zondag 24 december 2017

Rosie - driving home for Christmas


Het is november 2017 als op het eiland Lefkas, in de late avonduren, een Engelse man van een take-away restaurant met zijn eten naar huis loopt. Hij merkt dat hij wordt gevolgd en als hij zich omdraait, ziet hij een witte met bruine hond die met het kopje naar beneden hem volgt en een zeer trieste indruk maakt. Als hij haar wat kip geeft, ziet hij hoe slecht de hond er aan toe is.


De man knielt en bekijkt het teefje eens goed. Met afschuw ziet hij dat er een halsband in haar nek gegroeid is. Ook de schakels van een ketting zijn diep in haar huid gedrongen en er zijn meerdere ontstekingen zichtbaar. Beseffende dat dit meisje dringend hulp nodig heeft, neemt de man haar mee naar huis.

Met de grootste zorg en geduld worden bijna alle schakels en halsband uit haar huid verwijderd. Opgelucht valt ze daarna aan op de bak eten die voor haar neergezet wordt.
De volgende dag gaat ze naar de dierenarts om de resterende schakels te verwijderen, de wonden te ontsmetten en een kuur antibiotica volgt. De dierenarts schat haar leeftijd op 1 á anderhalf jaar.
Rosie laat alles toe en het lijkt of zij weet dat er een reden is waarom zij dit moet ondergaan. Ze zal gedurende lange tijd aan een ketting buiten hebben gestaan maar heeft zich weten los te maken of is door iemand losgelaten.



Wij hebben alles op alles gezet om Rosie naar Nederland te kunnen laten komen. Na onze oproep op Facebook meldde zich al snel, en bijna gelijktijdig, een opvanggezin en... een adoptiegezin! 
In de late avonduren van 21 december kwam Rosie aan in Dusseldorf. 
Daar werd ze opgehaald door haar gastgezin en liefdevol opgevangen. Het opvangen duurde echter niet lang... Haar adoptiegezin stond te trappelen om haar te ontmoeten en kennis te laten maken met hun hond Muppet. En al de volgende dag was dat mogelijk! Er was meteen een klik tussen iedereen en Rosie kon aan het laatste gedeelte van haar lange reis beginnen. 

Rosie was driving home for Christmas! 




Rosie is nu de beste maatjes met Muppet. 
En dat doet ons terugdenken aan 23 december 2014. Toen zag Muppet het levenslicht, als 1 van de kindjes van ThyreniWeet u het nog? Hoe Thyreni samen met Myki en Argos gered werd? En dat Karin, het zusje van Muppet (doopnaam Kevin) op kerstavond overleed in de armen van haar moeder? 

En nu is Muppet samen met Rosie... twee gelukkige hondjes, de cirkel is weer rond... 




Rosie heet nu Fozzy en heeft de beste Kerst van haar leven.
Onze onmetelijke dank gaat uit naar haar redders en verzorgers op het eiland Lefkas, 
de familie Kuckelkorn, voor het ophalen en opvangen van Rosie en
de familie Tax, voor het liefdevol adopteren van Rosie. 



καλά Χριστούγεννα
Merry Christmas



maandag 4 december 2017

Elsa (Babet)

‘Wat houden we toch van onze kleine druktemaker en ondeugd!’ 

Elsa woont in Friesland en heeft het er erg naar haar zin. Dat kan ook bijna niet anders, want ze gaat overal mee naartoe. Van op vakantie met de caravan, tot logeren in een hotel. Van kroelen met de bewoners van de zorgwoning van oma, tot het lekker op stelten zetten van haar klasje op de hondenschool. Elsa geniet volop van haar nieuwe leven! Haar baasjes vertellen er graag over.


Toen Elsa (Babet) werd gevonden in Griekenland...

“Hallo! Hier vanuit Friesland een verslagje over onze lieve Elsa. Tijdens onze familiedag in juli hebben we haar aan iedereen voorgesteld. Ze werd heel snel opgenomen in de familie. Logisch, want ze is zo'n innemend hondje. Als we wandelen, wordt ze ook vaak even geknuffeld door passanten. Dat vindt de spontane boef geweldig.

