Ik woonde in een shelter op Kreta met nog 9 andere hondjes. Ik was de kleinste van allemaal.
Er waren wat grotere jongens bij, die mij erg plaagden. De één trok aan mijn voorpoot en de andere aan mijn achterpoot en dan gingen ze trekken wie de sterkste was. Ik maar gillen dat het pijn deed, maar ze luisterden helemaal niet. Op een dag bracht de mevrouw, die ons overigens heel goed verzorgde, twee dames mee, ze heetten Arnolda en Oma. Gelukkig zag Arnolda wat er met mij gebeurde. Ze keek Oma aan en die zei:”Dit kan niet, we nemen hem gelijk mee.” Oma is lief, en toen ...... begon mijn vakantie.
 |
| Op het goudgele strand van Griekenland.... |
Ze kochten leuke speeltjes voor me en een bandje met riem want ik moest leren om bij ze te blijven lopen. ‘s Avonds gingen we uit eten. Ik had honger als een leeuw, want die andere jongens hadden het eten altijd veel sneller op dan ik, dus bleef er voor mij nooit zoveel over. De dames bleken gek te zijn op Gyros, laat dat nu net ook mijn lievelingskostje zijn. Dat werd dus samen delen. Nou ja, ik een beetje meer als zij. De volgende dag bestelden ze maar een extra portie voor mij. Lief hè?
 |
| Niet storen, ik geniet! |
Toen werd het pas echt feest; ik mocht mee naar het strand. Heerlijk joh, lui op de strandstoel, mijn buikje bruin laten worden en samen met de dames een tukje doen. Dat beviel me uitstekend. Ze vinden mij best intelligent, zeiden ze. Want als ik moet plassen (of wat anders) ga ik maar piepen, dan weten ze tenminste dat het hoge nood is. Een klein ongelukje nu en dan daargelaten.
Autorijden vind ik prima, maar ik wil wel op de bodem liggen, lekker rustig.
Aan het halsbandje had ik een enorme hekel en ik protesteerde dan ook duidelijk. Oma vond dat het dan maar een tuigje moest worden. Dat is trouwens ook veiliger.
We gingen naar de dierenarts, die tevens van alles verkoopt en het werd een mooi rood tuigje. Ik vind het nog niet leuk hoor, want zoiets ben ik niet gewend. Maar ik kreeg nog wel een héééél leuk speeltje.
In de etalage stonden twee glazen boxen met daarin twee hondjes. Een mini en een iets grotere.
De dames vonden zoiets verschrikkelijk, maar de dierenarts vertelde, dat door dit te doen en ze te verkopen, deze nog een kans kregen op een thuis.
Nou, voor die kleine was het haar Lucky Day! De dames namen haar mee en happy dat ze was!
Dus nu heet ze Happy. We gingen meteen lekker spelen en ravotten. En een lol dat we hadden!
 |
| Happy |
 |
| Wat word je van spelen moe zeg! |
Maar de dames lieten hem natuurlijk niet achter en namen hem ook mee. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd.
 |
| Ventje |
Dus wij weer naar de dierenarts. Prikjes, chip enz. Alleen “Ventje” zoals hij genoemd is, mocht nog niet met ons in het vliegtuig mee naar Holland, want hij moet nog een rabies prik hebben.Maar een lieve mevrouw zorgt op dit moment goed voor hem en binnenkort komt hij ook hierheen.
 |
| Nog maar even een tukkie doen in de ingepakte koffer, dan kunnen ze me niet vergeten! |
Op dit moment logeer ik bij Oma. omdat ik haar al goed ken. Daar wacht ik op een nieuw baasje. Dat zal denkelijk niet te lang duren, want Oma vindt me een snoepje. Vandaar mijn naam: “TUMTUM”.
Oh ja; mijn broer en zus komen ook nog binnenkort naar Nederland, dus er zijn nog meer van zulke snoepjes als ik.
********************