veel gespeeld en veel geslapen. En aangezien hij best heel leuk is, pas je ook samen in een mand.

Nu passen we er nog samen in

De volgende dag kreeg ik zo'n raar ding om mijn nek en zijn we de buurt gaan verkennen. En daar ligt toch een hoop op straat wat je allemaal op kunt pakken, hahaha, net een paradijs. Inmiddels gaat mijn voorkeur wel uit naar oud vuurwerk om op te kauwen en konijnenkeutels om op te eten. Op straat kom je natuurlijk ook andere honden tegen. Dan ben ik toch even afwachtend, want ik weet natuurlijk niet of ze allemaal even leuk zijn. Maar als ik van het baasje er naartoe mag, dan zit het wel goed. Ik was wel bang toen ik Baco voor de eerste keer tegenkwam, da's een hele grote zwarte Bouvier. Maar de tweede keer heb ik toch geprobeerd om hem om te duwen. Maar dat lukte niet, zelfs niet met de hulp van Spike.

En zo kom je steeds meer hondjes tegen. De meesten daarvan willen wel spelen, dus we hebben een hoop lol in het losloopgebied met zijn allen (en tussendoor natuurlijk even konijnenkeutels eten).

Eerst even verkennen en dan.... vol er in! 

Maar er zijn ook nog andere leuke plekken, zoals het bos in Hoevelaken of bij Kasteel Groeneveld in Baarn. In Hoevelaken hebben ze allemaal smerige slootjes en daar kun je lekker in rondspringen. Volgens mij vindt het baasje het niet zo geslaagd af en toe, maar ik heb me toch een partij lol....

En als je dan goed nat en smerig bent, dan ga je nog even door de zandhopen heen voor het maximale effect. Helemaal schitterend. In Baarn is het wat anders. Daar is veel meer water en het is ook schoner.

Spike wil vaak niet verder het water in dan met zijn pootjes, maar ik drink gewoon uit die volle waterbak als ik erin sta. En Spike gaat dan vanzelf mee. Lekker verfrissend zo tijdens het wandelen en spelen.

Met z'n tweeën is het toch leuker!

Voor de rest leer ik natuurlijk heel veel van Spike. Als je buiten loopt en het baasje roept, dan moet je even naar hem toegaan en dan krijg je wat lekkers....al is het soms wel lastig als die heerlijke konijnenkeutels er liggen. En als je wat kunstjes doet zoals liggen en zitten, dan levert dat ook wat op. Ja, je hoeft hier niet zo gek veel te doen voor je eten.

Ik ga inmiddels ook op cursus, een pubercursus noemen ze dat. Voor de puppycursus was ik al te oud, maar nu ben ik de jongste. Maar dat maakt niet uit, we hebben thuis wat geoefend en ik doe het net zo goed (of slecht) als de rest. De laatste keer moesten we door zo'n rare tunnel. De eerste keer heb ik die maar eens rustig verkend. Maar tot mijn verbazing krijg je aan het eind van de tunnel voer. Dus de tweede en derde keer ben ik er maar wat sneller doorgegaan, want stel dat iemand anders dat voer opeet.

Ook bij de dierenarts is het leuk. Ook daar krijg je veel lekkere dingen, dus daar ga ik ook graag naar toe. Af en toe een prikje en dan bekijken ze je even van alle kanten, wat voer erin, even wegen en je bent weer klaar. Volgens de dierenarts ben ik goed gezond en mooi op gewicht.

Ik maak dus nu in korte tijd heel veel nieuwe dingen mee. Ik ben nergens bang voor, maar ik kijk altijd wel even de kat uit de boom. Daarin heb ik toch een wat andere stijl dan Spike, die overal op de banzai manier inspringt. Gaat ook wel goed, maar past niet helemaal bij mij.

Ik ben inmiddels ook goed gewend aan de dagelijkse routines met wandelen en eten en aangezien ik toch 3 keer per dag voer krijg, schrok ik ook niet meer. 

Ik doe wel samen met Spike na het eten een wedstrijd wie het hardste kan boeren.

Ik merk wel dat ik per dag meer kracht en uithoudingsvermogen krijg, maar ik ben nog niet sterk en zwaar genoeg om het van Spike te winnen. Hij is iets kleiner maar weegt een kilootje of 11 en dat zijn allemaal spieren. Dus met het spelen loopt die mij gewoon omver. Inmiddels leer ik wel beter om hem te ontwijken. Maar wacht maar tot ik groot ben, dan kan ik hem nog beter partij geven. Maar als ik aan zijn oor hang, dan kan die toch geen kant meer op.

Zo, als Spike even niet kijkt, steek ik lekker mijn tong naar hem uit!

Dat was het voorlopig dan even. Ik hoor Spike al weer roepen dat ik niet zolang achter de computer moet zitten, schijnt niet gezond te zijn. Nog even mailen met wat kennissen in Griekenland en dan gaan we weer verder met het vernieuwde tuinontwerp. Ik denk dat we wat bergen en dalen aan gaan leggen, anders is het ook maar zo'n platte bedoening. Dus voorlopig weer even druk, maar over een tijdje volgt er wel weer een nieuwe update........

Oh ja, en als u nu denkt, zo'n hond wil ik ook, dan kan dat. Er staan er nog heel veel op de website en die zijn allemaal even leuk, maar er is nog maar een familielid van mij dat niet geplaatst is op dit moment en dat is Attis.......

Goh, zit mijn zus Mara reclame voor me te maken.... Da's een typje zeg! 

Die is net zo leuk als ik (ik heb trouwens gisteren nog met hem gemaild en gehoord dat hij ook geslaagd is voor zijn inburgeringscursus). Ook hij kijkt echt uit naar een definitief plekje.

Groetjes van Mara en Spike

Vul mijn bak maar het eerst, Spike heeft vet genoeg!