We hebben deze zomer vele fietstochten gemaakt, met Elsa in de mand achterop. En we zijn met de caravan op vakantie gegaan, het was voor haar echt het einde. Ze genoot om de camping en vroeg de hele tijd positieve aandacht van de mede-kampeerders. Ze ging zelfs mee logeren in een hotel. Elsa gaat eigenlijk gewoon overal met ons mee naartoe. 

De bewoners van de zorgwoning, waar Elsa’s ‘oma’ in een groep woont, kennen haar inmiddels ook goed. Ze loopt er meestal los en de bewoners kroelen dan heerlijk met haar. Ze voelt zich er goed thuis en snuffelt lekker rond.






Bij de hondenschool zet ze haar hele klas soms op stelten. Soms moet ik dan echt even met haar buiten de groep gaan staan. D’r oefeningetjes doet ze trouwens daar als een ‘dom blondje’. Ze vindt er niets aan, lijkt het wel. En thuis, zonder prikkels, gaan de trainingen bijna prima. De puber! Op 14 december moet ze examen doen...

Vorige week is Elsa trouwens gesteriliseerd. De eerste dagen was ze erg van slag en in de war. Och, wat had ik een medelijden met haar. Maar... daarna moest de wildebras weer ouderwets getemperd worden hoor!

We houden heel erg veel van ons asielzoekertje, onze kleine druktemaker en ondeugd.  Bovendien is ze ook gewoon heel gemakkelijk te hebben.

Onze Elsa, Elsje en Els: ze is voor ons een heel groot cadeau!”



woensdag 8 november 2017

Dag lieve Bella, rust zacht...




Lieve Bella, 

Lief, vrolijk knuffelkontje van Joan en Henri. En, na het heengaan van Henri; steun en toeverlaat van Joan,

Vier jaar geleden werd je in Griekenland gered en begon je prachtige leven in Nederland. 

Je hebt zoveel liefde gegeven. 
En je had nog zoveel liefde te geven. 






Zaterdag 4 november 2017 sloeg het noodlot toe.
Terwijl je genoot van de herfst in de vrije natuur, ging je achter een haas aan. Een auto kruiste je pad en in 1 seconde was je mooie leven voorbij. 

Je vrouwtje is ontroostbaar. 
En wij ook, iedereen die je heeft mogen kennen. Ook wij begrijpen niet waarom dit jou, allerliefste Bella, moest overkomen. 

Dag lieve Bella, rust zacht. 
We zullen je nooit vergeten, voor altijd in ons hart. 

woensdag 13 september 2017

Lucy (voorheen Kea)

"Ze heeft ons leven totaal op z'n kop gezet, maar we zijn supertrots op onze
Griekse Godin, met eyeliner om jaloers op te worden."



Na heel veel familieberaad, en... ik geef toe, gezeur van mij, zijn wij op zoek gegaan naar ons hondje. 
Ik wilde al zó lang een hond. 

Nog niet zo heel gemakkelijk, een hond zoeken.... Rashond, kruising er is zóveel keuze! Uiteindelijk viel mijn oog op Dog Rescue Greece en daar zag ik ze; Klelia en Kea. Liefde op het eerste gezicht, in de eerste instantie voornamelijk voor Klelia. Anita vertelde me, na mijn reactie op Klelia, dat zij samen met broertje Sammy al onder optie was. Voor Kea had zich nog niemand gemeld. Twee dagen later hebben man en kinderen de honden-uitzet gekocht, en konden wij op dinsdag 25 april kennismaken met Kea. Een heel klein, schuchter maar zeer nieuwsgierig hondje, met eyeliner om jaloers op te worden. Onze drie dochters voelden perfect aan dat het belangrijk was Kea naar hen te laten komen, in plaats van andersom. Allemaal waren we het erover eens dat Kea, inmiddels omgedoopt tot Lucy, ons nieuwe gezinslid zou worden.

