Arnolda's Dagboek
De pijn die ik voel is onbeschrijfelijk.
Dit is zó onrechtvaardig, waarom moest dit gebeuren?
Na een ellendig en eenzaam bestaan achter hekken, in een verlaten hoekje van de shelter, konden we hem daar weghalen en een beter verblijf voor hem regelen.
De toekomst lachte Zacharias toe.
Want in Nederland wachtte inmiddels een lieve mevrouw op hem, met een zachte mand en heel veel liefde voor hem in petto. Niets leek zijn geluk in de weg te staan en hij zou eindelijk, na een leven van ellende en verdriet, een prachtig plekje krijgen.
Tot die verschrikkelijke ochtend dat ik hem vond...
Zijn hart had het die nacht begeven, zo bleek bij de autopsie.
Waarom, waarom, moest dit deze schat overkomen?
Hij hield zo van knuffels, hij was zo een lieverd.
Hij verdiende het gelukkig te zijn, hij verdiende nog zoveel mooie jaren.
Te lopen door het gras van de uiterwaarden in Nederland, te zwemmen in de Lek...
Maar het mocht niet zo zijn.
Voor altijd in onze harten, dag lieve Zacharias, rust zacht.
❣️