Het is vandaag alweer een jaar geleden dat je bij ons kwam.
Ik weet het nog goed: Arnolda belde me woensdag 13 mei 2015 op, en vroeg me of ik een klein hondje op kon halen omdat het gastgezin helaas moest stoppen met opvangen.
Zoals zo vaak gebeurt, hadden we een probleem omdat er geen enkel ander gastgezin vrij was.
We hebben toen een oplossing gecreëerd en je zou een paar dagen bij ons zijn. Tijdens dat Hemelvaart-weekend zouden we ons best doen een ander gastgezin voor je te vinden.
Maar toen al bekroop mij het gevoel dat ik je niet meer wilde laten gaan...
Je was op een leeftijd van 5 weken gevonden in het struikgewas in het oosten van Athene. En was volledig de weg kwijt, letterlijk en figuurlijk...
Angstig en verward was je. Maar je had ook geleerd om al op hele jonge leeftijd voor jezelf op te komen, waardoor je nogal fel kon zijn. Je moest wel, anders was je een gruwelijke dood gestorven.
Ik wist gewoon dat er onder al je angst en onzekerheid een fantastische hond verborgen zat.
Ik wilde die hond leren kennen en samen toegroeien naar een mooie kameraadschap.
Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het een makkelijk jaar was. Je was een ongeleid projectiel, zeer angstig, teruggetrokken en schrikachtig en moest nog heel erg wennen. Zindelijk was je nog niet en je maag-darmstelsel was wat van streek, waarschijnlijk door alle stress.
Je hapte vaak in onze enkels en polsen, maar ik wist dat dat kwam omdat je van je moeder geen bijt-remming had geleerd.
Hoe moet je je wel niet gevoeld hebben? Later ging dat happen over in zachtjes sabbelen aan de mouw, alsof je een speentje zocht.
Ik kon het je niet vertellen, dat je je nu veilig kon voelen. Ik kon het je niet vertellen, dat je je angsten achter je kon laten en dat je ons kon vertrouwen. Maar nu, na een jaar, weet je het. Stapje voor stapje heb je het geleerd.
Maar zodra je in de auto zat en met ons mee naar huis ging, vond ik je een onwijs leuke hond. Een bijzondere, grappige en intelligente hond.
Met wie ik, na een succesvolle training bij Hondenschool De Laar in Bemmel, en het lezen van het boek: Luisteren is leuk, een nog inniger contact heb gekregen.
Want luisteren IS leuk! Het naar elkaar luisteren maakt dat ons contact zich verbetert en versterkt.
De oefeningen en spelletjes die we hebben geleerd doen we dagelijks, en elke dag komen we weer een stapje verder. Maar ook de dagelijkse gang naar het omheinde losloopveld, en vorig jaar naar de hondenspeeltuin, hebben daartoe bijgedragen. Want daar kun je je energie kwijt, heerlijk rennen en spelen met andere honden. Je los laten lopen durf ik nog niet, na 15 zoektochten naar weggelopen honden voor Dog Rescue Greece georganiseerd te hebben. De GPS-tracker die we je gegeven hebben, is alleen voor het-geval-dat; we gaan het lot niet tarten!
Elke dag zijn er momenten dat we ons verbazen en verheugen over je ontwikkeling, Dan zijn we blij als je ineens puppengedrag vertoont. En als je staart begint te kwispelen wanneer je ons weer ziet of we je een knuffel geven en je ons een knuffel teruggeeft.
Je begint nu je verloren jeugd in te halen en te genieten van het leven.
Het geduld dat we hebben weten op te brengen, heeft zijn vruchten afgeworpen. Zo fijn!
Lieve Tessa, eind november 2014 ben je geboren, maar we vieren vandaag jouw eerste verjaardag. De dag waarop je leven bij ons begon. Op, hoe kan het ook anders in ons leven? ... op vrijdag de dertiende...
Happy Birthday Tessa!
χαρούμενα γενέθλια
Anita Horstmanshof
(Bestuurslid en al vele jaren enthousiast medewerkster van Dog Rescue Greece)
Genoten van dit verhaal? Er wachten nog heel veel hondjes op hun baasje-voor-het-leven. Klik HIER!