Na 4 maanden kan ik niet anders zeggen dan dat de keuze voor Lucy ons leven totaal, maar positief, op z'n kop heeft gezet. Vooraf kan je je er als honden-leek, geen voorstelling van maken hoe het echt is een hondje te hebben dat ALLES nog moet leren, en bang is voor de gekste dingen. Ze blaft en gromt heel intens naar alles wat ze eng vindt, voornamelijk mensen. Maar zeg nou zelf; kan ik haar dat kwalijk nemen met haar verleden? Haar reactie is vluchten, in plaats van uitvallen. Haar vluchtgedrag blokkeren we door haar aan de lijn te houden als er bezoek is en samen, van "veilige" afstand, eerst te kijken. Dit werkt goed maar we zijn er nog lang niet.

Helaas stuit dat in de omgeving soms op onbegrip. "Ik snap niet dat je zo'n hond wil", "Ik was er nooit aan begonnen", "Zou je dat nu wel doen met kinderen in huis, je weet maar nooit hoe zo'n beest getekend is".
Wij antwoorden altijd volmondig JA! 
Onze bezoekers hebben meestal ook niet in de gaten dat hun eigen gedrag en gemoedstoestand voor een groot deel de oorzaak zijn van Lucy haar gedrag. 
Snap ik ook wel, want ze maakt enorm veel kabaal maar heeft zo'n klein hartje! 

Ik betrap me er zelf ook op Lucy soms strontvervelend te vinden, maar bedenk me dan dat het een drukke, stressvolle ochtend was op m'n werk. Mijn gemoedstoestand heeft zoveel effect op haar gedrag! Diep ademhalen, ontspannen en dán pas met Lucy bezig zijn. Scheelt zoveel irritatie waar Lucy uiteindelijk niks aan kan doen...


Onlangs vierden we de verjaardag (tuinfeest) van onze dochter. Het eerste feestje thuis sinds de komst van Lucy. Slik.... 30 mensen over de vloer en een hond die bang is voor mensen. HELP! 
Ik heb onze trainer, Liselotte Meijer van Ecy-Dog gebeld voor advies. We hebben in overleg Lucy lekker los laten lopen, dus niet in de bench of aan de lijn. De bench achterin de tuin gezet, in plaats van in de woonkamer zodat ze een rustiger plekje op kon zoeken. De tuin van de buren was voor haar toegankelijk, voor als het haar echt teveel zou worden. 
Het werkte perfect! Ze werd zo overspoeld door zoveel mensen dat ze eigenlijk niet anders kon dan eraan toegeven. Ze heeft geblaft, maar korter en minder intens dan ze eerder deed. Zelfs mijn broer kon haar, zittend op de grond, voertjes geven zodat ze steeds, uit eigen wil, dichterbij kwam. Uiteindelijk stond ze midden in de tuin en blafte af en toe, maar nu met haar staart ontspannen, in plaats van tegen de buik geplakt. Een hele grote stap voor onze Griekse godin. Elke stap in de goede richting is er 1, hoe klein ook. Elke dag leert ze (en wij ook) wel weer iets. We zijn super trots op haar!

Marieke Slaghuis 








Genoten van dit verhaal? Er wachten nog heel veel hondjes op hun baasje-voor-het-leven. Klik HIER




maandag 11 september 2017

Boaz

‘We zijn zo gelukkig met deze vreugdebrenger!’


Boaz woont nu een jaar bij z’n mensen die helemaal gek van ‘m zijn. “We zijn zo gelukkig met deze vreugdebrenger!” aldus z’n vrouwtje Ilse. En Boaz zelf? Die vindt zichzelf eigenlijk best goed opgedroogd... Hij vertelt graag zelf even waarom.

Hoi allemaal. 

Ik wilde even laten weten dat het heel goed met mij gaat. Ik ben hier nu een jaar en heb het prima naar m’n zin. Ben inmiddels helemaal groot gegroeid en heb een mooie, halflange vacht gekregen. En inclusief een hele mooie staart, daar had m’n bazinnetje in het begin nogal haar twijfels over. Kortom: Ik ben mooi opgedroogd, zoals ze dat hier zeggen. 

