zondag 21 maart 2021

Arnolda's Dagboek - Zondag 21 maart 2021

Arnolda's Dagboek

Zondag 21 maart 2020

Afgelopen week een bericht op mijn telefoon uit Amfissa: "SOS!! In een zak bij de supermarkt AB vlak bij de shelter zijn 5 kleine puppies in een plastic zak in een vuilcontainer gevonden!”

De pups van Nelly waren net weg. Eindelijk een beetje ademruimte en een verlichting voor mijn rug en gezondheid. De dag ervoor zei ik nog tegen Claudia, "Even niets, even geen zorg, even op adem komen."

Verstandelijk weet ik dat het beter is om een adempauze te nemen, maar emotioneel kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om de pups niet op te nemen. Daarbij wetende dat de pups "opgevangen" zouden gaan worden in een donker hokje en het grootste deel van de dag alleen zouden zijn, terwijl ze om de 3 a 4 uur voeding nodig hebben, stuur ik een bericht terug: "Zorg dat ik toestemming krijg van de burgemeester om ze op te komen halen". Vanwege de Lockdown mag ik niet zonder toestemming onderweg zijn. 



Binnen een half uur krijg ide mail en daarbij een verklaring van de politie dat ik naar Amfissa mag komen om de pups op te halen. De auto wordt in orde gemaakt en me lekkere zachte kleden en een warme kruik ga ik op wegErgens is er dus een moederhond die haar pups zoekt en vreselijk mist omdat haar eigenaar of eigenaresse, een onverlaat die zo laf was om haar pups te dumpen, haar niet heeft laten steriliseren. 
Een moederhond die haar melk niet meer kwijt kan en daar zeker geen medicatie voor krijgt. Wat zal ze het zwaar hebben. Dat zijn mijn gedachten onderweg naar Amfissa. Boosheid en verdriet tegelijk.
In Amfissa zijn de pups al bij de dierenarts. Vijf kleine hummeltjes, de grootste ca. 400 gram. Puppymelk gaat mee en ik ga snel terug naar huis. 


Sindsdien verblijven ze bij ons in de woonkamer en ’s nachts slaap ik op de bank. Ze hebben een lastige start, moeten wennen aan de melk en zijn duidelijk op zoek naar hun moeder.

De kleinste, Agnes, is kritiek. Ze is de helft qua grootte en gewicht van de andere vier. Het drinken gaat lastig en ze is niet alert. Ik merk dat ze buikpijn heeft. Er zit niets anders op dan haar antibiotica te geven. Daarbij geef ik haar lauwe thee van gekookt water met wat honing. En zo langzaam komt ze weer wat bij. We gaan weer rustig over op de puppymelk. Ze komt erdoor en gaat na een paar dagen weer in het ritme mee van de rest.


We zijn nu anderhalve week verder en we zien ze veranderen. Krijgen een eigen willetje. De rangorde in de groep wordt al bepaald door de twee reutjes die praatjes voor tien hebben. Om de vier á vijf uur melden ze zich voor hun eten en daarna wordt er nog gespeeld. Hun geboortedatum staat op 25 februari en over twee weken krijgen ze de eerste kleine puppy vaccinatie. Ook hier in Griekenland kan het koud en nat zijn en Parvo de vreselijke hondenziekte ligt in deze periode op de loer. Fingers crossed en hopen dat ze er goed door komen. 

Arnolda