Verder doe ik heel hard mijn best om me zo goed mogelijk te gedragen. En al zeg ik het zelf... ik doe dat eigenlijk heel goed. Want ik heb al heel veel geleerd en kan goed luisteren. Of ze me trouwens nou Boaz, Bo, Bootje of Boogie noemen; ik luister er gewoon allemaal naar.

Mijn grootste hobby is de dagelijkse lange wandeling met m’n grootste mensenvriend Myron. Dan gaan we fijn rennen en rouwdouwen en kan ik met andere hondenvriendjes spelen. En ik ben natuurlijk gek op het wekelijkse tripje naar het bos.


Als ik alleen met m’n bazinnetje ga wandelen in het bos, pas ik altijd heel goed op haar en blijf ik in de buurt. Is de baas er ook bij dan ga ik weleens wat verder op avontuur, want dan let hij toch wel op haar. 






Oh ja, ik heb een hele mooie mand gekregen! Ik lig er ook weleens in, maar... de bank slaapt toch echt beter, hoor!

Al met al ben ik dus een heel gelukkig en blij hondje. 

Groet en poot,
Boaz













Wij, de mensen van Boaz, zijn ook zo gelukkig met deze vreugdebrenger! Het is iedere dag weer genieten van deze lieve, grappige, knuffelgrage, ik-denk-dat-ik-een-klein-schoothondje-ben, bundel van liefde. En dat allemaal dankzij het geweldig goede werk van Dog Rescue Greece. 

Dank jullie wel!

Groetjes,
Bart, Ilse, Myron en Kayleigh



maandag 21 augustus 2017

Sam (Aris) en Frodo (Fivo)

‘Samen kunnen ze de wereld aan’

Frodo heeft een tijdje geleden al eens met zijn ‘grote staart die sneller gaat dan het geluid’ met een blog op onze site gestaan. Maar er is méér dan een goede reden voor een tweede keer: er is namelijk gezinsuitbreiding! Sinds kort woont Sam (voorheen Aris) er namelijk ook. Hoe het gaat met die twee samen? Baasje Tessa vertelt je er graag alles over.
Frodo durft inmiddels steeds meer en het is een echt mannetje geworden. 
Zoals wij het thuis altijd zeggen: het is één bonk spier en liefde! 
Een tijdje geleden kwam het idee van een tweede hond steeds meer ter sprake. Frodo was in het park altijd op zoek naar een vriendje en dus vonden we het tijd dat dat vriendje er kwam. Toen kwamen we Aris tegen op de Facebookpagina van DRG. Hij leek ontzettend veel op Frodo en we waren op slag verliefd. De kennismaking bij het gastgezin kwam er dan ook al snel.

Dat ging erg goed, dus besloten we Aris mee naar huis te nemen. Al in de auto kwamen echter de twijfels... Frodo gromde namelijk tegen Aris en om vechten te voorkomen, hebben we Aris voor zijn veiligheid maar even op schoot genomen. Eenmaal thuis ging het niet veel beter. Frodo was gewend om de koning in huis te zijn. En áls je eindelijk een fijn thuis hebt gevonden, dan deel je dat natuurlijk niet zomaar!



Gelukkig ging het na een gesprek met Anita beter en hebben we de tips zorgvuldig opgevolgd. Nog geen dag later zaten we met een glimlach op ons gezicht, omdat ze zo leuk aan het spelen waren. De band tussen die twee groeit met de dag. Ze spelen, slapen, knuffelen en verzorgen elkaar. Frodo ontpopt zich als een echte grote broer (soms zou ik zelfs 'vader' willen zeggen, omdat hij zo volwassen overkomt). Sam (zoals Aris nu heet) is een echte kroelkont en voelt zich al steeds meer thuis. We genieten dan ook met volle teugen. 


Sam schrokt alleen heel erg, daar werken we nu aan. Het wordt een lang proces, maar in die korte tijd dat hij nu bij ons is, boekt hij al veel vooruitgang. Spelen snapt hij nog niet zo, maar Frodo laat hem zien hoe het moet. Hij gaat ook binnenkort mee naar de training, zodat hij ons ook beter leert kennen en hij meer zelfvertrouwen zal krijgen. 

’s Avonds kan Sam heerlijk tegen je aankruipen. En hij kan ook heel goed als een echt ‘hulpeloosje’ overkomen. Vooral zijn oortjes maken hem zo aandoenlijk; als hij iets geks hoort of er vliegt een vlieg langs, bewegen zijn oren alle kanten op. Ook zijn staartje is constant aan het werk. Hij kwispelt bij het minste of geringste. Sam was ook nog redelijk mager toen we hem kregen, nu na een week is dat al veel beter. We moeten zijn tuigje al steeds een stukje losser maken ;-). 


We zijn ontzettend blij dat Sam bij ons is komen wonen. En net als het duo in de film (The Lord Of The Rings), zullen Frodo en Sam vast nog vele avonturen gaan meemaken! Kijk maar eens naar dit filmpje: 


Het is leuk om te zien hoe de op het eerste oog onzekere hondjes, veranderen in superlieve schatten die steeds zekerder worden van zichzelf. Samen kunnen ze de wereld aan!”

Groetjes, 
Tessa, Stan, Leo en Ilona
en uiteraard pootjes van Frodo & Sam


donderdag 20 juli 2017

Pretty en Raja



"Wat een leuk stel!" hoor ik vaak en dat zijn ze ook. Helden op sokken maar samen durven ze de wereld wel aan. Soms zelfs een beetje op boevenpad! 

Pretty kwam op 12 april 2016 bij mij wonen. Volgens haar Griekse paspoort is ze van eind augustus 2015, bijna 8 maanden oud dus. De Griekse dame die haar heeft gered, vond haar "so pretty" en dat is ze ook. Met haar "lion eyes" kijkt ze je indringend aan, waakzaam liggend als een stoere leeuwin. Ik heb haar naam niet veranderd, ze doet die eer aan!

Pretty woonde eerst een paar weken bij Zan en Johan in Alkmaar. Daar was ze gezellig samen met Lyra. Ze waren toen even groot en leken net zusjes. Maar inmiddels is Pretty wat groter dan Lyra, ze weegt ruim 20 kg. 
Ondanks haar vele angsten in de mensenwereld, leert Pretty heel vlot op de hondenschool. Ze behaalde zonder problemen haar basis en A diploma. 


Voor mensen kent ze inmiddels weinig angst meer, alleen kinderen vindt ze nog erg raar en onberekenbaar. De stofzuiger daar wordt ze ook zeker nooit vrienden mee. Pretty is een gevoelig type en ontwijkt graag alles wat wiebelt, wankelt, flappert, klappert, kraakt, klettert enzovoort. Zo is het hondenluikje naar de achtertuin voor haar dus geen succes. Bewegende vlaggen, reclameborden, slingers, feestverlichting, wasgoed aan de lijn, noem maar op... dat bevalt haar niet. Op winderige dagen zijn wandelingen daarom een grotere uitdaging. Ik wandel ook graag in de rustige uurtjes van de nacht, maar met Pretty erbij is zelfs dan toch meer te beleven dan ik dacht. Ze is zeer alert op verdacht individuen, zoals een stiekem egeltje op jacht, de krantenjongen met zijn grote tas en de wijkverpleegster op nachtelijke ronde. In het buitengebied jaagt Pretty als een echte leeuwin of nouja eigenlijk meer zoals Garfield die een lasagne bespringt. Opeens hoort ze wat in de berm en met alle pootjes tegelijk maakt ze een hoge sprong en is elke keer weer stomverbaasd dat ze niks te pakken heeft maar dat lijkt de pret niet te drukken en ze gaat dus onvermoeibaar door, echt... de hele wandeling. Het is net of ik een stuiterbal aan het uitlaten ben. 


In september 2016 is Pretty een jaar oud en heeft ze haar plekje bij mij thuis wel gevonden. Wat zou het leukste verjaardagskado voor haar zijn? 
We hebben een goede band met elkaar opgebouwd maar een speelkameraadje van haar eigen soort is natuurlijk ook heel fijn. Pretty is heel vriendelijk naar andere honden, heeft nog nooit ruzie gehad. 
We zoeken een maatje die ook zo lief, rustig en zachtaardig is maar wel speels en een beetje ondeugend. 
We gaan op bezoek bij José waar Ratje al maanden woont maar eigenlijk een ander thuis zoekt. 
En Ratje is inderdaad zo n toppertje. Ze is maar 8 kg en zeer verlegen naar mensen toe. Andere honden hebben daarentegen eerder wat van haar te vrezen dan andersom. 
Ze heeft pit en laat zich niet intimideren. Een lief boefje dus, dat past prima bij Pretty en de dames zijn vanaf dag 1 dan ook de beste vrienden. 


Ik vind Ratje een leuke naam, maar hernoem haar Raja want dat roept beter. Hoewel haar bijnaam al snel "butsje" is, omdat ze nogal eens ergens tegenaan butst. Ze is namelijk behoorlijk onstuimig soms. In tegenstelling tot Pretty kent Raja totaal geen angsten voor dingen of ze nou bewegen of niet. Raja vliegt overal op, over, onder, door en langs. Op de bank, in de auto, door de sloot, onder een stoel, dat maakt Raja allemaal niet uit. Ze flip flapt ook zo door het hondeluikje, geen probleem. Zolang er maar geen mensen in de buurt zijn, is ze energiek en stoer. Op tijd remmen heeft ze (nog) niet onder de knie, maar ze is niet kleinzerig en krabbelt altijd direct weer op. 

De hondenschool is een ander verhaal, daar is Raja niet op haar gemak. De eerste basis cursus is een flop, ze is zo onder de indruk van alle aandacht dat ze niks leert. Ze hoort en ziet me niet eens, kijkt alleen onzeker om zich heen. Zonder haar grote "zus" Pretty vindt ze het sowieso niet leuk. Pas op de terugweg in de auto is ze weer op haar gemak. Dus doen we de basiscursus gewoon nog een keer en dan begint ze langzaam te ontdooien. Stukjes worst vindt ze namelijk wel erg lekker. 
Inmiddels is ook Raja met A cursus begonnen... min of meer want ze mag namelijk met Pretty mee naar les. Dat bevalt haar wel denk ik. Rustig toekijken hoe je grote "zus" het doet. Af en toe ook een oefening mee doen, maar niet een heel uur hoeven luisteren. Ja de dames zijn een goed team samen, echt een leuk stel! 

We wandelen veel door de wijk, maar ook regelmatig ff naar bos of zee. Racen over het wijdse strand, erg fijn ook voor Raja want daar is weinig om tegenop te botsen. Maar de dames gaan ook gezellig mee logeren, even een weekendje weg, nieuwe plekjes om te snuffelen. Of we krijgen thuis bezoek, een vriendje komt logeren of een oppas als baas lang van huis is. Met baas mee in een restaurant is ook prima, zolang het er maar rustig is. Het meeste dagen zijn dus al heel normaal, maar er blijft nog genoeg over om te leren. Raja heeft laatst nog geholpen met het verslinden van een boek, ik heb haar nog niet kunnen uitleggen dat mensen dat niet letterlijk doen. Gelukkig was ze netjes vooraan begonnen en "leest" ze minder snel dan ik, mijn ezelsoortje is nog in tact en ik lees vrolijk verder. 
De avonturen van de lieve dames, zijn toch nog altijd het mooiste verhaal voor mij. 

Groetjes Janneke, Pretty en Raja. 




woensdag 19 juli 2017

Nikos (Kwik)


Als Kwik kwam hij naar Nederland, samen met zijn broer Kwak. Hij heet nu Nikos, is dikke vrienden met Marie en brengt de oude dame weer veel levensplezier. Evenals zijn nieuwe vrouwtje, die zelfs nog evenveel van hem houdt na een grondige "inspectiebeurt" van de bank...


Het gaat geweldig met Nikos! Het is haast niet voor te stellen dat hij hier nog geen twee weken is. 

Hij is vrolijk en aanhankelijk en ondeugend en hoort er al helemaal bij. De klik met mijn oude hond Marie was er meteen. Hij ligt bij haar in de mand en ze spelen samen. Ik heb haar sinds tijden weer stukjes zien rennen!

Het lopen aan de riem gaat goed en hij kijkt veel af van Marie. Zij gaat keurig zitten om aangelijnd te worden en hij dus ook en dat geldt voor heel veel dingen. Bij loslopen let ze goed op hem en zorgt dat hij bij ons in de buurt blijft.
Hij is ook alweer gegroeid, hij past nog net in de bench als hij languit ligt.





Het alleen zijn gaat ook prima. 
Als ik uit mijn werk kom, ligt hij rustig in de kamer en is blij om me te zien maar niet overdreven. 

Afgelopen zaterdag was ik boven met de was bezig en toen heeft hij de bank gesloopt, dat was wel even jammer. Hij heeft een enorme kauwbehoefte, ik zag dat zijn achterste kiezen aan het doorkomen zijn en ondanks alle flossen en kauwbotten die er liggen was de bank kennelijk aan de beurt. 
Maar dat weet je met een puppy in huis en ik moest er stiekem ook wel om lachen, wat een boef!

Onlangs had ik veel mensen over de vloer vanwege een feestje en hij gedroeg zich zo goed! Vriendelijk tegen iedereen en lekker bij Marie in de buurt gebleven. Geen eten van de tafels gepikt, gewoon heel braaf en relaxed.



Terwijl ik dit schrijf, ligt hij naast me met een pootje op mijn voet, zo lief! Ik kan nog wel uren doorgaan maar laat de foto's en videos maar even voor zich spreken 

Hartelijke groeten en een pootje van Nikos en Marie, 
Léonie.










zondag 16 juli 2017

Keesje (Pippin)

‘Hij is m’n beste vriendje geworden’

We kregen een leuke update binnen over Pippin, die nu Keesje heet. En het grappige toeval is dat de laatste blog op onze site van het broertje van Keesje was, namelijk Bailey! En net als Bailey, heeft ook Keesje de harten van zijn baasjes Pauline en Menno al helemaal gestolen. Pauline vertelt er in dit blog over.


“Het gaat hartstikke goed met Keesje, vanaf de eerste dag heeft hij zich keurig gedragen. Die eerste avond deden we ‘m in de bench in onze woonkamer. Daar was meneer het niet mee eens, hij blafte en piepte erop los. Na een tijd hebben we de bench naar de slaapkamer gesleept en Keesje heeft de hele nacht geen piep meer gegeven. Omdat ik zelf een bench niet fijn vind, leggen we ‘m nu ’s nachts op z’n eigen kleed en dat gaat prima.


We hebben hem op advies van Jolanda gelijk overal mee naartoe genomen, zodat hij kon wennen aan ons leven. Zo nam ik ‘m ook meteen mee naar werk, wat gelukkig mogelijk was. En m’n collega’s vinden hem enig! Hij laat zich gewillig aaien en ligt keurig onder mijn bureau te slapen of lekker op een botje te kluiven. 


Buiten op straat was hij in het begin vooral heel erg bang. In sommige situaties is hij dat nu nog steeds, fietsers en verkeer vindt hij eng. En dat is best lastig, in een drukke stad als Rotterdam. Dan trekt hij erg aan de riem en gaat z’n staart tussen z’n benen. Maar we zijn dit met ‘m aan het trainen, door bijvoorbeeld even rustig op een bankje langs de weg te gaan zitten. Hij went dan aan de geluiden en als hij ontspannen gaat zitten, complimenteren we hem. 


Gelukkig wonen we dicht bij het bos en strand. Want lange wandelingen in de rust vindt Keesje heerlijk. En als hij los mag, springt hij rond als een lammetje. Zo leuk om te zien! Ook heeft hij de grootste pret als hij samen met de hond van m’n zus kan spelen. Zij heeft een Portugese rescuehond en die twee zijn samen echt geweldig: maatjes die samen de wereld verkennen.


Alleen thuis zijn kan hij al een paar uurtjes. Toen m’n vader voor de eerste keer op ‘m ging passen, moest Keesje in het begin echt eerst even de kat uit de boom kijken. Nu gaat het heel goed en zijn ze de beste vriendjes. Dat is fijn, want Keesje is niet echt mensenvriend. Hij is behoorlijk kieskeurig, wat misschien wel door z’n geschiedenis komt? We werken er in elk geval hard aan om hem meer vertrouwen te geven.


Maar eigenlijk gaat het gewoon heel goed met Keesje en is hij een makkelijk hondje. Het is werkelijk een prachtig beestje met een bijzonder karaktertje en we zijn heel erg verliefd op hem. We zouden hem niet meer kunnen missen. En hij is echt m’n beste vriendje geworden. Als ik hem een dagje bij de oppas ‘moet’ laten, moet ik soms bijna huilen. Ik lijk dan net een bezorgde moeder ;-)"

Groetjes,
Pauline en Menno

zaterdag 17 juni 2017

Bailey (Ricky)

Al een langere tijd waren mijn vriendin en ik op zoek naar een lieve hond om ons gezelschap te houden, maar nooit waren we het echt eens over wat voor hond we wilden. Eind maart kreeg ik van mijn vriendin een berichtje over de website van Dog Rescue Greece en ze vertelde me dat ik naar Ricky moest kijken...


We waren beiden helemaal verkocht en hebben dan ook geen moment gewacht om het adoptieformulier in te vullen. We moesten wel nog even geduld hebben, want hij was nog niet in Nederland.

Het was die dagen moeilijk om geduldig te blijven, omdat we zo enthousiast waren. Maar na een klein weekje kregen we telefoon dat hij onderweg was naar Nederland en dat we als we tijd en zin hadden eigenlijk de dag erna al mochten komen kijken!

Na alles geregeld te hebben met het werk, zijn we hals over kop nog naar de winkel gegaan om direct alle spulletjes in te slaan die we nog mistten en waarvan we niet dachten ze toch al zo snel nodig te hebben.

De dag erna dus naar deze lieverd gereden en wat was het toch een lieve en heerlijke hond! 
We waren al verliefd op hem toen we de foto's zagen, maar toen we hem eindelijk ontmoetten werd dat gevoel alleen maar sterker! 


Nu hebben we Bailey (zo noemen wij hem nu) ongeveer twee maanden bij ons wonen en hij leert echt gigantisch snel. Binnen 1 á 2 weken was hij zindelijk en kon hij gewoon los in huis rondlopen zonder nog iets kapot te maken (natuurlijk heeft hij wel iets gesloopt hoor, die ondeugende rakker). Hij is zelfs grote vrienden geworden met onze twee katten die hier in huis rondlopen.


We zijn ontzettend blij met hem en dat zullen we ook altijd blijven!



Groetjes,

Glenn en Melissa

donderdag 1 juni 2017

Elsa (Babet)



Voor Elsa (Babet) was de weg naar haar adoptie-ouders lang en vol bochten en hobbels. Maar eindelijk, eindelijk heeft ze haar koffertje in het mooie Friesland voor altijd uit kunnen pakken en hoeft ze 'm nooit meer in te pakken. 



Toen ze pas uit Griekenland kwam, stonden die lieve oogjes nog vol onzekerheid en angst. 

Maar dat is voorbij; ze geniet in de grote tuin en boomgaard, heeft af en toe haar "gekke kwartiertje" en rent dan als een jong hertje haar rondjes. 

Om vervolgens heerlijk haar middagdutje te doen... 



Ze is vernoemd naar oma en is al mee geweest naar het woonhuis voor dementerende ouderen. 

Daar vertedert ze iedereen met haar lieve karakter, haar zachte vacht en mooie ogen.

Ze wordt stevig verwend en we zijn heel blij dat ze nu eindelijk haar plekje gevonden heeft. 

Wij wensen Elsa en haar ouders een lang, gelukkig en gezond leven toe!